Οράματα για την εκπαίδευση και σχολική πραγματικότητα

Οράματα για την εκπαίδευση και σχολική πραγματικότητα

Σύμφωνα με τον Αντώνη Λιάκο «το σχολείο χρειάζεται να απελευθερωθεί από ένα πρόγραμμα παρωχημένο...» | EUROKINISSI

Του Χρήστου Κάτσικα

Το «ντεπούτο» της έκανε η Επιτροπή Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία, που, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του υπουργείου Παιδείας, «θα θέσει χρονοδιαγράμματα και βασικές κατευθύνσεις για τις αλλαγές στην Παιδεία».

Στον πυρήνα των αφετηριακών θέσεων του διαλόγου, όπως τις διατύπωσε ο πρόεδρος της Επιτροπής Αντώνης Λιάκος απαιτείται «ένα εθνικό σχέδιο ανάταξης της Παιδείας, με βαθιές και σωστικές παρεμβάσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης».

Σύμφωνα με τον Αντώνη Λιάκο «το σχολείο χρειάζεται να απελευθερωθεί από ένα πρόγραμμα παρωχημένο, που φορτώνει τα παιδιά και τους γονείς τους κουραστικές, ανούσιες και κατακερματισμένες γνώσεις. Το σχολείο πρέπει να λειτουργήσει με λιγότερο κόπο αλλά πιο έξυπνα.  Αυτή τη δυνατότητα την προσφέρει η νέα ηλεκτρονική εποχή. Πρέπει να ξανασχεδιαστούν τα αναλυτικά προγράμματα, να ενισχύσουμε τη σχέση δασκάλων και μαθητών, την πρόσωπο με πρόσωπο διδασκαλία. Οι μαθητές από παθητικοί αποδέκτες γνώσεων πρέπει να μάθουν τη μέθοδο να λύνουν προβλήματα και να χειρίζονται πληροφορίες. Να μάθουν να μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν».

Στο σημείο αυτό οποιοδήποτε μέλος της εκπαιδευτικής κοινότητας έχει μάθει καλά να διαβάζει πίσω από τις διακηρύξεις και τα λόγια που μοιάζουν με το νερό που κυλάει για λίγο στην πέτρα χωρίς να αφήνει το παραμικρό σημάδι, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι από τα τέλη του ΄80 έως και σήμερα τα αποκαΐδια των εκπαιδευτικών πολιτικών που αναπνέουμε γεννήθηκαν μέσα σε ατελείωτους εθνικούς διαλόγους με τα ίδια περίπου λόγια, τις ίδιες περίπου διακηρύξεις.

Ένα ατελείωτο ξόρκισμα των «παρωχημένων αναλυτικών προγραμμάτων», της «εξάρτησης των μαθητών από θεσμούς παραπαιδείας», της «μετατροπής του Λυκείου σε ένα διάδρομο για τις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο», της «άγονης γνώσης», του «ζυγού των εξετάσεων». Από τον Γιώργο Παπανδρέου (1994-1996) και τον Γεράσιμο Αρσένη 1996-2000) έως την Άννα Διαμαντοπούλου (2009-2012) και από τον Ευριπίδη Στυλιανίδη ( 2007 - 2009) έως τον Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο (2012-2014) τα ίδια ακριβώς λόγια, η ίδια γραμμή και τα ίδια αποτελέσματα. Σαν ένα ιδιόμορφο «παράλληλο πρόγραμμα», διακηρύξεις και πραγματικότητα, την ίδια ώρα που «βγάζουν τη γλώσσα» τους η μία στην άλλη, την ίδια ώρα συνδέονται με τον ίδιο στόχο: να μοντάρουν και να μαντάρουν την εκπαίδευση στο πατρόν των οδηγιών του 3ου μνημονίου.

Το όραμα και η πραγματικότητα

Τι φαινομενικά αντιφατικό! Από τη μια, μια εκπαιδευτική πραγματικότητα που «ανασυγκροτεί» τις περικοπές, τη φτώχεια, και έναν πρώιμο αναλφαβητισμό, και από την άλλη διακηρύξεις για άρση της «αγραμματοσύνης» των μαθητών, των χαμηλών επιδόσεων και της γκρίζας εκπαιδευτικής διαδικασίας!

Από τη μια υπόκλιση στις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ που ιδιωτικοποιούν, φθηναίνουν και βαθαίνουν την ταξικοποίηση του σχολείου και από την άλλη το «όραμα» του Υπουργού Παιδείας όπως οικοδομείται με λέξεις στη χθεσινή εναρκτήρια ομιλία του στο πλαίσιο της επιτροπής:  «να σχεδιάσουμε ένα νέο παράδειγμα σχολείου, ώστε από το σχολειό της κρίσης να περάσουμε στο σχολειό της πολιτισμικής-δημοκρατικής ανάτασης και της γενικότερης ανάπτυξης ...Γι΄ αυτό η μεταρρύθμιση δεν εξαντλείται σε ένα-δυό χρόνια, ούτε σε μια τετραετία. Είναι έργο πνοής».

Να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής τη θέση μας: Όσοι δεν παίρνουν τοις μετρητοίς τα «οραματικά» λόγια του Υπουργού Παιδείας,  γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι η «εκπαίδευση της αμάθειας» δεν εντάσσεται στην παθολογία της καπιταλιστικής εκπαίδευσης, δεν είναι σε καμιά περίπτωση δυσλειτουργία του αστικού σχολείου, μια «άτυχη στιγμή του συστήματος» η οποία μπορεί να επιδιορθωθεί ή να θεραπευθεί μέσα από εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Η «εκπαίδευση της αμάθειας» ανήκει στη φυσιολογία του αστικού σχολείου, αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό του, το οποίο δεν μπορεί να το αποβάλλει όσες μεταρρυθμίσεις και αν κάνει. Αν το αποβάλλει δεν θα μπορεί να λειτουργήσει καθώς δεν θα μπορεί να πραγματοποιήσει το σκοπό της σε μια χώρα που η βαθειά της εξάρτηση έρχεται να «δέσει» με την οικονομική κρίση: να εκπαιδεύσει αφενός κατάλληλα τη δική της νέα γενιά, ως «συνέχεια του εαυτού της», εξοπλίζοντάς την με την ιδεολογία της και με γνώσεις και ικανότητες οι οποίες απαιτούνται για τον έλεγχο των μέσων παραγωγής και του κράτους και αφετέρου να «εκπαιδεύσει» τη νέα γενιά της εργατικής τάξης, έτσι ώστε αυτή να γίνει ικανή και πρόθυμη για εκμετάλλευση.

Είναι «ζήτημα ζωής και θανάτου» του ίδιου του συστήματος η «παραγωγή» παθητικών, συναινετικών, δογματικών, υπομονετικών, εξουσιαζόμενων, άκαμπτων, συντηρητικών προσωπικοτήτων που αντιστέκονται στην αλλαγή της κοινωνίας προκειμένου να κρατήσουν ανέπαφες τις παραδοχές τους για τον κόσμο που ζουν.

Όπως γίνεται κατανοητό, και σε αυτόν το λεγόμενο εθνικό διάλογο, η συζήτηση οργανώνεται από τις κυρίαρχες δυνάμεις οι οποίες, γνωρίζοντας καλά τα οχυρά των νοημάτων, πασχίζουν να ξαναμοιράσουν την τράπουλα. Με την «γραμματική της Νέας Ομιλίας», με τη γνωστή «μαγειρική του λόγου», απομονώνεται το σχολείο από τον οικονομικό και κοινωνικό του περίγυρο και με ταχυδακτυλουργική επιδεξιότητα μεταμφιέζονται πολιτικά και κοινωνικά πρόβλημα σε αμιγή σχολικά ζητήματα. Έτσι, οι προβολείς της ερμηνείας του προβλήματος, ρετουσαρισμένοι κατάλληλα, δεν πέφτουν πάνω στη «Νέα Οικονομία» που θέλει το σχολείο να δημιουργεί ευέλικτους εργαζόμενους, με ένα μίνιμουμ μορφωτικών εφοδίων που είναι αναγκαία για την αγορά εργασίας, και πειθήνιους πολίτες, οι οποίοι παρά τους σχολικούς τίτλους κοιτάνε μόνο το τυρί και χάνουν τη φάκα καθώς βλέπουν μόνο τόσο όσο μπορούν να καταλάβουν.

Μετά το πρόγευμα ακολουθεί το κυρίως γεύμα

Και είναι φανερό ότι από την στιγμή που οι επιτελείς του Υπουργείου Παιδείας έχουν μεταμφιέσει το πρόβλημα ώστε να φαίνεται σχολικό, θα αρχίσει και πάλι το «κυνήγι των μαγισσών». Έτσι το ένα γρανάζι πιάνει το άλλο και υφαίνεται σιωπηλά η κατασκευή του κατηγορητηρίου. Για τις χαμηλές επιδόσεις φταίνε οι καθηγητές που δεν εργάζονται εντατικά, οι μαθητές που δεν διαβάζουν και οι γονείς που δεν ενδιαφέρονται. Οπότε, οι λύσεις αναγκαστικά πρέπει να είναι «εντάσεως εργασίας», δηλαδή αυστηρές εξετάσεις (μεταμφιεσμένες σε «άλλες» εξετάσεις) και αξιολόγηση.

Έτσι, οι εκπαιδευτικοί, που προσπαθούν καθημερινά στις σχολικές αίθουσες, αναπνέοντας κιμωλία, να δώσουν στα νέα παιδιά τα μορφωτικά εφόδια για να βγουν στη ζωή, θα βρεθούν και πάλι ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Τα πυρά εκείνων που θα τους κατηγορούν σαν «τεμπέληδες» και «ακαμάτηδες» που δεν μαθαίνουν τα παιδιά γράμματα και εκείνων που θα προσπαθούν να τους πείσουν ότι αν συνάψουν «ερωτικό δεσμό» με την «ηλεκτρονική εποχή», την «ελαστικοποίηση της εργασίας τους», την «καινοτομία», την «εξεύρεση πόρων» και το ακαταμάχητο σύνθημα «μαθαίνω πώς να μαθαίνω», τότε θα ξανασυναντήσουν τον «απολεσθέντα παράδεισο» και το σχολείο θα μετατραπεί σε πραγματικό «ναό μάθησης».

Μέτρα, τα οποία φυσικά δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα αφού αποτελούν μέρος του ίδιου του προβλήματος. Στο τέλος της συζήτησης το ταμείο θα γράφει: λιγότερα σχολεία, λιγότεροι μαθητές, περισσότερη κατάρτιση - μαθητεία, λιγότεροι εκπαιδευτικοί και πολλά «οράματα» για ένα μέλλον που ήδη είναι εδώ.

Ανάρτηση από: http://www.efsyn.gr

Η Σία Αναγνωστοπούλου και οι απόψεις της για την ιστορία και το έθνος!!!

Η Σία Αναγνωστοπούλου και οι απόψεις της για την ιστορία και το έθνος!!!

Του Αχιλλέα Ομήρου

Μια καθηγήτρια της ιστορίας για νούμερο: Δεν νομίζω να έχετε απορία ποιαν εννοώ. Εννοώ την κ. Σια Αναγνωστοπούλου – καθηγήτρια ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο – και νυν αναπληρώτρια υπουργό Εθνικής Παιδείας, υπό τον ευφυέστατο υπουργό κ. Νίκο Φίλη. 

Λοιπόν η κ. Σια μας έδωσε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20/12/15, στον Απόστολο Λάκασα, μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συνέντευξη. Σε αυτή ξεδίπλωσε όλο το βάθος και τα θεμέλια της επιστημονικής συγκρότησης ως ιστορικού και φυσικά και πλευρές του πλούσιου πολιτικού ταλέντου της. Δικαιολόγησε δηλαδή απόλυτα γιατί ο κ. Αλέξιος Τσίπρας την τοποθέτησε εκεί που είναι τώρα – ατυχώς δεν της είχε αναθέσει την ίδια θέση όταν υπουργός ήταν ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς: γιατί και οι δύο τους υπήρξανε μέλη του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς και σταθεροί και φανατικοί υποστηρικτές του σχεδίου ΑΝΑΝ μέχρι τώρα. 

Η κ. αναπληρώτρια υπουργός μας ανήκει στην γνωστή ομάδα των «εθνομηδενιστών διανοουμένων» του ΣΥΡΙΖΑ, που πορεύονταν παράλληλα με την αντίστοιχη ομάδα που υπηρέτησε πολύ πιστά τους κ.κ. Σημίτη – Γ. Παπανδρέου. Γνωστότερος όλων ο καθηγητής Ιστορίας κ. Αντώνης Λιάκος. Που αφού πέρασε λίγο καιρό για αντιστασιακή δράση κατά της Χούντας, ως τροτσκιστής, στη συνέχεια υπήρξε πρόεδρος του σημιτικού ΟΠΕΚ και φυσικά τακτικός συνεργάτης στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ του ΔΟΛ. «Τίποτα δεν πάει χαμένο …». Έτσι κάποια στιγμή κατόρθωσε να τοποθετεί επί κεφαλής της επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία που συνέστησε ο υπουργός. Δεν γνωρίζω πόσο βοήθησε γι αυτήν μετεγγραφή ο φίλος του, καθηγητής κι αυτός και σήμερα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κ. Γαβρόγλου. Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημαντικό είναι ότι μια διεπιστημονική παρέα καθηγητών από τα ΑΕΙ της χώρας, με κοινή εθνομηδενιστική ιδεολογικο-πολιτική πλατφόρμα, αυτή τη στιγμή παίζει μεγάλο ρόλο, καθοριστικό, στην χάραξη της Εθνικής Πολιτικής στην Παιδεία και φυσικά όχι μόνο.Να επανέλθουμε στην κυρία αναπληρώτρια υπουργό μας και στην συνέντευξη της. Σύμφωνα με την κ. Σια [από το Αθανασία, για να μην υπάρξουν τυχόν παρεξηγήσεις]: 

«Τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας πρέπει να αλλάξουν. Πρέπει να πάψει να μπαίνει σε καλούπια εθνόμετρου η έρευνα και η άποψη των επιστημόνων για την Ιστορία και όπως αυτή διδάσκεται στο σχολείο. Στην Ελλάδα εθνική ιστορία θεωρείται ό,τι κάποιοι έχουν επιβάλει. Δηλαδή, αυτό που οι ίδιοι θεωρούν –και όχι οι ιστορικοί επιστήμονες– πως αποτελεί την εθνική ιστορία των Ελλήνων». 

Μαθαίνουμε λοιπόν ότι δεν πρέπει να μπαίνει σε καλούπια η άποψη των επιστημόνων για την Ιστορία. Μήπως το εξυπνοπούλι της Νερατζιώτισσας μπορεί να θυμηθεί και να μας πει πόσες διαφορετικές ιστορίες υπάρχουν, για το ίδιο θέμα στην παγκόσμια βιβλιογραφία; Συμφωνούν πάντα όλοι οι ιστορικοί για την ιστορία με την οποία ασχολούνται; Ούτε θεωρητικά ούτε και μεθοδολογικά το έχουν επιτύχει αυτό. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελληνική Ιστορία. Γιατί π.χ. ακόμα και από την βιβλιογραφία της γνωστής αυτής ομάδας έχει εξαφανιστεί στην κυριολεξία ο ιστορικός Νίκος Ψυρούκης; Που στο κάτω-κάτω σπούδασε στην Τσεχοσλοβακία, υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, διαφώνησε κάθετα μαζί του και τράβηξε τον δικό του ανηφορικό δρόμο – επιστημονικά και βιοποριστικά – παράγοντας πολύ σπουδαίο ιστορικό έργο. Το οποίο οι κατά την κ, Σια «ιστορικοί» μας επιστήμονες ούτε να το πολεμήσουν δεν καταδέχτηκαν – γιατί δεν μπορούσαν. Άλλωστε ο έτερος μέγας ιστορικός – με πραγματικά μεγάλο έργο σχεδόν ανύπαρκτο, όπως και συμβαίνει και με την ίδια – κ. Αντώνης Λιάκος έχει φροντίσει να έχει αμφισβητήσει όλους τους ιστορικούς με τους οποίους δεν συμφωνούσε ο εθνομηδενισμός του. Το έργο όλων αυτών θα μελετηθεί και θα ληφθεί υπόψη στην συγγραφή των βιβλίων της «εθνικής μας ιστορίας» ή θα την γράψει η Επιτροπή Διαλόγου στη βάση των απόψεων του κ. Λιάκου (και των λιακόπουλων του) της ίδιας, της κ. Μ. Ρεπούση και Θ. Δραγώνα και λοιπών ιστορικών της «μεταμοντέρνας» σχολής; 

Και για την ιστορία της Μικράς Ασίας – της Μικρασιατικής Καταστροφής – θα ληφθούν υπόψη – εκτός των άλλων – το έργο του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή, του Σπύρου Βρυώνη, του Β. Κρεμμυδά, της μακαρίτισσας Έλλης Σκοπετέα, του Βλάσση Αγτζίδη κλπ κλπ. Θα πάρουν υπόψη τους τον Τούρκο ιστορικό Φουάτ Ντουντάρ, που με το βιβλίο του «Ο κώδικας της σύγχρονης Τουρκίας – Η Μηχανική των Εθνοτήτων της «Ένωσης και Προόδου» 1913-1918» εκδ. greekworks.com Pressious Arvantidis – Νέος κύκλος Κωνσταντινουπολιτών, ΑΘΗΝΑ 2014 – αποδείχνει με ατράνταχτα στοιχεία ότι οι γενοκτονίες Εβραίων, Βουλγάρων, Ελλήνων και Αρμενίων από τους Τούρκους δεν εντάσσονταν στο «προσφυγικό» φαινόμενο. Ασφαλώς και όχι. Γιατί όλοι αυτοί έχουν άλλες απόψεις – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ - από τις καθ’ υπαγόρευση πολιτικής σκοπιμότητας της κ. Σια κλπ – όλων αυτών Ανανικών, των εθνομηδενιστών προκειμένου να μη διατάραξουμε τις σχέσεις με την Τουρκία, να μην δηλητηριάσουμε τον «οικουμενισμό» της ΕΕ κλπ κλπ. 

Η ίδια αποκαλύπτεται αμέσως στην συνέχεια – «προδίδει» το βαθύτερο μυστικό της. Μας εξηγεί, συνεχίζοντας τις ανοησίες της χωρίς αίσθημα επιστημονικής και ιστορικής ντροπής: 

«Για παράδειγμα, η Μικρασιατική Καταστροφή είναι ένα μεγάλο εθνικό γεγονός. Όμως δεν συνέβη επειδή οι Έλληνες είναι Έλληνες με μια συγκεκριμένη μοίρα, αλλά είναι μεγάλο εθνικό γεγονός επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία. Έτσι πρέπει να το ερμηνεύουμε για να έχουμε πλήρη ιστορική γνώση».

Ώστε η Μικρασιατική Καταστροφή δεν είναι μεγάλο εθνικό γεγονός γιατί αφορά τους έλληνες αλλά γιατί αφορά το «προσφυγικό».!!! Και το σημερινό προσφυγικό δεν έχει σχέση με τους συγκεκριμένους πολέμους – το ρόλο των ιμπεριαλιστών και τις άρχουσες τάξεις της περιοχής, τις ιδεολογίες που κινούν τις μάζες κλπ κλπ – αλλά γιατί κι αυτό εντάσσεται στο μεγάλο ζήτημα της ανθρώπινης ιστορίας που είναι το προσφυγικό. Που προέρχεται ως γνωστό από τη θεϊκή βούληση ή έστω από τις κλιματικές αλλαγές.. 

Η κ. Σια είναι υπέρ της δημιουργίας ιστορικής και όχι εθνικής ταυτότητας. Ως γνωστόν τα τελευταία 200 χρόνια η Παγκόσμια ιστορία δεν γράφτηκε από τους αγώνες – τις επαναστάσεις – για την δημιουργία των Εθνών και αργότερα από τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αλλά γενικά από αγώνες «ιστορικούς».Ο Eric Hobsbawn πρέπει να μην είχε διαβάσει έργο της κ. Σίας μας, να μην είχε προλάβει να ακούσει αυτές της τις απόψεις και σαν άγγλος ηλίθιος δεν έγραψε γενικά έργα για την παγκόσμια ιστορία αλλά την Ιστορία των Επαναστάσεων, των Αυτοκρατοριών και για τα Έθνη και των Εθνικισμό από το 1870 μέχρι σήμερα. Ούτε βέβαια ένας κατ’ εξοχήν πολιτικός και επαναστάτης – βέβαια όχι του αναστήματος του Τσίπρα – ασχολήθηκε με το Εθνικό Ζήτημα κλπ κλπ 

Η κυρία αναπληρώτρια υπουργός παιδείας δεν σταματάει με τίποτα: 

«Ο εθνικιστής έχει την άποψη, τη μανία ότι τα κατορθώματα του έθνους του είναι εθνική ιδιομορφία. Δηλαδή, για παράδειγμα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε επειδή είμαστε Έλληνες και επειδή ο ηρωισμός είναι ίδιον της ελληνικής φυλής. Αντίθετα, ο ιστορικός λέει ότι ο Κολοκοτρώνης είναι μια ηρωική μορφή μιας ευρωπαϊκής περιόδου επαναστάσεων», τονίζει, όταν ρωτώ για τη διαφορά ιστορικής και εθνικής ταυτότητας». 

Εδώ πια φτάνουμε στην παράκρουση. Ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης δεν υπήρξε επειδή ήτανε Έλληνας – αν το ισχυρίζεται ο ίδιος στα απομνημονεύματα του δεν έχει καμιά αξία γιατί δεν είχε την αρμοδιότητα να το πει, δεν ήταν «ιστορικός» - ούτε γιατί ο ηρωισμός είναι ίδιον της φυλής [αυτά μόνη τα λέει και μόνη της τα αντικρούει] αλλά ήταν μια ηρωική μορφή της περιόδου των επαναστάσεων. Αυτό το λέει ο ιστορικός. Ποιος να το αμφισβητήσει. Αν δηλαδή ο Κολοκοτρώνης είχε γεννηθεί Τούρκος θα ήταν πάλι ηρωική μορφή, αλλά των αντεπαναστάσεων. Υπήρξε μια εποχή τρέλας – απλά των Επαναστάσεων [δεν έχει καταλάβει γρυ από τον E. Hobsobawn] – που δεν είχαν ούτε μορφή ούτε περιεχόμενο. 

Όλες αυτές οι μπουρδολογίες για να μας πει ότι η δεν θα βάλουν «εθνόμετρο» - η επιτροπή των «σοφών» εννοείται που θα διεξάγει τον διάλογο για την παιδεία – ανάλογος του διαλόγου που γίνεται έτσι κι αλλιώς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα την αριστερά χρόνια και χρόνια τώρα. 

Να σκεφτεί κανείς ότι στον ίδιο ιδεολογικό χώρο αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν οι Σπύρος Ασδραχάς, Νίκος Σβορώνος κλπ . Και ότι πολύ πρόσφατα στην ΑΥΓΗ [ΕΝΘΕΜΑΤΑ 20-12-15] φιλοξενήθηκε μια συνέντευξη του μεγάλου ιστορικού επιστήμονα Μπένεντικτ Άντερσον (1936-2015) – απεβίωσε 12 Δεκεμβρίου σε ηλικία 79 ετών – ο οποίος σύμφωνα με τα ΕΝΘΕΜΑΤΑ – και σωστά – υπήρξε «Ο μεγάλος θεωρητικός του εθνικισμού, ένας στοχαστής χωρίς σύνορα». Σε αυτήν την συνέντευξη (2003) ο ιστορικός αυτός επιστήμονας είπε τα εξής ενδιαφέροντα:

«Νομίζω ότι είμαι περισσότερο υβριδικός, σε σχέση με άλλους μελετητές του εθνικισμού, αφού η «θεωρία» μου στηρίζεται σε μια υλιστική αντίληψη της ιστορίας και θεωρεί τον εθνικισμό ως αποτέλεσμα των βαθιών οικονομικών, τεχνικών και διανοητικών αλλαγών που επιταχύνθηκαν για αρκετούς αιώνες μετά την Αναγέννηση. Δεν πιστεύω ότι ο Λόγος (discource) υφίσταται αφεαυτού, εκτός κάποιου συγκεκριμένου κοινωνικού πλαισίου.» [ Το «πιάσατε» το υπονοούμενο κ. Σια μας;]
Για να συνεχίσει: Υπάρχουν σίγουρα σημεία στο κεφάλαιο «Πατριωτισμός και ρατσισμός» των Φαντασιακών κοινοτήτων, για τα οποία σήμερα τα θεωρώ συναισθηματικά και υπερβολικά. Αλλά εξακολουθώ να είμαι πεπεισμένος ότι ο πατριωτισμός και ο ρατσισμός έχουν εντελώς διαφορετική καταγωγή. Ο πατριωτισμός αφορά τον τόπο. Ο ρατσισμός αφορά το δέρμα και τα γονίδια. Ο πατριωτισμός έχει εξωτερικό προσανατολισμό, ο ρατσισμός εσωτερικό…… Εκείνη την εποχή ήμουν εθνικιστής για λογαριασμό πολλών εθνών: της Ιρλανδίας, της Ταϊλάνδης, του Βιετνάμ και της Ινδονησίας…….). Αυτός ο εθνικισμός ήταν αντιιμπεριαλιστικός (μέχρι το 1965 τουλάχιστον), μέρος της διεθνούς συμμαχίας των αντιιμπεριαλιστικών εθνικών κρατών από την Αφρική, την Ασία, τη Νότια Αμερική, μέχρι, αλίμονο, τη Γιουγκοσλαβία. Ο εθνικισμός ζητούσε θυσίες από τους ανθρώπους, κάτι που ο ρατσισμός δεν κάνει σχεδόν ποτέ.
Δεν βλέπω κανένα πρόβλημα να μελετάς τον εθνικισμό εκτός του κυρίαρχου λόγου, ο οποίος προϋποθέτει την ύπαρξη των εθνών. Πρώτα απ’ όλα, τα έθνη και ο εθνικισμός είναι ιστορικά φαινόμενα….. Πιστεύω ότι τα έθνη υπάρχουν……..Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι «η Δύση» είναι μια μυθολογική κατασκευή, πολύ πιο πρόσφατης επινόησης. Η Ευρώπη είχε μια εσωτερική πυραμιδωτή διάταξη, με το Παρίσι στην κορυφή (χάρη στον Διαφωτισμό και την Επανάσταση), το Λονδίνο στη συνέχεια, και αρκετά παρακάτω το Βερολίνο, τη Βιέννη, την Αγία Πετρούπολη, την Πράγα, τη Ρώμη και τη Βαρκελώνη. Και, κάτω-κάτω, η περιφέρεια στο σκοτάδι: η αγροτική Ιρλανδία, η αγροτική Πορτογαλία και Ισπανία, η αγροτική Νορβηγία, η αγροτική Ολλανδία. Και «η Ρωσία» θα πρέπει, επίσης, να διαχωριστεί, καθώς η Αγία Πετρούπολη, η Μόσχα, και η Οδησσός διαφέρουν πολύ από τις στέπες. Τον 18ο και 19ο αιώνα, η ελίτ του Άμστερνταμ μιλούσε γαλλικά και η ελίτ της Πράγα γερμανικά. Η αριστοκρατία φρόντισε να διαχωρίζει τον εαυτό της ως αριστοκρατία από τον υπόλοιπο πληθυσμό μέσω της γλωσσικής συμπεριφοράς……. Δεν βλέπω πολλές ενδείξεις ότι ο εθνικισμός είναι μια δύναμη που αρχίζει να σβήνει στον πλανήτη, αν και το έθνος-κράτος σε πολλά σημεία είναι πολύ ασθενέστερο από ό, τι ήταν πριν από πενήντα χρόνια.»
Κρίμα, πολύ κρίμα, που ο Μπένεντικτ Άντερσον έφυγε από τον κόσμο τούτο των εθνών, των εθνικισμών, του ιμπεριαλισμού και των δικών του ιμπεριαλιστικών εθνικισμών – αλλιώς γιατί η Ευρώπη θα κινδύνευε να γίνει «γερμανική» - πριν προλάβει να διαβάσει την συνέντευξη της κ. Σίας Αναγνωστοπούλου [σ.σ. τα ίδια επανάλαβε και στην Βουλή στην ολομέλεια για το «Σύμφωνο Συμβίωσης»]. 

Πρέπει να πάρουμε σοβαρά υπόψη μας όλη αυτήν την ακατάσχετη επιστημονικοφανή φλυαρία της κ. Αναπληρώτριας Υπουργού και το «έργο» της Επιτροπής Διαλόγου [μονολόγου] για να υπάρξει συντονισμένη αντίδραση. Μετά το σχίσιμο των Μνημονίων θα επιχειρήσουν να διαγράψουν και την ιστορική και εθνική μας Μνήμη. Είναι κι αυτό μέσα στις πρόνοιες του Μνημονίου και της ΕΕ.

 

Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr

Ενημερωτικό των Αιρετών της Εκπαιδευτικής Δράσης στο ΠΥΣΔΕ

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ των αιρετών του ΠΥΣΔΕ Καρδίτσας

Γεωργίας Αμπατζή και Χρήστου Παπαστάθη,

εκπροσώπων της Εκπαιδευτικής Δράσης

Καρδίτσα 22/12/2015

Συναδέλφισσες/συνάδελφοι

Σύμφωνα με την απόφαση της Περιφερειακής Διευθύντριας Θεσσαλίας (11624/4-12-2015) το ΠΥΣΔΕ Καρδίτσας συγκροτήθηκε ως εξής:

1. Καρανίκας Θωμάς – Διευθυντής Δ/θμιας Εκπ/σης Καρδίτσας, Πρόεδρος, με αναπληρωματικό τονΠαπανούσκα Μιχαήλ, Διευθυντή του 1ου ΓΕΛ Καρδίτσας.
2. Λίτσιος Γεώργιος – Διευθυντής 2ου ΓΕΛ Καρδίτσας, Αντιπρόεδρος, τακτικό μέλος, με αναπληρωματικό τονΡιζά Σωτήρη, Διευθυντή του Μουσικού Σχολείου.
3. Μυργιώτη Ευφροσύνη – Εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ01, υπηρετούσα στο ΚΕΣΥΠ Καρδίτσας, τακτικό μέλος, με αναπληρωματική τηνΤρίχα Ελένη, Υποδιευθύντρια του 4ου Γυμνασίου Καρδίτσας.

Τα μέλη της διοίκησης επιλέχθηκαν από την Περιφερειακή Διευθύντρια αφού έλαβε υπόψη τις αιτήσεις και τα βιογραφικά των ενδιαφερομένων.

1. Αμπατζή Γεωργία – τακτικό αιρετό μέλος, με αναπληρωματικό τονΠαπαστάθη Χρήστο, εκπρόσωποι της Εκπαιδευτικής Δράσης.
2. Παππάς Σωκράτης – τακτικό αιρετό μέλος, με αναπληρωματικό τονΠετεινάρα Ιωάννη, εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ.

Γραμματέαςτου συμβουλίου ορίστηκε οΈξαρχος Αθανάσιος,με αναπληρωματική τηνΟικονομοπούλου Ευσταθία.

Η θητεία του συμβουλίου λήγει στις 31-12-2016.

Η πρώτη πράξη του νέου συμβουλίου πραγματοποιήθηκε σε δύο συνεδριάσεις (18/12 και 21/12). Στις συνεδριάσεις συμμετείχαν όλα τα τακτικά μέλη του συμβουλίου, με εξαίρεση την κα Τρίχα Ελένη, λόγω κωλύματος του τακτικού μέλους. Σχετικά με τα θέματα ημερήσιας διάταξης και τις αποφάσεις που πάρθηκαν, σας ενημερώνουμε για τα παρακάτω:

1. Διαθέσεις – προσωρινές τοποθετήσεις εκπαιδευτικών σε σχολικές μονάδες  σε λειτουργικά κενά Δ.Ε. Καρδίτσας για το διδακτικό έτος 2015-2016.

Όλες οι τοποθετήσεις είναι αναρτημένες στην ιστοσελίδα της διεύθυνσης: (http://dide.kar.sch.gr/site/articles/556- Τοποθετήσεις εκπαιδευτικών - Πράξη 35)

Εξετάστηκε αίτηση εκπαιδευτικού κλ. ΠΕ19 – Πληροφορικής για συμπλήρωση του υποχρεωτικού του ωραρίου σε όμορο σχολείο ή/και σε υποστηρικτικές δομές στη σχολική μονάδα που υπηρετεί. Απορρίφθηκε ομόφωνα, διότι ο συνάδελφος διατέθηκε στο ΙΕΚ Καρδίτσας με υπουργική απόφαση και δεν έχει πλέον μειωμένο ωράριο. Για να μπορέσει το ΠΥΣΔΕ να τοποθετήσει σε λειτουργικό κενό, θα πρέπει προηγουμένως να  υπάρξει αποδέσμευση του εκπαιδευτικού από το ΙΕΚ με νεότερη υπουργική απόφαση.Η θέση μας  για τη διάθεση εκπαιδευτικών στα ΔΙΕΚ έχει γίνει γνωστή από την τοποθέτησή μας στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση και από το αντίστοιχα έγγραφα της  ΟΛΜΕ

• όχι υποχρεωτικές αποσπάσεις – μετακίνηση  μόνο κατόπιν αιτήσεως,
• να λαμβάνονται υπόψη οι εισηγήσεις των ΠΥΣΔΕ για κενά και πλεονάσματα – όχι υπουργικές αποφάσεις με στοιχεία αυθαιρεσίας,  αδιαφάνειας και αδικίας σε βάρος συναδέλφων,
• προηγείται η συμπλήρωση ωραρίου στις υποστηρικτικές δομές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ενισχυτική διδασκαλία, πρόσθετη διδακτική στήριξη, σχολικά προγράμματα, μειωμένο ωράριο για λόγους υγείας)
• προστασία εργασιακών δικαιωμάτων – όχι την ίδια μέρα πρωινή και απογευματινή εργασία, καμία υποχρέωση υπερωριακής απασχόλησης.

Εγκρίθηκε ομόφωνα ένσταση εκπαιδευτικού ΠΕ06, ειδική κατηγορία, που ζητούσε να διατεθεί λιγότερες μέρες σε εσπερινό σχολείο της πόλης.

Τοποθετήθηκαν εκπαιδευτικοί για γραμματειακή υποστήριξη στο 1ο και 4ο ΓΕΛ και εν μέρει στο 4ο Γυμνάσιο και ΓΕΛ Σοφάδων.

1. Διαθέσεις εκπαιδευτικών στο ΙΣΔΕ Καρδίτσας.

Ως αιρετή εκπρόσωπος είχα επανειλημμένα ζητήσει προφορικώς και εγγράφως να εξεταστεί το θέμα της διάθεσης εκπαιδευτικών στο ΙΣΔΕ (Ιερατικό Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας) Καρδίτσας, χωρίς να έχω λάβει τεκμηριωμένη απάντηση. Ζητήματα που αφορούν στην Εκκλησιαστική Εκπαίδευση ρυθμίζονται από ειδική νομοθεσία, την οποία παράθεσα αναλυτικά στο νέο συμβούλιο. Για τη διάθεση και τοποθέτηση εκπαιδευτικών στα Ιερατικά Σχολεία δεν είναι αρμόδιο το ΠΥΣΔΕ, ούτε η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Επιπλέον, τα λειτουργικά κενά του ΙΣΔΕ ουδέποτε αναρτήθηκαν επίσημα, όπως έγινε με τα υπόλοιπα σχολεία του νομού, ώστε να λάβουν γνώση οι συνάδελφοι. Γιατί αυτή η μυστικοπάθεια και αδιαφάνεια;

Για όλους τους παραπάνω λόγους ζήτησα να γίνει ανάκληση των διαθέσεων-τοποθετήσεων, διότι οι πράξεις είχαν εκδοθεί κατά παράβαση ουσιαστικής παράβασης νόμου. Αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία να παραμείνουν οι εκπαιδευτικοί όπως τοποθετήθηκαν προκειμένου να μην δημιουργηθεί δυσλειτουργία στη σχολική μονάδα και στους μαθητές μεσούσης της σχολικής χρονιάς.

1. Γνωμοδότηση για τη συνάφεια Μεταπτυχιακών Τίτλων Σπουδών εκπαιδευτικών. Εξετάστηκαν συνολικά 8 αιτήσεις. Η γνωμοδότηση της συνάφειας ήταν ομόφωνη για τις 5 από αυτές και ζητήθηκαν επιπλέον στοιχεία για τις υπόλοιπες 3 αιτήσεις.
2. Αιτήσεις για χορήγηση άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή. Εξετάστηκαν 14 αιτήσεις συναδέλφων οι οποίες εγκρίθηκαν ομόφωνα.
3. Αναγνώριση προϋπηρεσίας οργανικά ανηκόντων εκπαιδευτικών Δ.Ε. Καρδίτσας. Εξετάστηκαν 5 διορθώσεις προϋπηρεσίας συναδέλφων και εγκρίθηκαν ομόφωνα.
4. Συμπλήρωση ωραρίου εκπαιδευτικών για την υλοποίηση Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων. Εγκρίθηκαν ομόφωνα 94 αιτήσεις εκπαιδευτικών για συμπλήρωση ωραρίου από 1-2 ώρες, σύμφωνα με την εγκύκλιο σχεδιασμού και υλοποίησης προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων.
5. Μερική διάθεση- τροποποίηση μερικής διάθεσης εκπ/κών στο Ε.Κ. Καρδίτσας.Εγκρίθηκαν ομόφωνα 11 τροποποιήσεις διαθέσεων στο Ε.Κ.

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ

Όλα τα ενημερωτικά της Εκπαιδευτικής Δράσης (Α/θμιας και Β/θμιας) μπορείτε να τα αναζητήσετε στο: http://ekpaideutikidrasi.wix.com/index

Οι Εκπρόσωποι της Εκπαιδευτικής Δράσης

Ενωτική Δράση Πρωτοβάθμιας: 2ο Ενημερωτικό

22-12-15

2ο  Ενημερωτικό της Ενωτικής Δράσης

για τις συνεδριάσεις του Δ.Σ.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Πέρασε ήδη πάνω από ένας μήνας από τις εκλογές του Συλλόγου μας. Η συγκρότηση του προεδρείου παραμένει ζητούμενο, όπως, δυστυχώς, και η ενημέρωση για τις συνεδριάσεις του Δ.Σ., καθώς και για τις πολιτικο-συνδικαλιστικές εξελίξεις της περιόδου. Οι έχοντες την ευθύνη, φαίνεται, πως προλαβαίνουν για παραταξιακές ανακοινώσεις (ΔΑΚΕ), όχι όμως για ανακοινώσεις ουσίας και για ανακοινώσεις ενημέρωσης των συναδέλφων. Από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να συμβάλλουμε, όπως έχουμε δεσμευτεί, στο τρίπτυχο: διαφάνεια – ενημέρωση – διεκδίκηση.

Στη συνεδρίαση της 7-12-15 συζητήθηκαν τα:

• Ψήφισμα συμπαράστασης στον Μάρκο Σκούφαλο, συνάδελφο από την Χίο, που κατέθεσε η Αγωνιστική Συσπείρωση. Ψηφίστηκε ομόφωνα.
• Αίτημα παρέμβασης προς την ΔΟΕ και το Υπουργείο, για να ισχύσει το ΦΕΚ συνταξιοδότησης του συναδέλφου Ηλία Μπόρλα και όσων άλλων είναι στην ίδια κατάσταση (υπάρχει πρόβλημα με την συνταξιοδότησή τους και τους ζητείται να επιστρέψουν στην υπηρεσία).
• Συζητήθηκαν τα αποτελέσματα της συνάντησης των εκπροσώπων των φορέων ειδικής αγωγής με τον Δήμαρχο, σχετικά με το κτηριακό του Ειδικού Σχολείου. Αποφασίστηκε να επιδιωχθεί συνάντηση με τον Αντιπεριφερειάρχη και στη συνέχεια με τους Βουλευτές του νομού μας. Αίτημα:  σύγχρονο και λειτουργικό κτήριο, που θα ικανοποιεί τις ανάγκες των παιδιών.
• Η συγκρότηση του προεδρείου δεν συζητήθηκε επειδή δεν ήταν όλα τα μέλη παρόντα.

Στη συνεδρίαση της 16-12-15 συζητήθηκαν τα:

• Έγινε πρόταση από την Αγων. Συσπείρωση, να καταγγελθεί ο προσχηματικός διάλογος για την παιδεία. Συμφωνήσαμε όλοι, μένει να διαμορφωθεί το κείμενο.
• Έγινε ενημέρωση για τα τρέχοντα (υποχρεώσεις του Συλλόγου προς τη ΔΟΕ, συμπαράσταση της ΔΟΕ για την μη επαναφορά των συνταξιοδοτηθέντων συναδέλφων, ορισμός συνάντησης με Αντιπεριφερειάρχη σχετικά με το ειδικό σχολείο).
• Προτάθηκε από μας (Ενωτική Δράση), η συμμετοχή μας στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τους πρόσφυγες – μετανάστες, στις 18-12-15, στην πλατεία, μαζί με τους άλλους φορείς που συμμετέχουν (στάλθηκε ήδη στα σχολεία). Επίσης, σχολιάστηκε αρνητικά, η ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Διεύθυνσης, πρόσκλησης εκδοτικού οίκου και βιβλιοπωλείου για την παρουσίαση βιβλίου. Καλό είναι να αποφεύγονται τέτοιες αναρτήσεις για να μην δίνουν λαβή για σχόλια προσωπικής προβολής. Η ενημέρωση μπορεί να υπηρετηθεί  με άλλους τρόπους.
• Η συγκρότηση του προεδρείου δεν συζητήθηκε επειδή δεν ήταν όλα τα μέλη παρόντα.

Στη συνεδρίαση της 21-12-15 συζητήθηκαν τα:

• Ενημέρωση σχετικά με την συνάντηση με τον κ. Τσιάκο (στάλθηκε δελτίο τύπου) και δρομολόγηση των επόμενων συναντήσεων με όλους τους Βουλευτές του νομού.
• Διαμορφώθηκε το ψήφισμα καταδίκης «του κοινωνικού διαλόγου για την παιδεία».
• Έγινε προεργασία για την οικονομική τακτοποίηση απέναντι στη ΔΟΕ και για την επιστροφή του 50% της συνδρομής στους αναπληρωτές.
• Η συγκρότηση του προεδρείου δεν συζητήθηκε επειδή δεν ήταν όλα τα μέλη παρόντα.

Συνάδελφοι,

Η περίοδος δεν είναι απλά κρίσιμη αλλά και «εγκυμονούσα». Γεννήθηκε ήδη το μισθολογικό των δημοσίων υπαλλήλων και ετοιμαστείτε να το ζήσουμε.

Τα «δικά μας παιδιά», συνεχίζουν και με την μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, να πριμοδοτούνται. Εντύπωση προκαλεί, εκτός των άλλων, το ύψος των επιδομάτων θέσης ευθύνης για τα «στελέχη». Είδατε πόσο ανεβαίνει το εισόδημα των περιφερειακών διευθυντών; Ένας μισθός μηνιαίως!!! Παράλληλα αναρωτιόμαστε, γιατί είναι δημοκρατικότερο να γίνονται οι διορισμοί στα υπηρεσιακά συμβούλια από τον εκάστοτε Περιφερειακό και να μην γίνονται με διαφανή και σταθερά κριτήρια πχ αρχαιότητας ή με κλήρωση και μονοετή θητεία; Παρόλα αυτά, θέλει πολύ θράσος  να διαμαρτύρονται επ’ αυτού, οι έως τώρα αποκλειστικοί κάτοχοι αυτών των θέσεων, οι «επαγγελματίες» του είδους!!!! Να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κόμματα και παράγοντες, οι οποίοι θεσμοθέτησαν και υπηρέτησαν το κομματικό αλισβερίσι στην εκπαίδευση. Η άποψή μας είναι απλή:καμία μοριοδότηση σε θέση ευθύνης (και μάλιστα δοτή), θητείες παντού και επιστροφή στην τάξη για ανατροφοδότηση. Όσο για τους νέους διαχειριστές αυτών των θέσεων ας είναι τουλάχιστον πιο έντιμοι από τους προηγούμενους…

Ο Άγιος Βασίλης, δυστυχώς, φέρνει και άλλα: ασφαλιστικό, φορολογικό, αξιολόγηση …

Ευχόμαστε καλές γιορτές, υγεία και πνευματική ανάταση σε όλους. Ο νέος χρόνος ας μη μας βρει σκυφτούς.

Εγερθείτε!!!

Για την Ενωτική Δράση, οι εκπρόσωποι στο ΔΣ

Τάσος Γκαραγκάνης, Ηλίας Παπασακελλαρίου, Γιώργος Τσιτσιμπής

Καλή εξέγερση. Η μόνη ευχή...

Καλή εξέγερση. Η μόνη ευχή...

     Είθε τα χέρια που υψώθηκαν και φέτος σαν επαίτες, να γίνουν μαχαίρια που θα κόψουν τα δεσμά δουλείας που μας δένουν με τους τοκογλύφους τάχα ''εταίρους'' της ευρωπαϊκής νεοναζιστικής Ένωσης.
     Και τα δεσμά αυτά είναι οι δωσιλογικές κυβερνήσεις των ''συνεργατών'', καθώς και η ολιγαρχία της διαπλοκής και της ρεμούλας. 
     Η μόνη ευχή που μπορεί να εκφέρει το blog είναι αυτή: Καλή Εξέγερση!

     Ούτε ''Καλά Χριστούγεννα'', ούτε άλλες καθησυχαστικές ευχές εν μέσω της βίας που έχει εξαπολύσει το σύστημα εναντίον των πολιτών. Μόνον αυτή.

     Καλή Εξέγερση.
     Καλή λευτεριά!..

Ανάρτηση από: http://mandatoforos.blogspot.gr

Ο μέντορας και ο ακόλουθος

Ο μέντορας και ο ακόλουθος

Του Στάθη Σταυρόπουλου από το Enikos.gr

Απορώ γιατί ο κ. Τσίπρας χρονοτριβεί με τον αδέξιο κ. Φίλη και δεν διορίζει κατευθείαν υπουργό Παιδείας τον επιτήδειο κ. Λιάκο! Ο κ. Τσίπρας έχει επιλέξει (τα τελευταία δύο χρόνια στα φανερά, για νωρίτερα δεν γνωρίζω) να θαυμάζει τον καθηγητή κ. Λιάκο.

Απόδειξη του θαυμασμού τού κ. Τσίπρα υπήρξε η (άκρως ασυνήθιστη) ονομαστική αναφορά του κ. Πρωθυπουργού στον κύριο καθηγητή, σε ομιλία του πρώτου ενώπιον της Ακαδημίας Αθηνών για την επέτειο της Επανάστασης του 1821 (όταν, κατά τον κ. Μπαλτά, η Επανάσταση γεννούσε το νέο ελληνικό έθνος, αγνώστου πατρός η ίδια).

Μύλος; Οχι, απλά πράγματα. Ο κ. Λιάκος, με λαμπρή σταδιοδρομία στο πλευρό του κ. Σημίτη, είναι από τους ιστορικούς εκείνους που αναλύουν το παρελθόν με κριτήρια του παρόντος. Ετσι ο κ. Λιάκος συγκρίνει, αν δεν ταυτίζει, τους Μακεδονομάχους, φέρ’ ειπείν, με τους Ταλιμπάν. Θεωρεί τη Γενοκτονία των Ποντίων μιαν κακή στιγμή μιας καλής πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (μάλιστα εισηγείται την απάλειψη του όρου «Τουρκοκρατία») και ενώ αντιλαμβάνεται πλήρως την εθνική συνέχεια των Κινέζων ή των Εβραίων, με την εθνική συνέχεια των Ελλήνων παρουσιάζει κάποια αντιληπτική δυσκολία.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτές είναι οι επιστημονικές απόψεις του κ. Λιάκου και τα σκυλιά δεμένα. Ο καθένας μπορεί να ισχυρίζεται ότι η ιστορία είναι ένα «αφήγημα» ή ότι η αλήθεια δεν χρειάζεται την απόδειξή της. Λογικόν και σεβαστό. Ομως ο κ. Λιάκος χαρακτηρίζει όσους του αντιλέγουν «νοικοκυρές, εργάτες (!), αγράμματους, εσμούς, κτηνοτρόφους, εθνικιστές, φαιοχίτωνες, παράφρονες» και άλλα τέτοια επιστημονικά. Α, ξέχασα! και «ψυχωτικούς»! Ομως ο κ. Τσίπρας θαυμάζει τον κ. Λιάκο! Κάπως

παράδοξο, διότι οι απόψεις αυτές είναι μάλλον ρατσιστικές παρά αριστερές, αλλά δεν είναι το μόνον παράδοξον. Ο κ. Τσίπρας θαυμάζει επίσης (τουλάχιστον αυτό ελπίζω) προσωπικότητες της Αριστεράς όπως τον Ρίτσο, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σβορώνο, τον Κορδάτο, τον Λειβαδίτη, τους οποίους όμως ο κ. Λιάκος βρίσκει εθνικολαϊκιστές, συντηρητικούς και πολύ μπανάλ.

Ο κ. Λιάκος έχει πάρει εργολαβία ό,τι αφορά την αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων (για των Κινέζων δεν παίρνω όρκο). Διακηρύσσει ότι οι παίδες πρέπει να αποκτούν «ιστορική και όχι εθνική συνείδηση». Δεκτόν κι αυτό. Ομως τι είδους ιστορική συνείδηση μπορεί να αποκτήσει κανείς διά της λήθης; Διότι ο κ. Λιάκος (όπως και ο Γιωργάκης με τον Τζεμ συμφώνησαν, καθώς και ο κ. Σόρος με τα λεφτά του προσπάθησε) εισηγείται την απάλειψη όσων γεγονότων υπομιμνήσκουν «οικεία κακά» και συνεπώς γεννούν το μίσος μεταξύ των λαών, όπως η Μικρασιατική Καταστροφή ή οι διωγμοί επί Τουρκοκρατίας, ενώ, αντιθέτως, πρέπει να τονίζονται οι ημέτερες αγριότητες, όπως η σφαγή της Τριπολιτσάς, κατά την οποίαν το προγονικό δεν πολέμησε ως όφειλε τους Τούρκους με ροδοπέταλα, αλλά με αιμοσταγείς και εκδικητικές, για αιώνες σφαγών και σφαγών, χατζάρες. Ντροπή μας! Υπήρξαμε και τότε άκρως «ψυχωτικοί» και «εθνικολαϊκιστές». Ομως ο κ. Τσίπρας θαυμάζει τον κ. Λιάκο!

Είναι φανερό ότι ο κ. Λιάκος αντιλαμβάνεται την ιστορία ως προπαγάνδα στον δημόσιο λόγο. Προσαρμόζει τα γεγονότα στις ιδεολογικές του αναφορές (όποιες κι αν είναι αυτές), όπως ακριβώς έκανε και όταν υποστήριξε το δυσώνυμο βιβλίο Ρεπούση – ένα βιβλίο με 78 πραγματολογικά λάθη (!!!) διαπιστωμένα απ’ όλους, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Ενα βιβλίο που οι συγγραφείς του δεν αντιλαμβάνονταν τη διαφορά μεταξύ ΕΣΣΔ και Ρωσίας. Μεγάλη επιστημονική επιτυχία, για την

οποίαν ο βαθειά μορφωμένος κ. Λιάκος απαγόρευε στις «νοικοκυρές», τους «γλωσσολόγους των ταξιτζήδων» και τους «εργάτες» να έχουν λόγο!!! Τώρα όμως θα έχει ο ίδιος τον πρώτο λόγο στον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία, διότι ο κ. Τσίπρας θαυμάζει τον κ. Λιάκο. Οχι μόνο για την επιστημονική του επάρκεια, αλλά και για τις πολιτικές του παρεμβάσεις, όπως όταν υποστήριζε το Σχέδιο Ανάν, τις «μακεδονικές μειονότητες» κι όλα τα υπόλοιπα φληναφήματα του «εκσυγχρονιστικού» συρμού.

Ομως, γιατί αυτή η μάνητα του κ. Λιάκου με τον πατριωτισμό της Αριστεράς; γιατί, για αυτόν, κάθε τι εθνικό είναι εθνικιστικό; Θα τολμήσω μιαν εξήγηση τελείως προσωπική και απολύτως υποθετική. Στη διάρκεια της κατοχής ορισμένες τροτσκιστικές ομάδες στη βάση της αντίθεσής τους προς τον Σταλινισμό έβαζαν την ΕΣΣΔ και το Γ’ Ράιχ στον ίδιο παρονομαστή (όπως, αργότερα, οι μαοϊκοί έβαζαν στο ίδιο σακί την ΕΣΣΔ με τις ΗΠΑ). Ανέλυαν λοιπόν τότε και έλεγαν ορισμένοι τροτσκιστές ότι ο πόλεμος στην Ευρώπη θα έπρεπε να είναι ταξικός και ότι τα εθνικά του χαρακτηριστικά αποπροσανατολίζουν τους εργάτες και τις μάζες. Αποτέλεσμα αυτής της ανάλυσης των ίσων αποστάσεων ήταν οι περισσότερες τροτσκιστικές ομάδες να μη λάβουν μέρος στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα, να είναι στην κόντρα με το ΕΑΜ, ενώ ορισμένοι τροτσκιστές συνεργάσθηκαν κιόλας με τους Ναζί – μεγάλο το όνειδος. Τεταρτοδιεθνιστής

στα νιάτα του ο κ. Λιάκος, «εκσυγχρονιστής» στη συνέχεια, κάνει εν πολλοίς την ίδια ανάλυση, υποβαθμίζοντας το έθνος σε μια «φαντασιακή» κατασκευή (μάλιστα ανύπαρκτη πριν από τον Διαφωτισμό) και καθαιρεί τον πατριωτισμό των μαζών σε λαϊκισμό (παρ’ ότι οι λαοί δεν μπορεί να είναι λαϊκιστές, λαϊκιστές μπορούν να είναι κάποιοι απ’ τους ηγέτες τους – με τους «εκσυγχρονιστές» ηγέτες να πρωτεύουν σε κάτι τέτοια). Οπως οι αμύντορες του κ. Λιάκου έχουν αποδείξει, για να κυριαρχήσουν όλες αυτές οι ανοησίες στην κοινωνία, χρειάσθηκε να εξαπολύσουν οι ίδιοι ιδεολογική τρομοκρατία με το καντάρι! Δεν υπάρχει άνθρωπος

που να έχει τολμήσει να κριτικάρει τον μέντορα της κυρίας Ρεπούση και του κ. Τσίπρα, χωρίς μια συγκεκριμένη ομάδα δημοσιογράφων και δημοσιολογούντων απ’ τα ΜΜΕ να τον λούσει με συκοφαντίες και ρετσινιές του στυλ: αντισημίτης, ρατσιστής, φασίστας, εθνικιστής, σταλινικός, ψυχάκιας, αμόρφωτος, παράφρων, αγράμματος, ομοφοβικός, λαϊκιστής, φαιοκόκκινος – αυτοί είναι μονάχα ελάχιστοι απ’ την αρμάδα των «αριστερών» χαρακτηρισμών που πέφτουν στο κεφάλι του αμαρτωλού.

Από ποιους; Οχι από ανθρώπους που γράφουν ο καθένας τη γνώμη του (κάτι το σεβαστόν, πλην των χαρακτηρισμών), αλλά από ανθρώπους που γράφουν ύστερα από προσυνεννόηση, συντονισμένα και οργανωμένα, ο ένας κατ’ ακολουθίαν του άλλου, που γδέρνουν κάθε φορά και διασύρουν όποιον στοχοποιούν. Προσφάτως, βγήκε κατά λάθος στη δημοσιότητα ένα τσατ ρουμ όπου τα παλληκάρια αυτά συναντώνται σαν σε κρυφό σχολειό, συνομιλούν και αναθέτουν το ένα στο άλλο δουλειές, ποιος θα γράψει για τι πράγμα και πότε, ποιος θα ακολουθήσει και πώς θα αλληλοϋποστηριχθούν

Τέτοια και τοιαύτα συνέβαιναν και συμβαίνουν στα ενδότερα της διατεταγμένης δημοσιογραφίας σε όλες τις δραματικές στιγμές και τα σημεία καμπής. Οταν διέλυε η Δύση τη Γιουγκοσλαβία, οι λεβέντες αυτοί θρηνούσαν για τις σφαγές στο Σεράγεβο. Τώρα βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον οι πράκτορες της CIA και ομολογούν ότι η κοινή γνώμη στη Δύση εσύρθη από τη μύτη με προβοκάτσιες (όπως στο Σεράγεβο), τη μία μετά την άλλη. Οι ελάχιστοι πέντε-δέκα που γράφαμε

από τότε όσα τώρα αποτελούν κοινόν τόπο ήμασταν συνωμοσιολόγοι, εθνικιστές, κομπλεξικοί κ.τ.λ. Οι δε Ελληνες που είχαν πάρει μυρωδιά τι πραγματικά γινόταν ήταν για αυτά τα παλληκάρια «έθνος ανάδελφο», αλλοπαρμένοι της Ορθοδοξίας, αμετανόητοι κομμουνιστές και, καλά το καταλάβατε, λαϊκιστές!

Ο ίδιος αυτός όμιλος υποστηρικτών Λιάκου μυξόκλαιγε για τις «παράπλευρες απώλειες» του πολέμου στο Ιράκ, υποστήριζε όμως την «εξαγωγή της δημοκρατίας» κι έβρισκε τον πόλεμο «ανθρωπιστικό».

Τώρα οι ίδιοι οι Αμερικανοί ομολογούν τα αντίθετα, αλλά οι λεβέντες αυτοί παραμένουν το ίδιο στοχοπροσηλωμένοι (με έναν αξιοθαύμαστο μιθδριδατισμό), συνεχίζοντας να υβρίζουν και να ψεύδονται.

Ομως ενίκησαν! Μπορεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ η «σχολή» αυτή να εξέφραζε ένα μικρό ποσοστό του κόμματος κι ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό, έως ελάχιστο, στην ελληνική κοινωνία, αλλά με τις δύο κυβερνήσεις που έχει σχηματίσει ο κ. Τσίπρας έχουν επικρατήσει πλέον πλήρως! Τώρα είναι πιο δυνατοί παρά ποτέ. Απλωμένοι σε ορισμένες εφημερίδες, ελέγχουν πολλούς κόμβους στο διαδίκτυο, εξαφανίζοντας όσους τους έχουν πάρει μυρωδιά, γλείφοντας άλλους, τακτοποιώντας επίσης και βολεύοντας πολλούς, ώστε να διευρύνουν την επιρροή τους και την πελατεία τους. Γνωρίζουν την τεχνογνωσία! Συνέπλευσαν με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., δηλώνοντας «αριστεροί» οι περισσότεροι, δεν θα συνέπλεαν τώρα με μια κυβέρνηση που δηλώνει αριστερή η ίδια, κυβερνώντας όπως το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.;

Θα έλεγε κανείς, τι σημασία έχουν όλα αυτά μπροστά στο Προσφυγικό, το Ασφαλιστικό, το Εργασιακό, την Ανεργία κι όλα τα υπόλοιπα δυσθεόρατα προβλήματα που μας ταλανίζουν; Θα έπεφτε έξω. Διότι

για να χειραγωγηθεί η πολιτική συμπεριφορά του καθενός μας, προϋποτίθεται η πολιτισμική του αλλοτρίωση. Το πολιτικό πρόβλημα των Ελλήνων σήμερα είναι η πολιτισμική τους κατάρρευση. Η «εκσυγχρονιστική» φάουσα βαράει στο ψαχνό, στην ψίχα και την ψυχή – χωρίς Ρίτσο, χωρίς Παπαδιαμάντη, μισάνθρωπος με την κοινότητά σου εξ αφορμής της όποιας παθολογίας της, πορεύεσαι όλο και πιο μόνος, όλο και πιο ιδιώτης, όλο και πιο ανυπεράσπιστος. Ή γίνεσαι πελάτης. Για να φθάσεις στο τέλος να λες: «Δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς». Απ’ τον

Τσάβες (που άλλωστε ήταν λαϊκιστής) ο μονόδρομος της ομογενοποιημένης σκέψης σε πάει στον Σόιμπλε. Τώρα, αν ο Σόιμπλε σου σκοτώνει τη ζωή, μη γίνεσαι μαξιμαλιστής! Πήγαινε να ζήσεις στο Περιστέρι (Τσακαλώτος), φάε γεμιστά (Φωτίου), φταίει η κυβέρνηση Σαμαρά που δεν ολοκλήρωσε τα μνημόνια (Μάρδας), αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια θα έπρεπε να τα εφεύρουμε (ένας κάποιος Γεωργιάδης του ΣΥΡΙΖΑ), πάψε να κλαίγεσαι και στήσε μια ΜΚΟ, μη γίνεσαι ψυχάκιας (Λιάκος), νοικοκυρά (Λιάκος), κτηνοτρόφος (Λιάκος), φαιοκόκκινος (Λιάκος) κι όσα άλλα σου καταλογίζει ένας άνθρωπος που αγαπάει βαθειά τον λαό και θαυμάζεται από τον κ. Πρωθυπουργό.

Πλην όμως, για να κάνουμε και λίγο πλάκα στην ήττα μας, θα έρθει, έχει ήδη έρθει η ημέρα εκείνη που ο κ. Λιάκος με τον κ. Λεβέντη βρίσκονται στην ίδια βάρκα! Φοβάμαι, όμως, ότι η Νέμεσις αυτή δεν έχει επιπέσει πάνω στον κ. Λιάκο, αλλά στον κ. Λεβέντη…