Η εκπλήρωση πάγιων αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος δεν είναι «συναλλαγή»

   Ο.Λ.Μ.Ε.                                                                

Ερμού & Κορνάρου 2

ΤΗΛ: 210 32 30 073 - 32 21 255

FAX: 210 33 11 338                          

www.olme.gr                                                             

e-mail: olme@otenet.gr                                   Αθήνα, 26/3/15

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η εκπλήρωση πάγιων αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος δεν είναι «συναλλαγή»

 

 

Στη Γενική Συνέλευση Προέδρων των ΕΛΜΕ (14/3/2015) κατατέθηκε πρόταση από πολλές ΕΛΜΕ για τον τρόπο αναπλήρωσης των χαμένων διδακτικών ωρών.

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ σε συνεδρίαση του (17/3) επεξεργάστηκε την πρόταση αυτή, σύμφωνα με τις θέσεις του κλάδου και τις αποφάσεις παλαιότερων Γ.Σ. και ομόφωνα κατέληξε στην ανακοίνωση του με αρ. πρωτ. 341, η οποία ικανοποιήθηκε μερικώς από το Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ.

Για το συγκεκριμένο θέμα, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για καμιά λογική "επιβράβευσης καταλήψεων από μειοψηφίες, εις βάρος του εκπαιδευτικού έργου" αλλά αντιθέτως για τη δυνατότητα των συλλόγων διδασκόντων, των ίδιων των σχολείων δηλαδή, όπως γινόταν και στο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία, να επιλύουν προβλήματα, χωρίς "άνωθεν εντολές", οι οποίες συνήθως δημιουργούσαν πρόσθετα. 

Δεν πρόκειται για καμιά συναλλαγή "ΟΛΜΕ-υπουργείου", αλλά για εκπλήρωση παγίων αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος, τα οποία απορρέουν από την εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών στην εκπαίδευση αλλά και πολιτικών που ασκήθηκαν από άσχετους με την εκπαιδευτική πραγματικότητα, με στόχευση την αποδημοκρατικοποίηση και διάλυση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και την εκχώρησή της στους νόμους της αγοράς και τα ιδιωτικά συμφέροντα.

 

 

 

Το Aριστείον Μπαλτά

Το Aριστείον Μπαλτά

Τελευταία δημοσίευση: 25/03/2015 17:00Ο Στάθης στον eniko

Συγκινητικός ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Μπαλτάς στις θεσμικές -ως υπουργός- και επιστημονικές παροτρύνσεις τους προς τους καθηγητές και τους μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης για το νόημα της Επανάστασης του 1821 και τους τρόπους εορτασμού της επετείου. Γενναίος ο κ. Υπουργός, επισημαίνει εκ προοιμίου τον κίνδυνο αυτές οι επέτειοι να ’ναι αμφίκοπες, δηλαδή σχολαστικές και στείρες ή ένας ανούσιος πανηγυρικός. Προσέτι, ακόμα πιο γενναίος ο κ. Μπαλτάς, προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιήσουν τις σκέψεις του κατά την κρίση τους κι όχι υποχρεωτικώς.

Ευφυής πρόνοια καθότι ο κύριος Μπαλτάς αποφαίνεται ότι «η ελληνική επανάσταση υπήρξε τέκνο του διαφωτισμού». Μόνον; Δεν υπήρξε στις γενεσιουργές αιτίες της Επανάστασης η λαϊκή ιδιοπροσωπία; Δεν υπήρξε η λαϊκή παράδοση, οι θρύλοι του μαρμαρωμένου βασιλιά; Δεν υπήρξε η κλεφτουριά; Ούτε η κιβωτός των κοινοτήτων με τα εκκλησιαστικά κολλυβογράμματα; Ηταν η «ελληνική επανάσταση τέκνο του διαφωτισμού» ορφανή απ’ τις προγενέστερες επαναστάσεις, ήδη απ’ τις αρχές του 1600, όπως η εξέγερση του Διονυσίου του Σκυλόσοφου, ή αργότερα του Κατσαντώνη, ή των Ορλοφικών; Μόνον με τον διαφωτισμό έχει να κάνει η Επανάσταση, ούτε με τον θρήνο της Αλωσης; ούτε με τους χιλιάδες νεομάρτυρες; Και ο Ρήγας τέκνο του διαφωτισμού, και η Φιλική Εταιρεία στο φως του διαφωτισμού στημένη, άμοιροι ήταν όλης της υπόλοιπης ιδιοσυστασίας του Γένους; Δεν γνώριζαν από δημοτικά τραγούδια; Γιατί τέτοια αιδώς, κύριε Υπουργέ, για τη λαϊκή καταγωγή της Επανάστασης; Ποιος μαρξιστής ιστορικός δεν τονίζει και τις δύο μήτρες του 1821, τα πάθια της σκλαβιάς τόσον, όσον και τον διαφωτισμό; Ποιος δεν επισημαίνει τον εθνικό και κοινωνικό της χαρακτήρα; Πριν να καζαντίσουν οι έμποροι «και να φέρουν τα βιβλία», που έλεγε ο Κολοκοτρώνης, τι ήταν οι πατεράδες τους; Αγνώστου ταυτότητος αντικείμενα που σέρνονταν στις φιλόξενες εκτάσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;

Αλλά αμέσως παρακάτω λέτε: «Ολες οι επαναστάσεις, όπως και η ελληνική, δημιούργησαν σε μεγάλο βαθμό τους λαούς που τις έκαναν». Προφανώς εννοείτε τους υπηκόους (οποιουδήποτε) που με την επανάσταση αναβάθμισαν τους εαυτούς τους σε πολίτες, οργανώθηκαν σε έθνος, απέκτησαν αυτεξούσιο και ενίοτε επέβαλλαν τη λαϊκή κυριαρχία, διά της δημοκρατίας, καθώς και την εθνική ανεξαρτησία. Και γιατί δεν τα λέτε έτσι; Γιατί λέτε ότι η επανάσταση δημιούργησε τον λαό της; Πριν λαός δεν υπήρχε; Ανεξαρτήτως της πολιτικής του κατάστασης, λαός δεν ήταν

εκείνος που εν τέλει έκανε την Επανάσταση; Εκτός κι αν η Επανάσταση ήταν η κότα και ο λαός το αυγό, όπως συνέβη με την Αμερικανική Επανάσταση (που γέννησε ένα έθνος), αλλά δεν συνέβη ούτε με την αγγλική ούτε με τη γαλλική, που τις έκαναν ο αγγλικός λαός και ο γαλλικός λαός, όπως άλλωστε ο ελληνικός λαός έκανε την ελληνική.

Λέτε ότι «ένα έθνος με την επανάσταση εγκαινιάζει την ύπαρξή του». Δηλαδή ο Πλήθων έλεγε μπαρούφες, ο Ερωτόκριτος το ίδιο, ο Ελ Γκρέκο θα μπορούσε να λέγεται Αλ Πατσίνο κι απ’ το Ζάλογγο πηδάγανε άλμα εις βάθος; Με την επανάσταση ένα έθνος, αγαπητέ μου κύριε Υπουργέ, «δεν εγκαινιάζει την ύπαρξή του», εγκαινιάζει την ελευθερία του. Οσο για την «ύπαρξή» του, πριν αυτή να γίνει «πολιτική ύπαρξη», διά της Επανάστασης, εξακολουθούσε να υπάρχει, όπως μπορεί να σας διαβεβαιώσει του «Κίτσου η μάνα», ακόμα και μέσα απ’ τον θρήνο του και μέσα απ’ το πένθος του. Δεν λέω για τη γλώσσα του, λόγια και δημώδη. Πόσα αρχαία αποφθέγματα είχαν μεταπλασθεί σε λαϊκές παροιμίες; Στο πλαίσιο ποιας ασυνέχειας και ποιου διασπασμένου πολιτισμού;

Αλλά τι να λέμε μέρα που είναι σήμερα και να σας χαλάμε τη γιορτή... Οι ομοϊδεάτες σας είναι πιο προσεχτικοί, να μη χαλάνε καρδιές. «Οι Ελληνες είμαστε ένας πληθυσμός(!) παλαιός» γράφει ο ένας. Σωστόν! Και ο πληθυσμός των Νεάντερταλ παλαιότερος! «Ο λαός υπάρχει διότι έχει ηγέτη» γράφει ο άλλος. Χρονιάρες μέρες και οι εφημερίδες βρίθουν απ’ τη φιλελεύθερη αστική αντίληψη που εκπροσωπείτε. «Ανάμεσα στον λαό και τον ηγέτη οι θεσμοί περιττεύουν». Λογικόν. Διότι ο λαός είναι λαϊκιστής κι αν δεν έχει τον «πατερούλη του» τα χάνει. «Ο λαός είναι μια έννοια πιο ρευστή και μυστήρια απ’ το έθνος»! Σωστόν και νουνεχές. Πιο μεταφυσικά δεν θα το έλεγαν ούτε οι φασίστες.

Ομως, μη σας στεναχωρώ, μέρα γιορτής. Και ποιος είμαι άλλωστε εγώ να αντιλέγω στο στερεότυπο που τριάντα χρόνια τώρα κυριαρχεί στο κράτος (που θέλει ραγιάδες), στα ΑΕΙ (που θέλουν «αυλές») και στις τέχνες (που επιδοτούνται). Κύριε Υπουργέ, σας ομολογώ ότι κουράστηκα και βαρέθηκα να κάνω την ασπιρίνη απέναντι στον καρκίνο. Μια ακόμα ηττημένη φωνή είναι οι εθνολαϊκιστές φαιοκόκκινοι σαν και του λόγου μου. Κάντε δουλειά σας, κάντε δουλειά σας! και ζήτωσαν ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Μάξιμος ο Γραικός και η φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου, όλοι τους ένδοξα τέκνα του διαφωτισμού...

Η σιωπή για το ’21

Η σιωπή για το ’21

Του Απόστολου Διαμαντή

Ένα μάλλον πρωτοφανές στοιχείο χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση σήμερα: η πλήρης σχεδόν σιωπή για το 1821 και η κατάργηση από όλα σχεδόν τα τμήματα Ιστορίας της διδασκαλίας αυτού του μαθήματος, που μέχρι πριν κάποια χρόνια ήταν φυσικά υποχρεωτικό. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, πως μετά την αποχώρηση του καθηγητή Βασίλη Σφυρόερα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν εξελέγη κανένας καθηγητής, εξειδικευμένος στην επανάσταση του 1821. Η θέση έμεινε- και μένει- κενή.

Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: σαν να ντρεπόμαστε για τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας από τον τουρκικό ζυγό. Και έτσι το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας αγνοεί το 21 και έχει μεταφέρει το μάθημα αυτό στον χώρο των επιλεγόμενων μαθημάτων, μαζί με άλλα πολλά.

Το μάθημα «Ελληνική Επανάσταση» παραμένει υποχρεωτικό μόνον σε δύο πανεπιστήμια, περιφερειακά: στο Ιόνιο και στο Πελοποννήσου. Το μάθημα υπάρχει επίσης ως προαιρετικό στο Αθηνών και στο ΑΠΘ, δηλαδή έχει υποβαθμιστεί εντελώς, ουσιαστικά έχει χαθεί, ενώ στο Πάντειο υπάρχουν κάποια μαθήματα που αναφέρονται σε κοινωνικές όψεις της εθνεγερσίας. Το μάθημα έχει καταργηθεί εντελώς σε όλα τα άλλα Πανεπιστήμια: Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης και Αιγαίου, όπου δεν προσφέρεται καν.

Το ζήτημα είναι πρωτοφανές και σκανδαλώδες για την ακαδημαϊκή τάξη, διότι δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε μάθημα ιστορίας, αλλά για την κορυφαία ιστορική στιγμή του Νεώτερου Ελληνισμού. Τι έχει μπει στη θέση αυτού του μαθήματος; Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκεται υποχρεωτικά η Οθωμανική Ιστορία και στο Πάντειο η Αλβανική! Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος στο Χάρβαρντ και στην Σορβόνη και να μην διδάσκεται τη γαλλική ή την αμερικανική επανάσταση, αλλά μόνον την ιστορία της Γερμανίας και της Ρωσίας! Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, επί παραδείγματι, μπορεί κανείς να βρει μαθήματα για την διατροφή επί Τουρκοκρατίας, αλλά δεν θα βρει πουθενά την Ελληνική Επανάσταση. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε όλα τα ιδρύματα, όπου το 21 απουσιάζει εντυπωσιακά. Είναι σαν να ντρεπόμαστε οι νεοέλληνες για την επανάσταση των προγόνων μας εναντίον του Σουλτάνου.
Γιατί λοιπόν η σιωπή του 21; Οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό ίσως να ανοίγουν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για την αυτοσυνείδηση του νέου ελληνισμού και κυρίως για την μεταπολιτευτική μας εκπαιδευτική κατάσταση. Πλησιάζοντας όμως στα 200 χρόνια από την Επανάσταση που συγκλόνισε τον κόσμο, θα πρέπει να επαναφέρουμε το 21 στη θέση που του αρμόζει.
Η ελληνική ιστοριογραφία το είχε διατυπώσει, από τον 19ο αιώνα ήδη, με εξαιρετική διαύγεια: η ελληνική επανάσταση δεν ήταν έργο κάποιων λογίων, αγροτών ή εμπόρων, δεν ήταν προϊόν ξένης επέμβασης, ήταν έργο ελλήνων, των αρματολών, των επισκόπων, των εμπόρων, των λογίων, των προεστών, αυτών που μπήκαν «εις το μυστικόν της πατρίδος», που έλεγε και ο Μακρυγιάννης.

Ωστόσο η ελληνική επανάσταση παρουσιάστηκε τις τελευταίες 4 δεκαετίες- κάτω από την επίδραση του δημαρικού σχήματος περί νεοελληνικού διαφωτισμού- ως αποκλειστικό προϊόν της ίδρυσης σχολείων στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, της εμπορικής ανάπτυξης του 18ου αιώνα και της επίδρασης των ευρωπαϊκών Φώτων. Ουσιαστικά η ελληνική επανάσταση αποδόθηκε εξ ολοκλήρου σε μια ετερόφωτη πραγματικότητα, τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και αυτό είναι μια ερμηνεία μονομερής και εσφαλμένη.

Αν κάποιος ανατρέξει στα έργα της τρέχουσας ελληνικής ιστοριογραφίας θα σχηματίσει την εντύπωση ότι στην Καλαμάτα δεν μπήκαν ένοπλοι, δεν μπήκε ο Πετρόμπεης με τον Κολοκοτρώνη, αλλά ο Συγγρός ή ο Σίνας από τη Βιέννη. Και θα υποθέσει βασίμως, ότι δεν συνεδρίασαν οι οπλαρχηγοί, οι πρόκριτοι και οι επίσκοποι στη σύσκεψη της Βοστίτσας, όπου αποφασίστηκε η εξέγερση, αλλά οι λόγιοι του λεγόμενου Νεοελληνικού Διαφωτισμού!
Είναι μάλλον άχαρο βεβαίως να επανέρχεται κανείς σε πασίγνωστα γεγονότα. Αλλά δεν είναι επιτρεπτό να συνεχίζεται η σιωπή για το 21. Υπό την έννοια αυτή το ενδιαφέρον του ίδιου του πρωθυπουργού για την επέτειο της ελληνικής επανάστασης και η ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι θετικό σημάδι και οι ενστάσεις που διατυπώθηκαν από κάποιους εντελώς άκομψα είναι ανεξήγητες.

Για τις αντιδράσεις αυτές ισχύει πάντα η κινέζικη παροιμία: «τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι προχωρεί».

* Ο Απόστολος Διαμαντής είναι συγγραφέας

Η ΕΛΜΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ διοργανώνει Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο.

 Η ΕΛΜΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ διοργανώνει Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. 

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ-ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ!

Συνάδελφοι/ισσες,

'Όσο η κυβέρνηση διατηρεί ενεργό το θεσμικό πλαίσιο που διατηρεί το βαθμολόγιο – μισθολόγιο – φτωχολόγιο, όσο παραμένουν ενεργά τα αντιλαϊκά εργασιακά μέτρα, όσο παραμένουν ενεργές οι δηλώσεις του Υπουργού Διοικητικής μεταρρύθμισης σχετικά με την αξιολόγηση στο δημόσιο, όσο η ακώλυτη βαθμολογική/μισθολογική εξέλιξη και συνέχιση της οικονομικής φτωχοποίησης των εργαζομένων στην εκπαίδευση εξαρτώνται από τις δεσμεύσεις και τις συμφωνίες με την Ε.Ε. το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να βγει μπροστά. Να διεκδικήσει τα αιτήματά του. Πολιτική επιλογή της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας είναι η απόφαση να θέσει ως κριτήριο για την αντιμετώπιση των αιτημάτων του κινήματος το όριο της δημοσιονομικής προσαρμογής και του οικονομικού κόστους. Αυτή η πολιτική που παραπέμπει ευθέως στις μνημονιακές δεσμεύσεις υπονομεύει ακόμη και αυτό που σήμερα ονομάζουμε δημόσια δωρεάν εκπαίδευση καθώς και την οικονομική και εργασιακή αποκατάσταση των εργαζομένων στο δημόσιο. Δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική όσο η κυβέρνηση κινείται κάτω από τα ασφυκτικά όρια που θέτουν Ε.Ε.-ΔΝΤ-δανειστές.
Το ζήτημα των διαθέσιμων και απολυμένων συναδέλφων, το ζήτημα της αξιολόγησης, τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων που προβλέπεται να μπουν στη εξυπηρέτηση του χρέους, τα κενά στην εκπαίδευση απαιτούν άμεση κινητοποίηση.
Η ανασυγκρότηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, ακόμα και τα μέτρα άμεσης και επείγουσας ανάγκης, όπως οι προσλήψεις για την κάλυψη των κενών ή μέτρα αυτονόητης οικονομικής ανακούφισης όπως η ακώλυτη βαθμολογική/μισθολογική εξέλιξη και πολύ περισσότερο οι εκπαιδευτικές πολιτικές που θα κάνουν πράξη το σχολείο των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, έρχονται σε ευθεία σύγκρουση και ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές.
Σε αυτή την κατεύθυνση, καλούμε τους συναδέλφους/ισσες και όλους τους εργαζόμενους στον αγώνα για τη δικαίωση των αιτημάτων μας, για τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση των όλων και των ίσων.

ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ-ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ            Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων
ΠΕΜΠΤΗ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ                                                      Η πρόεδρος Μαντζούτσου Αλέκα
18:30, ΑΚΑΔΗΜΙΑ                                                       Ο γ. γραμματέας Παπαθανάσης Λευτέρης