Ενημερωτικό της Ενωτικής Δράσης Πρωτοβάθμιας

3^ο Ενημερωτικό

Συνάδελφοι,

Στο μεσοδιάστημα, από το τέλος του 2015 έως και σήμερα, πραγματοποιήθηκαν δύο Δ.Σ.. Ένα στις 13-1-16 και το δεύτερο στις 3-2-16.

Τα θέματά τους ήταν τα τρέχοντα:

·         Ορισμός ημερομηνίας για την κοπή της πίτας (που έγινε)

·         Προγραμματισμός εκδρομής στη Βουλγαρία, το τριήμερο της Αποκριάς

·         Επιστροφή της μισής συνδρομής στους αναπληρωτές (απόφαση ΔΟΕ)

·         Ενημέρωση για τις εξελίξεις του κτηριακού του Ειδικού Σχολείου (η ανταπόκριση των υπευθύνων γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς).

·         Πρόταση προς ΔΟΕ και Σχολικούς Συμβούλους για να ισχύει και στην πρωτοβάθμια ό,τι και στην δευτεροβάθμια σχετικά με τους περιπάτους.

·         Αλλαγή υπευθύνου για την αιμοδοσία.

Το μεγάλο θέμα της συγκρότησης του Προεδρείου του Δ.Σ., δυστυχώς, εδώ και πολύ καιρό δεν συζητείται, επειδή υπάρχουν απουσίες μελών από το Δ.Σ. (είτε της ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ)  είτε της ΔΑΚΕ).

Από την πλευρά μας γίνεται ξεκάθαρο, άλλη μια φορά, πως η συγκρότηση είναι πολιτική πράξη. Ως εκ τούτου δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε απλά σε ένα αναλογικό – αντιπροσωπευτικό Προεδρείο, όπως συμφωνούν όλοι οι άλλοι. Ας το κάνουν μόνοι τους και θα έχουν την ανοχή μας. Δεν θα τους καταψηφίσουμε, όπως κάνανε οι ίδιοι λίγους μήνες πριν, ευκαιριακά, όταν χρειάστηκε να αντικατασταθούν δύο μέλη μας, με αποτέλεσμα ο Σύλλογος να λειτουργεί μόνο με τον Πρόεδρο και την αποκλειστική εθελοντική προσφορά της Ενωτικής Δράσης.

Δεν µπορούµε να βρεθούµε µαζί µε αυτούς που πριν τρία χρόνια παραιτήθηκαν από το Προεδρείο για να στηρίξουν µνηµονιακούς Βουλευτές στα γραφεία τους και που τώρα επανέρχονται για να αντιπαλέψουν τις πολιτικές επιλογές που υπηρέτησαν, τάχα, για το σωµατείο. Με αυτούς που συκοφάντησαν, εν γνώσει τους ότι ψεύδονται, τη στάση των αιρετών µας. Με αυτούς που δεν τους ένοιαζε και δεν τους νοιάζει η λειτουργία του ΔΣ. Έχει και η ηθική την θέση της στον συνδικαλισµό.

Πρέπει να αντιληφθούν όλοι, ότι αυτή η χύµα κατάσταση δεν είναι σοβαρή αντιµετώπιση. Αργόσυρτα τείνουµε σε µια τελµάτωση, µε την ενηµέρωση από το Δ.Σ. να έχει µάλλον ανασταλεί, ακόµα και η ιστοσελίδα να µην ενηµερώνεται, η αιµοδοσία να τρώει την προίκα της, οι δράσεις µας να εξαντλούνται στις εκδροµές…

Στο επόμενο Δ.Σ. θα καταθέσουμε πρόταση /πλαίσιο προγραμματικού προεδρείου (την οποία επισυνάπτουμε) και θα διερευνήσουμε τις δυνατότητες απεμπλοκής του συλλόγου από το αδιέξοδο που περιήλθε εξαιτίας μικροπαραταξιακών χειρισμών.

Πρόταση ενωτικής Δράσης

Η κατάσταση στον σύλλογό μας είναι αδιέξοδη. Ο σύλλογος μετά από μια διετή προσπάθεια να σταθεί στο ύψος των αναγκών των μελών του και της πολιτικής συγκυρίας, παραπαίει. Απουσιάζει η φωνή, οι πρωτοβουλίες του και δράση του, τόσο στα μικρά όσο και στα «μεγάλα» ζητήματα. Δεν έχουμε συμφέρον από την παράταση αυτής της απραξίας. Καταθέτουμε στο ΔΣ και στους συναδέλφους την πρότασή μας  που τόσο με την προγραμματική δέσμευση όσο και με τη διαδικαστική ευελιξία, ελπίζουμε να συμβάλλει στην άρση του αδιεξόδου.

1. Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να πάρει αποστάσεις από τις  επίσημες μνημονιακές κοινοβουλευτικά δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ/ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΠΟΤΑΜΙ) και τους λαγούς τους (ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ/ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ)
2. Τα προβλήματα της εκπαίδευσης αποτελούν κομμάτι των γενικότερων προβλημάτων και είναι αυταπάτη , διασπαστικό και επικίνδυνο να αναζητείται  η λύση τους με  αποσπασματικές παρεμβάσεις. Το μνημονιακό πλαίσιο είναι εχθρικό για το δικαίωμα των νέων στη μόρφωση και διάλογος εντός αυτού του πλαισίου είναι κοροϊδία
3. Η πάλη  για μια εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται στις μορφωτικές ανάγκες  των νέων είναι υπόθεση όλου του λαού. Ο συντονισμός της δράσης με γονείς και μαθητές, αποτελεί προϋπόθεση  αποτελεσματικότητας και συμβάλλει στη εξωστρέφεια του εκπαιδευτικού κινήματος.
4. Δεν έχουμε αυταπάτες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους αξιολόγηση που να μην είναι κατηγοριοποιητική για εκπαιδευτικούς και σχολεία που να μην είναι χειραγωγητική και αυταρχική.  Χρησιμοποιούμε βέβαια κάθε μέσο και κάθε εργαλείο που υπάρχει για να υπερασπιστούμε  δικαιώματα, να απομονώσουμε συντεχνιακές και ατομικιστικές  λογικές  να δυσκολέψουμε την επιβολή αντιεκπαιδευτικών  πολιτικών.
5. Κομβικό σημείο αποτελεί η ανασυγκρότηση του συνδικαλισμού. Είμαστε αντίθετοι στη σχέση υπαλληλίας που επιφυλάσσουν για το συνδικαλισμό οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις. Ο συνδικαλισμός δεν μπορεί να είναι κηδεμονευόμενος  ή συγκοινωνούν δοχείο με την  κρατική μηχανή. Δεν μπορεί να υπηρετεί και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και βουλευτές ή κόμματα που ψηφίζουν μνημόνια. Η συνδικαλιστική μονιμότητα, με την οποία  επίσης αντιτασσόμαστε και θεωρητικά και πρακτικά, ενισχύει τις παραπάνω απορριπτέες από εμάς λογικές.
6. Ο συνδικαλισμός αποτελεί προσφορά που δεν περιβάλλεται με προνόμια που αλλοιώνουν το χαρακτήρα του και διαμορφώνουν το στρώμα της  συνδικαλιστικής αριστοκρατίας. Είμαστε αντίθετοι στις κατ’εξαίρεση αποσπάσεις ή τοποθετήσεις συνδικαλιστικών στελεχών και ζητάμε την κατάργηση των αντιστοίχων διατάξεων ή πρακτικών.
7. Μείωση της συνδικαλιστικής συνδρομής προς τη ΔΟΕ και δημιουργία ταμείου αλληλοβοήθειας και απεργιακών κινητοποιήσεων. Συνετή  διαχείριση των εσόδων της και περιορισμό των εξόδων, κυρίως στον τομέα των παροχών – προνομίων. 

Η προώθηση αυτών των δεσμεύσεων αποτελεί την ελάχιστη προϋπόθεση για να ανταποκριθεί το προεδρείο του ΔΣ στις απαιτήσεις της συγκυρίας.

Μια δέσμευση σε αυτά τα σημεία ανοίγει το δρόμο για μια συζήτηση που θα έχει σαν στόχο να ξεπεράσει τα τυπικά και καταστατικά προβλήματα και να εκλεγεί προεδρείο.

 Είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε στην προσπάθεια αυτή. Δεν μπορούμε όμως να συνυπάρξουμε στο Προεδρείο με φορείς λογικών συνδικαλιστικών προνομίων ή μνημονιακών συνεργατών. Επιπροσθέτως θέλουμε να υπενθυμίσουμε πως η ενορχηστρωμένη επίθεση που δεχτήκαμε από ετερόκλητες δυνάμεις και στην τελευταία εκλογική και απολογιστική συνέλευση φανερώνει χάσμα αξιακής στάσης, συνδικαλιστικής λογικής και δεν δημιουργεί το καλύτερο κλίμα για μια τέτοια συνεργασία.

Καλώς τους κι ας αργήσανε

Αποσαφηνίσεις για την Απεργία της 4ης του Φλεβάρη 2016

Γίναμε περισσότεροι, να μείνουμε περισσότεροι!

Οι άνθρωποι της Κοινής Δράσης Εκπαιδευτικών χαρήκαμε πολύ, το πρωί της 4^ης Φεβρουαρίου, μιας και η πόλη μας βρέθηκε μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι στη μεγαλύτερη απεργιακή συγκέντρωση, από τότε που η χώρα μας μπήκε στο περιβόητο καθεστώς των Μνημονίων. Είχαμε πολύ καιρό να δούμε τόσους επαγγελματικούς κλάδους και τόσο διαφορετικούς να διαδηλώνουν σε σύμπνοια. Ενώσαμε τις φωνές μας με ανθρώπους που μέχρι τώρα έδειχναν να αγνοούν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν αγρότες, οι οποίοι έχουν ξεκάθαρο πρόβλημα επιβίωσης. Πρώτη φορά, στα τελευταία τουλάχιστον δέκα (10) χρόνια, ήταν κλειστά όλα τα καταστήματα εστίασης, αφού απεργούσαν. Άλλοτε σε τέτοιες «ευκαιρίες» έκαναν χρυσές δουλειές. Για πολλούς, πάρα πολλούς συμπολίτες μας, η 4^η Φεβρουαρίου του 2016 ήταν μια επίσημη πρώτη. Η «πρώτη (και δεύτερη) φορά αριστερά» κατόρθωσε να βγάλει στο δρόμο πολλούς για … πρώτη φορά. Και, ίσως, ανησύχησε. Γι αυτό και έσπευσε να αλλοιώσει τα ποσοστά της απεργίας στους εκπαιδευτικούς.

Όλους τους απεργούς τους καλωσορίζουμε με χαρά! Τους καλούμε να συνεχίσουμε στους αυριανούς αγώνες, χωρίς τις γνωστές αυταπάτες, πως θα σωθεί ο ένας εις βάρος του άλλου. Όμως έχουμε να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα στους πονηρούς καιρούς που ζούμε:

-Μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση με 24ωρες απεργίες;

-Μπορούν οι (ΝΑΙ-ναι-κοι) Παναγόπουλοι του Ιουλίου να ηγηθούν ενός αγώνα προς όφελος του Λαού;

-Θ΄ αφήσουμε τους βέρους μνημονιακούς πολιτικάντηδες να χρησιμοποιήσουν τους απεργιακούς μας αγώνες, για να επανέλθουν σκληρότεροι και εκδικητικοί στην εξουσία;

-Μπορεί η επικίνδυνη και εχθρική για το λαό στάση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να έχει αποτέλεσμα στην διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο; Δεν διδαχτήκαμε κάτι από την προηγούμενη διαπραγμάτευση;

- Μήπως η ήττα, η αδράνεια, η απογοήτευση, που έσπειραν όλοι όσοι ψήφισαν στη Βουλή τα μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ και οι λαγοί τους –όπως ο Λεβέντης) και όσοι εκτόνωσαν την οργή στον ψευτοσυνδικαλισμό, υπονόμευσαν την ανάπτυξη των αγώνων και διαίρεσαν με τη συντεχνιακή τους λογική;

-Μήπως όλα αυτά ενδέχεται και να οδηγήσουν στον κοινωνικό εκφασισμό και στην πολιτική ενδυνάμωση της (με το όποιο όνομα) ακροδεξιάς;

Εμείς -που και πριν προσπαθούσαμε να ενώσουμε δυνάμεις για να ανατραπούν τα μνημόνια και να πάψει η χώρα να είναι αποικία χρέους- θα είμαστε και πάλι στις πλατείες, στα συλλαλητήρια και στις συγκεντρώσεις. Γιατί έτσι μόνο οι αγώνες μας μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Γιατί μόνο με τους αγώνες του ο λαός ξεπερνά φόβους και εμπόδια, καθορίζει τις εξελίξεις και βάζει στο περιθώριο αυτούς που ψηφίζουν και  υλοποιούν, τάχα λύσεις, εντός του πλαισίου της ΕΕ- ΔΝΤ.

Γιατί ,προφανώς, τα προβλήματα – που επιτέλους, ας καταλάβουμε πως είναι κοινά - δεν λύθηκαν με την απεργία της Πέμπτης. Η επίθεση δεν ανακόπηκε. Κι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί.

Σ’ αυτόν τον αγώνα που εμείς (κι άλλοι πολλοί) προσπαθούμε να συνεισφέρουμε, εδώ και κοντά έξι χρόνια, κανείς δεν περισσεύει!

Καλή συνέχεια και καλή αντάμωση λοιπόν στις πλατείες και στους δρόμους.

Σε ποιον ανήκει το Αιγαίο;

Σε ποιον ανήκει το Αιγαίο;

Με πρόσχημα την προσφυγική κρίση οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ κάνουν απόβαση και αποκαλύπτουν τους βαθύτερους σχεδιασμούς

Του Ρούντι Ρινάλντι

Οι απαντήσεις στο ερώτημα σε ποιον ανήκει το Αιγαίο ποικίλλουν. Ορισμένοι αφελείς απαντούν ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» και δεν έχουν σκοτούρες. Άλλοι λιγότερο αφελείς λένε ότι είναι μια θάλασσα που πρέπει να είναι ανοικτή στην ελεύθερη διέλευση όλων των πλοίων. Κοσμοπολίτες απαντούν ότι το Αιγαίο ανήκει στον ανθρώπινο πολιτισμό. Σχεδόν κανείς από όσους αναφέραμε δεν νοιάζεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, κανείς δεν αναφέρεται στο πώς η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ρευστή από μεριάς κυριαρχίας, συνόρων, υπόστασης της χώρας.

Αυτά μοιάζουν με λεπτομέρειες. Την απάντηση τη δίνουν οι δυνατοί και την επιβάλλουν με τη δύναμη (έτσι τουλάχιστον νομίζουν). Το Αιγαίο, μάλλον, ανήκει στο ΝΑΤΟ. Αυτό πρέπει σιγά-σιγά να εμπεδωθεί. Η NATOϊκή επικυριαρχία προχωρά με άλματα ετούτες τις μέρες. Με πρόσχημα την προσφυγική κρίση και τον πόλεμο στη Συρία εφαρμόζονται σχεδιασμοί που προϋπήρχαν στο συρτάρι των ισχυρών. Το παλιό σχέδιο ότι το Αιγαίο θα το συνεκμεταλλευτούν Ελλάδα και Τουρκία με όριο τον 25ο Mεσημβρινό (περίπου στη μέση του Αιγαίου) υπό αμερικανο-NATOϊκή επικυριαρχία, έχει τεθεί σε εφαρμογή με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας από την Τουρκία σε σειρά ζητημάτων, αρχής γενομένης από το «γκριζάρισμα» περιοχών, νησίδων κ.λπ.

Το καινούργιο στην υπόθεση είναι διττό. Πρώτον, ανατίθεται μετά από αίτηση 3 χωρών (Γερμανίας, Τουρκίας και Ελλάδας) ιδιαίτερος ρόλος στο ΝΑΤΟ στην περιοχή για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών. Κανείς, όμως, δεν πιστεύει ότι ο ρόλος των NATOϊκών δυνάμεων θα περιοριστεί σε αυτό. Δεύτερον, πλησιάζουν μια εμπόλεμη περιοχή, μια περιοχή όπου κλιμακώνεται η σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων, οπότε η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο θα έχει ρόλο αποτρεπτικό και απέναντι στη ρώσικη παρουσία και την εμπλοκή της στην περιοχή. 

Πώς φτάσαμε στη ΝΑΤΟϊκή εμπλοκή

Ο αιφνιδιασμός και τα αλλεπάλληλα… γκελ που νιώθει η Ευρωπαϊκή Ένωση φάνηκαν περίτρανα με την προσφυγική κρίση και τις άμεσες απειλές της Τουρκίας να αυξήσει τη ροή προσφύγων προς τη Δύση. Η Ευρώπη, ζώντας στη φαντασίωση που της πρόσφερε η οικονομική της δύναμη, αντιλαμβάνεται ότι είναι τελείως μικρή και ανίκανη σε μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα, εντελώς αδύναμη να αντιμετωπίσει ένα σύνθετο νέο γεωπολιτικό όπλο που είναι οι προσφυγικές ροές. Η Μέρκελ αναγκάστηκε να ταξιδέψει δύο φορές στην Τουρκία, να συνάψει ειδικές συμφωνίες που πριμοδοτούν την Τουρκία -αιφνιδιάζοντας τις λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες στη συνέχεια αναγκάζονται να επικυρώσουν τα τετελεσμένα. Στο πρόσφατο ταξίδι, στην «αθώα» επίκληση του Νταβούτογλου για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή και στο θέμα των προσφύγων, η Μέρκελ φάνηκε πρόθυμη και ανακοινώθηκε το νέο δόγμα για τα «ύδατα του ΝΑΤΟ».

Ολόκληρο το Αιγαίο ανήκει στο ΝΑΤΟ αφού οι δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, ανήκουν στην εν λόγω συμμαχία. Μετά το πρώτο σοκ στην Ελλάδα, κι αφού «έπεσαν» τα σχετικά τηλέφωνα, ευθυγραμμίστηκε και η Αθήνα στην ΝΑΤΟϊκή διαχείριση του Αιγαίου. Οι «διευκρινήσεις» που δίνονται για τα όρια της δράσης των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων απευθύνονται στους αφελείς. Οι ΗΠΑ έσπευσαν να δηλώσουν ότι συμφωνούν απολύτως στο σχεδιασμό (για να μην έχουμε αμφιβολίες, ότι προτού κινηθεί η Μέρκελ ή ρίξει την πρόταση ο Νταβούτογλου, είχαν προηγηθεί συνεννοήσεις με τις ΗΠΑ). Η διοίκηση της ΝΑΤΟϊκής δύναμης -μέχρι νεοτέρας- ανατίθεται σε Γερμανό επικεφαλής…

Το Αιγαίο δεν είναι πλέον μια θάλασσα ειρήνης και πολιτισμού. Δεν είναι τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Η εθνική κυριαρχία αμφισβητείται σε μεγάλο βαθμό. Καταλήγει να είναι μια θάλασσα εμπόλεμης ζώνης, με ευρωατλαντική επικυριαρχία, με έντονη την τουρκική παρουσία και την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Στα ελληνικά νησιά που βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια, αλλάζει ο χαρακτήρας τους με τις προσφυγικές ροές, την παρουσία δυνάμεων της Frontex και τώρα τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις.

Ποιος ο σχεδιασμός για την Ελλάδα

Αν το Αιγαίο ονομάζεται επίσημα από τη Μέρκελ, ως «ύδατα του ΝΑΤΟ» η Ελλάδα βρίσκεται υπό διπλή μέγγενη: από Δυσμάς οι δανειστές (κομψή έκφραση) διαλύουν την οικονομία και την κοινωνία διαμοιράζοντας την δημόσια και ιδιωτική περιουσία της χώρας (αυτό που περιγράφεται ως μνημόνια και αποικία χρέους) και από Ανατολικά με τις προσφυγικές ροές η χώρα μετατρέπεται σε τεράστιο δίχτυ εγκλωβισμού των προσφύγων, ώστε να μη φτάσουν στη Δύση και τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης. Μετατρέπεται σε ένα απέραντο γκέτο στάθμευσης και «αποθήκευσης» εκατοντάδων χιλιάδων ίσως και εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών. Μια μετανεωτερική αποικία, δηλαδή, που θα ελέγχεται από τους «δανειστές» και τις επιτόπιες ειδικές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις που συγκροτούνται. Ένας χώρος «αποθήκης», μια ειδική ζώνη, που δεν θα είναι ακριβώς Ευρώπη.

Αυτός ο σχεδιασμός εντείνεται με προτάσεις και σκέψεις (που δεν διαψεύδονται αλλά θεωρούνται πιθανές για υλοποίηση) να κλείσουν τα βόρεια σύνορα, στην πΓΔΜ, με αποστολή στρατού ευρωπαϊκών χωρών(!), ώστε να κοπεί το πέρασμα για πρόσφυγες και μετανάστες. Στην περίπτωση αυτή ο εγκλωβισμός των προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα είναι σίγουρος και ο σχεδιασμός που αναφέρουμε θα πραγματοποιηθεί. Γι’ αυτό όσα λέγονται για να δικαιολογηθεί η δημιουργία των κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών δεν ευσταθούν. Οι δομές αυτές κατασκευάζονται όχι μόνο για να ταυτοποιηθούν όσοι θέλουν να πάνε στην Ευρώπη, αλλά κυρίως για να παραμείνουν στην Ελλάδα. Η Ελλάδα πρέπει να προσαρμοστεί στο νέο σχεδιασμό που ετοιμάζουν οι ισχυροί και οι μεγάλες δυνάμεις. 

Κινητοποιήσεις-αντιδράσεις

Από την άποψη αυτή οι αντιδράσεις που αναπτύσσονται ενάντια στη δημιουργία των δομών αυτών (Διαβατά, Κως, Σάμος, Σχιστό κ.λπ.) είναι πλήρως δικαιολογημένες. Αν σε αυτές γίνεται προσπάθεια από ακροδεξιά στοιχεία και την Χ.Α. να τις εκμεταλλευτούν, αυτός δεν είναι λόγος για να δικαιολογηθεί η δημιουργία τους και η προώθηση του ευρωενωσιακού και νατοϊκού σχεδιασμού. Ο αστισμός (ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, Ε.Κ. και το σύνολο των ΜΜΕ) ευθυγραμμίζονται στην υλοποίηση του σχεδιασμού. Η Αριστερά σιωπά συστηματικά, δεν αναλαμβάνει καμιά πρωτοβουλία για το ζήτημα αυτό. Δεν είναι στην ατζέντα της. Κι όσοι κινούνται στην Αριστερά αυτό γίνεται ανεξάρτητα από τους σχεδιασμούς, ως επίδειξη μονάχα μιας ορισμένης αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες. Επομένως, η Αριστερά αφήνει όλο το έδαφος κενό για να το εκμεταλλευτούν άλλες δυνάμεις και έχει τεράστιες ευθύνες για αυτό.

Μια διαχωριστική γραμμή

Ο αστισμός ευθυγραμμίζεται και γίνεται μέρος του σχεδιασμού της «μέγγενης» που σφίγγει, βουλιάζει και ρευστοποιεί τη χώρα και τη μετατρέπει σε κουφάρι. Τόσο ο αστισμός όσο και το πολιτικό σύστημα είναι ανίκανοι να χαράξουν μια κατεύθυνση διεξόδου από την καθολική κρίση. Η κυβέρνηση του Hilton (τρόικα, κουαρτέτο) θα κυβερνά σε αγαστή συνεργασία με τα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία.

Η κατανόηση και συνειδητοποίηση του κλοιού στον οποίο βρίσκεται η χώρα, η κατανόηση πως το γεωπολιτικό συνδέεται άμεσα με το κοινωνικό και την ίδια την υπόσταση της χώρας και ότι από αυτή τη διαπίστωση απορρέουν καθήκοντα και στόχοι που διαφέρουν με όσα σχεδιάζουν τα υπάρχοντα αστικά και αριστερά κόμματα, αποτελεί κομβικό σημείο εκκίνησης μιας διαφορετικής πορείας και προσπάθειας.

Το να μην περάσει ο διπλός σχεδιασμός μνημονιακής ερήμωσης και γκετοποίησης της χώρας, το να τεθεί ως στόχος ότι δεν θέλουμε την χώρα μας διαλυμένη κοινωνικά και πολιτικά και στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφυγικών ροών έχει τεράστια σημασία για τον προσανατολισμό των αντιστάσεων και την ίδια την ύπαρξη του τόπου. Μια τέτοια διαχωριστική γραμμή μπορεί να αποκρούσει τη διαφαινόμενη εθνική και κοινωνική καταστροφή που συντελείται.

Ανάρτηση από: http://www.e-dromos.gr