ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΕ ΑΠΟΔΡΟΜΗ …

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΕ ΑΠΟΔΡΟΜΗ …

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 25 Ιανουαρίου 2014

More Sharing ServicesShare

Στέλιου ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΤΗΣ ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Ο πανικός της κυβέρνησης είναι πλέον ξεκάθαρος και την οδηγεί σε επικοινωνιακού τύπου σπασμωδικές κινήσεις, που επιβεβαιώνουν τη βαθιά αποξένωσή της από την ελληνική κοινωνία.

Προσπαθεί να συσκοτίσει τα πραγματικά πολιτικά επίδικα, δείχνοντας ότι παίρνει οριστικό διαζύγιο από τις ανάγκες των πολιτών.

Σε μια προσπάθεια αντιπερισπασμού από τις μνημονιακές επιλογές, οι συνεργάτες του κ Σαμαρά προχωρούν στην αισχρή προπαγάνδα και σιωπούν στο θέμα της πολιτικής στρατηγικής και του προσανατολισμού της χώρας. Η κυβέρνηση επιλέγει το ρόλο του σχολιαστή και του λασπολόγου «θέσεων» του ΣΥΡΙΖΑ που μόνο η ίδια έχει ανακαλύψει, ανακαλύπτει τρομοκράτες, παίζει το ρόλο του Ιεροεξεταστή για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η φαιδρή επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ εντείνεται τη στιγμή που η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο καθώς στελέχη της εμπλέκονται σε σκάνδαλα και παράνομες δραστηριότητες ενώ βρίσκονται «επί θύραις» νέα μνημονιακά μέτρα. Για να ξεφύγει απ' τον όλο και στενότερο για τον ίδιο κλοιό, και το φιάσκο του success story ο κ. Σαμαράς καταφεύγει στην εμφυλιοπολεμική ρητορική καθώς δεν τον ενδιαφέρει, ούτε η κοινωνική συνοχή του λαού που τον ανέδειξε πρωθυπουργό.

Σε αυτόν της τον κατήφορο η κυβέρνηση δεν διστάζει να εντάξει στους σχεδιασμούς της ακόμα και την Προεδρία της Δημοκρατίας. Τα δε κόλπα με την ημερομηνία των δημοτικών εκλογών, έτσι ώστε να βρεθεί ένας τρόπος διαχείρισης της επερχόμενης εκλογικής ήττας, δείχνουν ότι τα στελέχη του Μαξίμου δε διστάζουν να προχωρήσουν σε άθλιες μεθοδεύσεις για την παραμονή τους στην εξουσία.

Όμως δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματική εικόνα: τα νέα μέτρα για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού ύψους ...15δις (!!), τις νέες απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων και τις ηχηρές διαψεύσεις σε διεθνές επίπεδο, των υποσχέσεων για «φως στο τούνελ», έξοδο στις αγορές, διόρθωση των αδικιών κτλ. Αλήθεια, πόσες φορές δεν ακούσαμε από κυβερνητικά χείλη, τον κ. Στουρνάρα και από τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Προβόπουλο για «ανάκαμψη» ή «ανάπτυξη» το 2011, το 2012, το 2013, το 2014...;

Από την άλλη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει στήριξη από ολοένα και πιο πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και ότι η αύξηση της δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των διεθνών μέσων, με εκτενείς αναφορές στην υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την Προεδρία της Κομισιόν, και μέσω αυτής της υποψηφιότητας, για το ελληνικό πρόβλημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απόλυτα συνεπής με τη δική του στρατηγική, αναδεικνύει το ελληνικό ζήτημα, σε ευρωπαϊκό πρόβλημα και τονίζει την αναγκαιότητα ρήξης με τις κυρίαρχες επιλογές της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη.

Υπάρχουν επομένως δύο δρόμοι. Ο δρόμος του μνημονίου και της περαιτέρω συρρίκνωσης της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας από τη μία και ο δρόμος της ανατροπής της βάρβαρης νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της αλλαγής των συσχετισμών σε επίπεδο Ευρώπης. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έχει επιλέξει τον πρώτο δρόμο. Απόλυτα συνεπής με την στρατηγική εθελόδουλης υποταγής, διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι το μνημόνιο θα συνεχιστεί με κάθε κόστος. Ο κ. Σαμαράς δεν θα αξιοποιήσει την οποιαδήποτε δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Ο κόσμος το συνειδητοποιεί. Για αυτό και η κυβέρνησή του είναι μια κυβέρνηση σε αποδρομή.

24-01-2014

 

 

 

 

 

Θέμα : ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΥΣΚΕΨΗ

Καρδίτσα 21/ 1 / 2014

ΕΛΜΕ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 3

ΤΗΛ. : 2441026197 – 27646

FAX : 24410 26197

ΠΡΟΣ: Σχολεία, Συλλόγους του νομού, MME

Θέμα : ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΥΣΚΕΨΗ

Οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι εργαζόμενοι απαιτείται ενωτικά και οργανωμένα να διεκδικήσουμε σταθερή και μόνιμη εργασία, ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις και δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους τους μαθητές, υψώνοντας φραγμό στο ταξικό σχολείο της αμάθειας, της φτηνής κατάρτισης και της μαθητείας.

Για το σκοπό αυτό καλούμε κάθε σωματείο και σύλλογο, καθώς και τους συλλόγους γονέων σε σύσκεψη, την Παρασκευή, 24 Ιανουαρίου, στο εργατικό κέντρο Καρδίτσας, στις 7.00 το βράδυ, ώστε να συναποφασίσουμε κοινές πρωτοβουλίες, για να δώσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τον αγώνα για μια ζωή με δικαιώματα στην ΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ

 

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Καρδίτσας

 

Εικονες απο το μελλον..

Θα τους αφήσουμε; Θα φτάσουμε ως εκεί;

 

 

 

 

Εικονες απο το μελλον..

 

Στη Γρανάδα 100 αστυνομικοί εφαρμόζουν το γράμμα του νόμου των τραπεζών. Και πετούν στο δρόμο έξι οικογένειες ανάμεσά τους και έξι παιδιά.

 

Δείτε το.

 

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=fFeymMcwcf4

 

Κατηγοριοποίηση – βαθμολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών

Κατηγοριοποίηση – βαθμολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών

στην αποικία μας

 

Πλησιάζει η στιγμή που ο καθένας, υπεύθυνα και συνειδητά, θα πρέπει να πάρει θέση. Να επιλέξει όχθη. Είναι ζήτημα τιμής να ξέρουμε ποιοι είναι με ποιους. Οφείλει ο καθένας μας, μελετώντας τουλάχιστον τους νόμους (γιατί υπάρχει και σχετική βιβλιογραφία επί του θέματος)  να γνωρίζει για ποιο πράγμα μιλάμε. Η ομάδα των «αδιάβαστων», είτε υποστηρικτών είτε επικριτών, σχετικά με την κατηγοριοποίηση – βαθμολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών,  «αυτοαξιολόγηση» και «αξιολόγηση» τη λένε μερικοί, δεν δικαιούται δικαιολογιών. Ήρθε η ώρα. Σε αυτό τον αγώνα δεν μπορούν να υπάρξουν «επιτήδεια ουδέτεροι».  Κάθε μέλος της Δ.Ο.Ε. είτε δάσκαλος, είτε διευθυντής, είτε σχολικός σύμβουλος, πρέπει με παρρησία να πάρει θέση.  Όταν ήρθε η διαθεματικότητα και η Ευέλικτη Ζώνη, σιωπήσαμε (πλην εξαιρέσεων βέβαια). Το ίδιο συνέβη έπειτα με το ΕΑΕΠ και τα νέα βιβλία.  Με τη σιωπή μας γίναμε συνένοχοι και η εκπαίδευση της αμάθειας διαφημίστηκε φανταχτερή με τους βαρύγδουπους τίτλους του Νέου Σχολείου.  Τώρα δικαιούμαστε να μείνουμε σιωπηλοί στην επιχείρηση ξεθεμελιώματος του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ με το πρόσχημα της αξιολόγησης;

Η ευθύνη των επιτελικών

Η μεγάλη ευθύνη πέφτει στην ομάδα των επιτελικών, που κατέχουν θέσεις στην πυραμίδα της διοίκησης, λειτουργώντας, δυστυχώς, μόνο με την δημοσιοϋπαλληλική τους ταυτότητα. Διεκπεραιώνουν τις ως άνωθεν εντολές προς τα κάτω, ξεχνώντας επιλεκτικά την επιστημονική τους ιδιότητα, που τους επιβάλλει  κριτική ματιά στα ισοπεδωτικά προτάγματα των εφήμερων κυβερνώντων. Ξεχνούν ότι τα πρόσωπα νοηματοδοτούν τους θεσμούς κι όχι το αντίθετο. Ξεχνούν ίσως, ότι στο παρελθόν υπήρξαν φωτισμένοι δάσκαλοι, οι οποίοι μνημονεύονται στην ιστορία της εκπαίδευσης, που δεν δίστασαν να διαφωνήσουν και να συγκρουστούν ανοιχτά, όταν λόγοι συνείδησης και επιστημονικής δεοντολογίας το επέβαλαν. Όμως σήμερα, είναι πολλοί αυτοί που συνειδητά ταυτίζονται με ένα σωρό ανεπαρκείς, που κατέλαβαν θέσεις με ποσοστώσεις, με ψεύτικα «χαρτιά», με ανύπαρκτες γλωσσομάθειες, με ελάχιστη διδακτική εμπειρία, με ημέτερη κομματική εύνοια … Και όμως όλοι αυτοί βαυκαλίζονται να λέγονται δάσκαλοι και συνάδελφοι. Να δέχονται να παίξουν το ρόλο του  επικριτή και τιμωρού, πιστοί στα κελεύσματα της εξουσίας, έτοιμοι να αποκαθάρουν την εκπαίδευση από τους ανεπαρκείς. Δεν θα πρέπει να κατοχυρώσουν πρώτα οι ίδιοι αυτούς τους τίτλους τιμής του «δασκάλου» και του «συναδέλφου»; Ήρθε η ώρα να το αποδείξουν.

Παραπληροφόρηση

Από πολλούς μπαίνει το δήθεν ερώτημα: υπάρχει αντιπρόταση; Τι θέλετε δηλαδή;

Βεβαίως υπάρχουν αντιπροτάσεις. Τις αναζήτησε κανείς; Έσκυψε κανείς με πραγματική διάθεση να βρει ουσιαστική λύση σε ένα τέτοιο θέμα; Τώρα όμως, που με το έτσι θέλω βάλανε τη φωτιά, οφείλουμε πρώτα να την σβήσουμε και μετά να δούμε τι χρώμα θα βάψουμε τους τοίχους!

Μια σημαντική απάντηση δίνει η σχολική σύμβουλος Σάμου, Δρ. Εβίτα Καραγεώργου,  ΠΕ 02,  που με κοινοποίηση της θέσης της, απέχει απ’ όλα αυτά, που άλλοι στηρίζουν ή ανέχονται. Λέει χαρακτηριστικά:

 «Η Αυτοαξιολόγηση επιτελείται ήδη στις σχολικές μονάδες:

• με τις καταργηθείσες ειδικότητες των ΕΠΑΛ και την υποχρεωτική διαθεσιμότητα των εκπαιδευτικών…
• με τα  κενά σε εκπαιδευτικούς που ακυρώνουν την ομαλή φοίτηση των μαθητών/τριών και καθιστούν άνιση τη συμμετοχή τους στις  Πανελλαδικές Εξετάσεις…
• με την υποβάθμιση των εκπαιδευτικών σε περιοδεύοντες σχολικούς επισκέπτες…
• με την κατάργηση της Ειδικής Αγωγής και κάθε υποστηρικτικής δομής του εκπαιδευτικού έργου των σχολείων…
• με την υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων…
• με την εξάντληση των ψυχικών αποθεμάτων των εκπαιδευτικών και των Διευθυντών/ντριών των σχολικών μονάδων που αντί να οργανώνουν συλλογικά και να κατευθύνουν το παιδαγωγικό και μορφωτικό έργο του σχολείου τους, υποβιβάζονται σε επόπτες-πληροφοριοδότες του ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης MySchool που εγκαθιστά το Υπουργείο Παιδείας…
• με την σταδιακή προσπάθεια οι Σχολικοί Σύμβουλοι όχι μόνο να μην έχουν λόγο για κανένα από αυτούς τους σχεδιασμούς, αλλά να εκπίπτουν από αρωγοί του παιδαγωγικού και επιστημονικού έργου των σχολείων και των εκπαιδευτικών σε μεταφορείς-ελεγκτές των κεντρικών αποφάσεων της Διοίκησης…

Προκειμένου το έργο αυτό των εκπαιδευτικών να ολοκληρωθεί και να συνεχιστεί κατά την τρέχουσα σχολική χρονιά, ας μην προκαλέσουμε περαιτέρω αναταράξεις στο ήδη κλονισμένο εκπαιδευτικό τοπίο. Για το λόγο αυτό  προσωπικά επέλεξα να μη μετέχω στο σεμινάριο ενημέρωσης των Σχολικών Συμβούλων του Βορείου Αιγαίου…»

 Μιλάει δηλαδή για τα αυτονόητα που ζούμε. Για τις στρεβλώσεις και τα τραγικά που οι σημερινοί υπεύθυνοι υλοποιούν. Δεν γνωρίζουν τάχα οι υπεύθυνοι για τις επιλεκτικές αποσπάσεις σε βιβλιοθήκες και αρχεία του κράτους; Για το πώς επιβλήθηκαν από την κεντρική διοίκηση επιπλέον συνάδελφοι σε μη κενές θέσεις, ζητώντας απ’ τους διευθυντές να τους «κρύψουν», μην αναλαμβάνοντας οι υπεύθυνοι τις ευθύνες τους; Για την μη στελέχωση των ΚΕΔΔΥ; Για το εφεύρημα των  ΕΣΠΑ στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και στο μοίρασμα χρημάτων; Ακόμα και αυτή η «αυτοαξιολόγηση», ως ΕΣΠΑ,  έχει ένα σωρό χρήματα πίσω της, για ορισμένους βέβαια!  Όχι, αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα και όσοι συνεργάστηκαν μαζί τους, δεν μπορεί να είναι ούτε τιμητές, ούτε βαθμολογητές.

Πώς είναι δυνατόν να συνεχίσουν οι βαθμολογητές-τιμωροί να φέρουν τον τίτλο του  «συμβούλου» που εν σπέρματι κρύβει μέσα του την αγάπη και την κατανόηση για κάτι που θέλουμε να γίνει καλύτερο; Πώς να εξομολογηθεί ο δάσκαλος αδυναμίες για να δεχτεί «συμβουλές», όταν το επιτίμιο  είναι σκληρό, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τα αναίτια παιδιά του; Πώς να αφεθεί κάποιος, όταν η δαμόκλειος σπάθη  επικρέμεται; Όταν για ψύλλου πήδημα ο κάθε προϊστάμενος δύναται να σε τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί για «ανάρμοστη συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας»; Πώς, όταν ακόμα και αυτό το εργαλείο της επιμόρφωσης, έχει ιδιωτικοποιηθεί ή στην ουσία καταργηθεί;

Μια πρώτη αξιολόγηση

Ας γίνει επιτέλους μια επιτροπή για να ψάξει πόσο άξια πήραν τις θέσεις τους τα διάφορα στελέχη. Και όσοι βρεθούν, την τελευταία 20ετία λόγου χάρη, με πλαστά ή μη έγκυρα προσόντα, να επιστρέψουν το επίδομα θέσης που έπαιρναν όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό θα ήταν πράγματι μια μορφή «αυτοαξιολόγησης» και θα έβαζε τη βάση για μια νέα αρχή. Είναι μια πρόταση που αξίζει να την προσέξουν οι επίδοξοι διάδοχοι της εξουσίας.

Αν δεν επέλθει κάθαρση από το παλιό και φθαρμένο, με αλλαγή προσώπων και νοοτροπιών, δεν μπορεί να γεννηθεί και να στεριώσει το καινούργιο.

Τα παραπάνω βέβαια δεν απαλλάσσουν τον καθένα μας από την προσωπική ευθύνη. Κανείς δεν πρόκειται να μας σώσει αν εμείς οι ίδιοι δεν το αποφασίσουμε. Ναι, θέλουμε το καλό παράδειγμα της αντίστασης από τους άλλους, αλλά είναι και πράγματα που εξαρτώνται από μας. Ως πότε ο φόβος ή ο «ωχαδερφισμός» θα είναι βασικοί πυλώνες καθημερινής πρακτικής;

Ένα πρώτο παράδειγμα

Ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις, για να μην ισχυρίζονται κάποιοι πως είμαστε όλοι ίδιοι. Η παραίτηση του Καπαρού Βαγγέλη, από Διευθυντής του Γυμνασίου Αμμοχωρίου Φλώρινας, λέει πολλά: «…Φτάνει πια συνάδελφοι Διευθυντές, εμείς έχουμε τώρα τον λόγο, δεν μπορούμε να γίνουμε οι τιμητές του «εαυτού» μας, οι κριτές των συναδέλφων μας, οι εμπρηστές των συλλόγων. Γιατί όσο κι αν το πιστεύουμε, δεν θα γλυτώσουμε, θα μας πετάξουν και εμάς, αφού πρώτα μας χρησιμοποιήσουν και μας αποξενώσουν από τους δίπλα μας. Τώρα είναι η δική μας ευθύνη. Ας γίνουμε ένα με τους συναδέλφους μας. Ας σκεφτούμε ότι είμαστε σπλάγχνα από τα σπλάγχνα τους. Είμαστε και εμείς εκπαιδευτικοί. Πώς μπορούμε να γίνουμε τιμητές και αίτιοι της μισθολογικής καθήλωσης και της πιθανής αποπομπής των συναδέλφων μας; Πώς μπορούμε να κρίνουμε τον συνάδελφο που αγωνίζεται, σε εποχές δύσκολες, με πάθος αλλά και πόνο,  για τους μαθητές του και τα παιδιά μας; Η παιδεία θέλει όραμα, θέλει πάθος, θέλει αγάπη, θέλει θυσία, θέλει δημιουργικότητα. Η παιδεία είναι πάντα δημοκρατική. Δεν μπορεί να αποδώσει σε καθεστώς φόβου, έντονης υποκριτικότητας, προσωπικής κατάθλιψης, καθημερινού καταναγκασμού… Σ’ αυτό λοιπόν το σχολείο δεν μπορώ να ανεχθώ να επιβληθούν τυπικότητες, γραφειοκρατικές αστειότητες, καταπιεστικές διαταγές, ανελεύθερες επιβολές. Δεν μπορώ να γίνω μέρος της διάλυσης. Γιατί η διάλυση θα αρχίσει μέσα στο σύλλογο, από τη διχόνοια, την αντιπαλότητα, τον ανθρωποφάγο ανταγωνισμό… Το σχολείο των αγέλαστων «προσώπων», των μαυροντυμένων «εισαγγελέων», των απόμακρων «δικαστών», των ποταπών κολάκων, που επιχειρείται σήμερα να επιβληθεί, δεν μου ταιριάζει. Γι αυτό και δεν μπορώ να το διευθύνω. Δεν αισθάνομαι «ικανός» να διευθύνω ένα τέτοιο σχολείο. Δεν μπορώ να διευθύνω παραβλέποντας τα οράματά μου, τη συνείδησή μου, τον λόγο μου, μόνο και μόνο για να διατηρήσω τη θέση μου…»

Στην αποικία μας

Και το πιο ακραίο, ξεχνάμε ότι η αποικία μας βολοδέρνει στις επιταγές του μνημονίου και των κυβερνητικών φερέφωνων της τρόικας. Ότι αυτά που μας συμβαίνουν, δυστυχώς, επιβάλλονται και δεν επιλέγονται ως τα κάλλιστα και ωφέλιμα με στόχο τη βελτίωση. Άλλωστε η βελτίωση δεν μπορεί να έχει ως στόχο την οικονομική εξαθλίωση ή τον υποχρεωτικό αποκεφαλισμό προκαθορισμένου ποσοστού. Από μόνες τους αυτές οι επιβολές, της κατηγοριοποίησης – βαθμολόγησης το μόνο που θα καταφέρουν είναι ο άκρατος ανταγωνισμός, η υποκρισία, ο «θάνατός σου η ζωή μου», η ανθρωποφαγία…

Αυτό που έρχεται στην εκπαίδευση θα είναι πολύ βάρβαρο να το σηκώσουν στις πλάτες τους έντιμοι εκπαιδευτικοί.

 

Εξαιρετικά αφιερωμένο:

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν όμως χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου όμως ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

[…]

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Μια φορά και έναν καιρό...

Σε κάθε περίπτωση, στόχος της αξιολόγησης του έμψυχου δυναμικού της σχολικής μονάδας είναι η τιμωρία μέσω του αποκλεισμού από τις προαγωγές –βλέπε αύξηση μισθού- και, ακόμη χειρότερα, οι απολύσεις. 

Στην αίθουσα της έκτης δημοτικού , σ’ ένα νησί του νότιου αιγαίου το 1977, την τέταρτη ώρα της Γεωγραφίας, δεν θα ‘λεγες πως δεν ακούγεται κιχ! Ιαχές θριάμβου ακούγονται και μαύρα γάντια εκτοξεύονται στο ταβάνι για να προσγειωθούν στα γυαλιά του δασκάλου-διευθυντή που μόλις μπαίνει. Σε πείσμα των καιρών, καμία βέργα δε φαίνεται στον ορίζοντα. Απεναντίας, ο δάσκαλος-διευθυντής χαμογελά, πιάνει τελετουργικά το γάντι και λέει : «Η… ρίψασα –γυναικείο φαίνεται-  να πάρει τα κλειδιά και ν’ ανοίξει το εργαστήριο». Εργαστήριο εστί η αίθουσα που φιλοξενεί το μηχάνημα προβολής slides, τον πολύγραφο που τυπώνεται η εφημερίδα του σχολείου, εργαλεία για πειράματα φυσικής, χειροτεχνίες παιδιών και άλλα πολλά. Η τάξη μετακομίζει και το πάρτι του μαθήματος αρχίζει, με προβολή. Λιμάνι Ρόδου. CUT! Κάστρο Λίνδου. CUT! Κοιλάδα Πεταλούδων. CUT! Χτύπημα στην πόρτα. CUT! Παγωμένο χαμόγελο δασκάλου-διευθυντή. CUT! Ο επιθεωρητής μπαίνει γραβατωμένος και αγέρωχος. Χαράς ευαγγέλιο για τους  "κακούς" μαθητές, αδιαφορία απ’ τους "καλούς" - στην τελική σήμερα ο δάσκαλος εξετάζεται, το ξέρουν το κόλπο- αγωνία για το δάσκαλο-διευθυντή. Τώρα πρωτοπορεί που κάνει μάθημα με slides ή λουφάρει που δεν παραδίδει μιλώντας διαρκώς; Τώρα αν σηκώσει για μάθημα τον/την "στασιμία" θα είναι ανίκανος ή με 40 παιδιά στην τάξη και πάλι καλά τα καταφέρνει. 

"Πού βρίσκεται η Λίνδος;" Πρώτα ο αγέρωχος - γραβατωμένος. Σαράντα ζευγάρια μάτια καρφώνονται στην μπορντό γραβάτα με τις πράσινες μικρές βουλίτσες και δεν απαντούν. Σταγόνες ιδρώτα στο μέτωπο δασκάλου-διευθυντού, σπίθες θυμού στα μάτια του επιθεωρητού - λουφάρεις δάσκαλε!- μούγκα κατ’ εξακολούθηση οι μαθητές, προεφηβάκια γαρ, παρ’ ότι ξέρουν, κάνουν χάζι την άσκηση εξουσίας που δεν τους αφορά. Ο δάσκαλος-διευθυντής μάλλον δεν προήχθη. Έτσι απλά! Την επόμενη χρονιά διευθυντής έγινε εκείνος με τα λιγότερο αριστερά φρονήματα. Τι κι αν οι μαθητές ήξεραν ακόμη και  τη "Δωρική Εξάπολη"; Τι κι αν οι 20 στους 40 τελείωσαν πανεπιστήμιο αργότερα; Τι κι αν ο δάσκαλος δίδασκε με τη μέθοδο που χρόνια μετά ονομάστηκε "project", η απίστευτη μοντερνιά των καιρών μας;

Η συμπαθέστατη κοινωνική και οικονομική τάξη των εκπαιδευτικών, ειδικά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει άραγε αποτυπωμένη στο DNA της συλλογική μνήμη, απαρτιζόμενη από τέτοιου τύπου προσωπικές εμπειρίες ή την έχει απολέσει στο βωμό της "αξιολόγησης", της "αξιοκρατίας", της δίψας της εξουσίας των στελεχών της εκπαίδευσης; Πόσο αλλιώτικη από τη δεκαετία του 1970 μπορεί να είναι σήμερα η τόσο απαραίτητη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών; Τι παραπάνω θα προσφέρει στην εποχή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, σ’ ένα ολοένα και πιο ταξικό σχολείο όπου διδάσκοντες και διδασκόμενοι θα ‘ναι απολίτικοι και θα σκύβουν το κεφάλι ακόμη κι αν δεν τους το ζητά κανείς; Ενδεχομένως τα μέγιστα. Άλλωστε πλέον η παιδεία και η υγεία χρήζουν οργάνωσης με αρχές management και πρέπει να αποδίδουν εμπορεύσιμα ανταγωνιστικά προϊόντα. Τι κι αν τα προϊόντα είναι ανθρώπινα πλάσματα; Ανθεκτικά μα και αναλώσιμα, έτσι  πρέπει να κατασκευαστούν για να ναι χρήσιμα. Τουτέστιν, ο δάσκαλος πρέπει να είναι πρωτίστως ικανός ή υπάκουος, αποκλίνων ή πρωτοπόρος, συστημικός και πειθαρχημένος ή σκεπτόμενος και πολιτικοποιημένος; 

Σε κάθε περίπτωση, στόχος της αξιολόγησης του έμψυχου δυναμικού της σχολικής μονάδας είναι η τιμωρία μέσω του αποκλεισμού από τις προαγωγές –βλέπε αύξηση μισθού- και, ακόμη χειρότερα, οι απολύσεις. Όσο για τις σχολικές μονάδες, η καλύτερη κερδίζει. Αλλά ποια; Αυτή με τους δασκάλους που κάνουν τα προωθημένα προγράμματα ή η άλλη, αυτή που έχει χουβαρδά σπόνσορα; Ο άξιος κερδίζει!

Μα στη συλλογική μας μνήμη δεν είναι αποτυπωμένο πως συνήθως τα κριτήρια για την «αξιοκρατία» τα βάζει η κυρίαρχη αστική τάξη και συνήθως τα τέκνα της επιβραβεύει. Πόσες πιθανότητες έχει ένα σχολείο σε νησί του Νοτίου Αιγαίου, με εκπαιδευτικούς που τοποθετούνται «καλό Δεκέμβρη» να «κερδίσει εκείνο των Βορείων προαστίων της Αθήνας; Για να μην μιλήσουμε για τις διαφορές στο ευρύτερο πολιτιστικό περιβάλλον των μαθητών και τις επιδράσεις τους στην εκπαίδευση…

Και για την ιστορία: ο επιθεωρητής της υπόθεσης ήταν συγγενής πρώτου βαθμού γνωστού περιφερειάρχη πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και η ρίψασα το γάντι η υπογράφουσα.

Υ.Γ.1) Άσχετο: Τι δουλεία έχει μεγαλοστέλεχος εταιρείας να βγάζει λόγο κατά την ορκωμοσία πτυχιούχων  πληροφορικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θες/νίκης; Ο ευρών την απάντηση αμείβεται.

Υ.Γ.2)Σχετικό: Γιατί το 2014 εκκρεμούν πειθαρχικές διώξεις εναντίων πολλών αριστερών δασκάλων; Ο ευρών την απάντηση αμείβεται εις διπλούν.

(Αναδημοσίευση από τους Πολίτες) http://left.gr/news/mia-fora-ki-enan-kairo-itan-i-axiologisi

 

 

Ραντεβού στο Παυσίλυπο,

Η  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ  ΜΕΣΑ  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ


«Είμαι διαφορετικός,
στέκομαι πλάι σου.
Το ξέρεις, το ξέρω,
δεν είμαστε ίδιοι.
Μέσα από τον κινηματογράφο

θα  με ανακαλύψεις.
Τότε τελικά θα δεις:
 δεν διαφέρουμε και τόσο.»

Με χαρά σας ανακοινώνουμε την νέα προβολή ταινίας  για την διαφορετικότητα, η οποία διαπραγματεύεται τον αυτισμό. Θα  τον προσεγγίσουμε  θεασάμενοι

 

«ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΠΑΛΟΝΙ».

 

Μια αυστραλέζικη αυτοβιογραφική ταινία που περιγράφει  την προσπάθεια ενός εφήβου να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των νέων συνθηκών, μετά τη μετακόμιση της οικογένειάς του σε άλλη  γειτονιά. Επιπλέον έχει να αντιμετωπίσει και τα ανάμεικτα συναισθήματα που προκαλούν οι απρόβλεπτες αντιδράσεις του αυτιστικού αδερφού του στον κοινωνικό του περίγυρο.

 

Ραντεβού στο Παυσίλυπο,

την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου, στις 8.00 μ.μ. 

Ο αυτισμός, με αυξητικές τάσεις στην σημερινή κοινωνία, είναι φοβερά σκληρός στον πυρήνα του. Παρ’ όλα αυτά, τα πάντα γίνονται πιο ήπια (χωρίς να απαλείφονται) όταν μέσω της αγάπης και της αποδοχής, επέρχεται η προσαρμογή στο διαφορετικό. Μια προσαρμογή που είναι υποχρέωση του περιβάλλοντος κι όχι του ίδιου του αυτιστικού.

 

Ομάδα Εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής

 

 

Κρατάει σαράντα χρόνια αυτή η ιστορία

Κρατάει σαράντα χρόνια αυτή η ιστορία

Για την ένοπλη πάλη και την τρομοκρατία

Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 100

Η φυγή του Χριστόδουλου Ξηρού, μετά τις δολοφονίες των δύο χρυσαυγιτών και τους πυροβολισμούς στο σπίτι του Γερμανού πρέσβη, ήλθε να φέρει και πάλι στο προσκήνιο της ελληνικής πολιτικής ζωής το ζήτημα της τρομοκρατίας. Και κρατάει σαράντα χρόνια αυτή η ιστορία. Ειδικά για όσους από εμάς –σε όλη την Ευρώπη– δεν ανήκα(ου)ν σε κανέναν από τους κατεστημένους πολιτικούς χώρους, η επίδραση του τρομοκρατικού φαινόμενου υπήρξε καταλυτική. Η τρομοκρατία υπήρξε ένας από τους βασικότερους παράγοντες που οδήγησαν στην αποσύνθεση του μεγάλου απελευθερωτικού κινήματος που εγκαινιάστηκε σε όλη την ήπειρο με το κίνημα του 1968, ενισχύοντας τις καθεστωτικές δυνάμεις και επιταχύνοντας τη μετάλλαξη του παλιού κινήματος αμφισβήτησης σε θεραπαινίδα του συστήματος – όπως θα γίνει με τους Πράσινους.
Η φαγοκύτωση του κινήματος της αμφισβήτησης από την τρομοκρατία έδωσε το άλλοθι για την παντοδυναμία των  μηχανισμών καταστολής και τη μετατροπή των αστυνομικών σε ράμπο, έστρεψε σε συντηρητικές κατευθύνσεις τα λαϊκά στρώματα και, προπαντός, απέτρεψε τη συγκρότηση ενός νέου απελευθερωτικού κινήματος που να συνθέτει, επί τέλους, ισότητα και ελευθερία. Η τρομοκρατία είναι ένας από τους βασικούς υπευθύνους για τη συντηρητική μετεξέλιξη των δυτικών κοινωνιών.
Στην Ιταλία, με το σημαντικότερο κίνημα αμφισβήτησης σε όλη την Ευρώπη, έστειλε δεκάδες χιλιάδες στις φυλακές, αλλά, πολύ σημαντικότερο, έφερε τον… Μπερλουσκόνι και τον μπερλουσκονισμό στην εξουσία, μια και το κίνημα των εργατικών και νεολαιίστικων διεκδικήσεων της δεκαετίας του 1970 συκοφαντήθηκε, αποσυντέθηκε, διελύθη εκ των έσω και ο νεοφιλελευθερισμός και οι αξίες του καζινο-καπιταλισμού εμφανίστηκαν ως η ελκυστικότερη εναλλακτική λύση.
Στη Γερμανία, η Μπάαντερ-Μάινχοφ (ΡΑΦ) θα διευκολύνει τη μεγάλη ιδεολογική αντεπανάσταση που θα μεταβάλει ακόμα και το κόμμα των Πρασίνων σε όργανο των Κον-Μπεντίτ και Φίσερ, οι οποίοι θα κυριαρχήσουν ακριβώς μέσα στο πλαίσιο της τρομοϋστερίας.
Στην Ελλάδα, τέλος,  η τρομοκρατία, και η ανεξέλεγκτη χρήση της βίας, διευκόλυνε την επιβεβαίωση των κατεστημένων πολιτικών κομμάτων, της αμερικανοκρατίας και της γερμανοκρατίας σήμερα, και δεν επέτρεψε να σχηματιστεί κάποια εναλλακτική πρόταση, έξω από τις καθεστωτικές στρούγκες. Εμείς, όσοι, για σαράντα ολόκληρα χρόνια, παλεύουμε για να δημιουργηθεί ένα εναλλακτικό απελευθερωτικό κίνημα, έχουμε βιώσει το πρόβλημα κυριολεκτικά πάνω στο πετσί μας. Και όχι μία φορά, αναρίθμητες. Κάθε φορά τα αντισυστημικά κινήματα διαλύθηκαν ή υποχώρησαν, σε μεγάλο βαθμό διότι οι «επαγγελματίες» της βίας τα προβοκάρισαν συστηματικά και δεν επέτρεψαν την ανάπτυξή τους.
Θα μπορούσα να πάω πολύ μακριά στο παρελθόν, από τη δεκαετία του 1970, αλλά θα έλθω στα πρόσφατα. Μήπως η διάλυση του κινήματος των αγανακτισμένων δεν διευκολύνθηκε τα μάλα από τις προβοκατόρικες ενέργειες της Μαρφίν ή των κουκουλοφόρων στις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις; Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η επιβίωση των μνημονίων και, στο πεδίο της αντιπολίτευσης, η… διόγκωση του Σύριζα. Η «Σπίθα» δεν διαλύθηκε μόνο από τις ηγετικές της αμαρτίες, αλλά και γιατί χάθηκε το μαζικό έδαφος πάνω στο οποίο πατούσε.
Σήμερα, τη στιγμή που, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είχε αρχίσει το ξήλωμα της Χρυσής Αυγής και είχε αποτύχει η απόπειρα μιας κυβερνητικής συγκυβέρνησης δεξιάς και ακροδεξιάς ως μελλοντική εναλλακτική λύση, ήρθαν οι τρομοκράτες να αποενοχοποιήσουν  τον χρυσαυγητισμό, καταδείχνοντας πως και οι αντίπαλοι της Χρυσής Αυγής δεν είναι καλύτεροι από αυτή. Και μπορεί να επιχαίρουν οι ανεγκέφαλοι επειδή αρκετοί νεαροί χρυσαυγίτες φοβήθηκαν, δεν βλέπουν όμως ότι ετοιμάζεται νέο κύμα ακροδεξιάς, η οποία αποενοχοποιήθηκε –πιθανότατα θα εμφανιστεί ακόμα και ακροδεξιά τρομοκρατία– και η Ελλάδα βυθίζεται ακόμα περισσότερο στην ανυποληψία.
Τη στιγμή που ογκώνεται το κύμα του αντιγερμανισμού και έχει αρχίσει να οργανώνεται το μποϊκοτάζ της γερμανικής κατοχής, βγαίνουν οι «εκδικητές» να υπονομεύσουν αυτό το πάνδημο αντιγερμανικό κίνημα, πυροβολώντας στο δωμάτιο της… κόρης του Γερμανού πρέσβη. Και έτσι συμβάλλουν στους σχεδιασμούς των…. Γερμανών και της Πρεβείας τους, που θέλουν να απομονώσουν και να εξοντώσουν την Ελλάδα, ενώ δυσκολεύεουν την οργάνωση της αντιγερμανικής καμπάνιας.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 κάποιοι, ανάμεσά τους και εμείς, προσπαθούμε να κλείσει το κεφάλαιο της τρομοκρατίας μέσα από μια σταδιακή καταλλαγή, όπως έγινε σε μεγάλο βαθμό στην Ιταλία, ώστε να μη χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα για την παραπέρα συρρίκνωση των λαϊκών ελευθεριών. Την ίδια στιγμή ο Χριστόδουλος Ξηρός καταδικάζει με τη φυγή του, για αρκετά χρόνια, όλους τους υπόλοιπους κρατουμένους, να μη μπορούν να χρησιμοποιούν το ευεργετικό μέτρο της άδειας.  Ρίχνει έτσι νερό στον μύλο της  τρομολαγνείας, την οποία σπεύδουν να εκμεταλλευτούν ο Δένδιας και ο Σαμαράς για να επιβάλουν στρατιωτικό νόμο στην Αθήνα, την ημέρα ανάληψης της ευρωπαϊκής προεδρίας.
Γνωρίζουμε πως τα επιχειρήματα έχουν εξαντληθεί εδώ και πολλά χρόνια. Έχουμε επαναλάβει αναρίθμητες φορές πως η χρήση της ένοπλης βίας ως πολιτικής μεθόδου πάλης νομιμοποιείται μόνο απέναντι σε καθεστώτα ξένης κατοχής και δικτατοριών, όταν και όπου δηλαδή δεν είναι δυνατή η πολιτική έκφραση διαφωνίας. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις –και έχει αποδειχτεί και από την ελληνική και τη διεθνή εμπειρία– στρέφεται πάντα ενάντια στα ίδια τα λαϊκά κινήματα. Γι’ αυτό εξ άλλου, πολύ συχνά, μεγάλο μέρος του κόσμου, και όχι μόνο το ΚΚΕ, θεωρεί αυτές τις ενέργειες, ή ακόμα και τις οργανώσεις, βαλτές από τις υπηρεσίες ασφαλείας, ντόπιες και ξένες.  Δυστυχώς, όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις, πρόκειται για μια έκφραση ακραίου πολιτικού υποκειμενισμού, μηδενισμού και ναρκισσισμού. Οι άνθρωποι αυτοί αδιαφορούν για τις συνέπειες που θα έχουν οι πράξεις τους για τους υπολοίπους, ή και για τα ίδια τα λαϊκά κινήματα, που υποτίθεται πως θέλουν να εκφράσουν. Γι’ αυτό εξ άλλου και συχνά πυκνά στα κείμενά τους  επαναλαμβάνουν πως αδιαφορούν για το τι θα πουν «οι μικροαστοί», δηλαδή ο κοσμάκης, και δεν θέλουν να εκφράσουν παρά τον… επαναστατημένο εαυτό τους! Έτσι ακόμα και αν  στρέφονται κάποτε ενάντια σε στόχους που είναι μισητοί από τον λαό, όπως είχε γίνει και με την 17 Νοέμβρη, επειδή η συνολική λογική τους είναι ενταγμένη στον μηδενισμό, το αποτέλεσμα εν τέλει δεν μπορεί παρά να είναι απολύτως αρνητικό.
Αν κάποτε, μετά τη δικτατορία, η τρομοκρατία στην Ελλάδα διασφάλιζε μία κάποια συναίνεση εξαιτίας των τριάντα χρόνων της κρατικής τρομοκρατίας και των καθεστώτων της άκρας δεξιάς, με αποκορύφωμα τη χούντα, σήμερα, σαράντα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, και στην φοβερά επίκίνδυνη στιγμή που βρίσκεται η χώρα, ποια νομιμοποίηση μπορει να έχει; Απολύτως καμία.
Η διαιώνιση του φαινομένου είναι μια ακόμα ένδειξη της βαθύτατης παρακμής που μαστίζει τη χώρα:  Θα χρησιμοποιηθούν ώστε να ταυτίζονται οι λαϊκές κινητοποιήσεις  και αντιδράσεις, όπως συνέβη στις Σκουριές, με την τρομοκρατία, Θα χρησιμοποιηθούν για να ενισχυθούν και πάλι οι καθεστωτικές δυνάμεις και κόμματα, ώστε να μην μπορέσει η δίκαιη οργή του λαού και της νεολαίας, ενάντια σε ένα σάπιο σύστημα, να εκφραστεί δημιουργικά και αποτελεσματικά. Για να μην οδηγηθεί ποτέ ο ΓΑΠ στο ειδικό δικαστήριο που του αρμόζει.
Λειτουργούν εν τέλει, ως στοιχείο νομιμοποίησης και εξαγνισμού των δυνάμεων τις οποίες δήθεν αντιστρατεύονται. Γι’ αυτό και το σύστημα τους χρειάζεται, διότι μετά από σαράντα χρόνια, μεταβλήθηκαν σε οργανικό στοιχείο της μεταπολιτευτικής παρακμής της Ελλάδας.

 

Αφησαν το χρέος να πνίγει την Ελλάδα

Αφησαν το χρέος να πνίγει την Ελλάδα

Αν υπήρχε τότε, το 2010, μια ελληνική κυβέρνηση που θα μπορούσε λίγο να κοντράρει τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες θα είχαμε γλιτώσει αρκετά από την κοινωνική και οικονομική καταστροφή που ακολούθησε. Γι’ αυτό οι ευθύνες της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου είναι τεράστιες και θα πρέπει κάποια στιγμή να λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα της.

Ρ

Διά στόματος Ολι Ρεν επιβεβαιώνεται ότι οι Ευρωπαίοι θυσίασαν την Ελλάδα για να σώσουν τις τράπεζες και τις οικονομίες τους.

Διά στόματος Ολι Ρεν επιβεβαιώνεται ότι οι Ευρωπαίοι θυσίασαν την Ελλάδα για να σώσουν τις τράπεζες και τις οικονομίες τους

Του Νίκου Σβέρκου από την Εφημερίδα των Συντακτών

Η χθεσινή δήλωση του Ολι Ρεν ενώπιον της επιτροπής του ευρωκοινοβουλίου που διερευνά τα πεπραγμένα της τρόικας αποκαλύπτει κυνικά το σκεπτικό των «ισχυρών» της Ευρώπης κατά την πρώτη περίοδο εκδήλωσης της κρίσης στην Ελλάδα.

«Την άνοιξη του 2010 και κάποιο διάστημα μετά, αν είχε άμεσα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχατε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης τόσο σε άλλα κράτη-μέλη όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη» απάντησε ο Ευρωπαίος επίτροπος στην παρέμβαση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή.

Γερμανική έμπνευση

Η παραδοχή του Φινλανδού επιτρόπου συμπυκνώνει τη «γραμμή» των Ευρωπαίων ηγετών και παραγόντων, ενώ το επιχείρημα περί διάδοσης της κρίσης σε άλλες χώρες λόγω κουρέματος του ελληνικού χρέους ήταν γερμανικής έμπνευσης. Υπενθυμίζεται ότι η Ανγκελα Μέρκελ, τον Οκτώβριο του 2011, είχε δηλώσει ότι «θα ήταν τεράστια η απειλή μετάδοσης της κρίσης σε περίπτωση μιας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους».

Ο Μάριο Ντράγκι, ως επικεφαλής της ΕΚΤ, είχε δηλώσει τον περασμένο Ιούνιο ότι «δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς το κακό κλίμα και τους φόβους “μόλυνσης” που κυριαρχούσαν πριν από τέσσερα χρόνια», αναγνωρίζοντας ουσιαστικά ότι οι Ευρωπαίοι ήταν αρνητικοί απέναντι σε κάθε ενδεχόμενο κουρέματος. «Αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα κινδύνευε με αποσταθεροποίηση το σύνολο της ευρωζώνης» είχε δηλώσει το ίδιο διάστημα ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Σάιμον Ο’ Κόνορ, απαντώντας σε έκθεση του ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ πάντως είχε αναδείξει τη στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την Κριστίν Λαγκάρντ να επισημαίνει τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα ήταν καλύτερα να είχε γίνει νωρίτερα, αλλά «θα υπήρχε πιθανόν μεγάλη έκθεση για το σύνολο της ευρωζώνης». Και δήλωσε κυνικά ότι «η επιλογή που έγινε ήταν να διασφαλίσουμε πρώτα ότι η Ευρώπη θα είχε φτιάξει το αντιπυρικό της τείχος πριν κάνουμε κάτι πολύ σοβαρό με το ελληνικό χρέος». Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, δήλωσε τον Ιούνιο ότι το κούρεμα στην αρχή της κρίσης αποτελούσε πρόταση του ΔΝΤ, αλλά οι Ευρωπαίοι ήταν εντελώς αντίθετοι, φοβούμενοι τη μετάδοση των προβλημάτων και σε άλλες χώρες.

Ο Ολι Ρεν ουσιαστικά ομολόγησε ότι οι δανειστές είχαν εξ αρχής προτιμήσει να διατηρήσουν το τεράστιο μέγεθος του χρέους της Ελλάδας, παρά να τεθεί σε κίνδυνο η «ευζωία» των υπόλοιπων ευρωπαϊκών οικονομιών. Προτίμησαν να επιβάλουν εξοντωτικά μέτρα στους πολίτες της χώρας και να «φορτώσουν» με πρόσθετα δάνεια την Ελλάδα, παρά να ελαφρύνουν το χρέος της, γεγονός που θα οδηγούσε σε ανάλογες απαιτήσεις τις κυβερνήσεις των υπόλοιπων «προβληματικών» χωρών.

Η Γερμανίδα καγκελάριος προσφάτως, σύμφωνα με τη «Monde», έθεσε το συνολικό πλαίσιο των επιπτώσεων που πιθανόν θα έφερνε ένα ελληνικό «ατύχημα». Εάν η Ελλάδα είχε αφεθεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, τότε «όλα» τα μέλη της νομισματικής ένωσης θα υποχρεούνταν να αφήσουν το κοινό νόμισμα σε «μεταγενέστερο χρόνο», δήλωσε η Γερμανίδα καγκελάριος κατά τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. στις 19 Δεκεμβρίου.

Εγινε πια φανερό

Ολες οι παραπάνω δηλώσεις συνθέτουν μια απολύτως ευκρινή εικόνα: Η κατάσταση της Ελλάδας και του χρέους της αφορά το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών. Και οι ισχυρότερες οικονομίες της Ενωσης, εκείνες που χαράσσουν την οικονομική πολιτική και επί της Ελλάδας, φροντίζουν η αντιμετώπιση του χρέους να μη δημιουργήσει κανένα πρόβλημα στις τράπεζές τους και στη θέση που κατέχουν οι οικονομίες τους. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται πάντως η έλευση στην Αθήνα της επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου για την τρόικα, στις 29 και 30 Ιανουαρίου.

Η επιτροπή, στο προσχέδιό της, που θα παρουσιαστεί αύριο, αμφιβάλλει ουσιαστικά για το κατά πόσον η τελική τακτική ήταν αποτελεσματική: «Το πρόγραμμα χρηματοδοτικής συνδρομής και δημοσιονομικής προσαρμογής στην Ελλάδα δεν έχει αποτρέψει μια ελεγχόμενη χρεοκοπία ούτε τη μετάδοση της κρίσης σε άλλα κράτη-μέλη».

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Oι Ευρωπαίοι φοβήθηκαν

Κώστας Μελάς, (καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο)

«Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούσαν, αλλά και δεν ήθελαν να σκεφτούν το ενδεχόμενο απομείωσης του χρέους εκείνη την περίοδο. Δεν μπορούσαν γιατί ήταν απροετοίμαστοι, η κατάσταση που είχαν να αντιμετωπίσουν δεν είχε προηγούμενο. Και έπειτα δεν ήθελαν, γιατί αισθάνθηκαν ότι απειλούνται οι τράπεζές τους, που ήταν φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα. Λειτούργησε λοιπόν το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και προσπάθησαν να σώσουν τις τράπεζές τους. Τελικά όμως ούτε αυτό το κατάφεραν και γι’ αυτό το 2012 έκαναν το “κούρεμα”».

…………………………..

Διονύσης Χιόνης, (καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης)

«Η Ευρώπη δεν είχε τότε, ούτε τώρα, ένα σύστημα αντιμετώπισης της κρίσης, και οι ευρωπαϊκές χώρες φοβήθηκαν τότε τον οποιονδήποτε τριγμό που προκαλούνταν στις ελληνικές, τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες. Με αυτό το σκεπτικό είναι δεδομένο ότι επελέγη να μην τεθούν σε κίνδυνο οι τράπεζες, αλλά τελικά, λόγω του μικρού βαθμού έκθεσής τους στο ελληνικό χρέος, η ΕΚΤ σπατάλησε πολύ περισσότερο χρήμα απ’ ό,τι θα είχε δαπανήσει με μια αναδιάρθρωση του χρέους στην αρχή της κρίσης».

 

Σαν Δ.Υ.Οφείλουμε να υπακούμε στην προισταμένη αρχή!!

Πρόταση σύνταξης πρακτικού συλλόγων διδασκόντων για την αξιολόγηση.

Πρόταση σύνταξης πρακτικού συλλόγων διδασκόντων

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ

 

      Ο Σύλλογος Διδασκόντων του  ………….. δηλώνει ότι είναι αντίθετος με τη λεγόμενη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων.

     Αν το Υ.ΠΑΙ.Θ. ενδιαφέρεται πραγματικά για την ποιότητα της εκπαίδευσης και έχει στόχο να γίνει ο εκπαιδευτικός και το δημόσιο σχολείο καλύτερο, για να υπηρετήσει τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, πρέπει να προχωρήσει άμεσα

στη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα,

στην επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών,

στη μείωση του ωραρίου διδασκαλίας των εκπαιδευτικών,

στην κάλυψη όλων των κενών με μόνιμους διορισμούς,

στην εξασφάλιση ασφαλών και σύγχρονων υποδομών,

στην αύξηση των μισθών των εκπαιδευτικών, ώστε να ζουν αξιοπρεπώς από μια και μόνο δουλειά.

Τέλος, η Πολιτεία πρέπει να κατανοήσει ότι δεν ευθύνεται ο εκπαιδευτικός για την εξαθλίωση της ελληνικής οικογένειας, βασικής παραμέτρου στην εκπαιδευτική διαδικασία.

    Με βάση την απόφαση του σωματείου μας και του κλάδου μας, δηλώνουμε την αντίθεσή μας στην «αυτοαξιολόγηση» της σχολικής μονάδας και δε συγκροτούμε τις ομάδες εργασίας.

 ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

 

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΕΛΜΕ

   Ο.Λ.Μ.Ε.                                                         

Ερμού & Κορνάρου 2

ΤΗΛ: 210 32 30 073 - 32 21 255

FAX: 210 33 11 338                          

www.olme.gr                                                             

e-mail: olme@otenet.gr                                                           Αθήνα, 17/1/2014

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΕΛΜΕ

 

Σάββατο, 25/1/2014 στις 10 π.μ. στο Ξενοδοχείο «ΑΜΑΛΙΑ»

(Λεωφ. Αμαλίας 10, τηλ: 210 3237300)

 

 

ΘΕΜΑΤΑ Η.Δ.

 

1. Εισήγηση – Πρόγραμμα δράσης του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ
2.  Οριστική διαγραφή της ΕΛΜΕ Προτύπων από τη δύναμη της ΟΛΜΕ

 

Θέμα 1^ο :

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΓΣ ΤΩΝ ΕΛΜΕ

 

ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΑΙΧΜΗΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

 

• Όχι στη διαθεσιμότητες - καμία απόλυση εκπαιδευτικού
• Κατάργηση ν.4142/13, ν.3848/10 και ΠΔ 152/13 για την αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολείων.
• Αύξηση  των δαπανών για την εκπαίδευση (5% ΑΕΠ ή 15% προϋπολ.)
• Κατάργηση  ν.4186/13 (όχι στον εξεταστικό μαραθώνιο, στην ιδιωτικοποίηση, στην πρόωρη κατάρτιση μετά το γυμνάσιο και στη μαθητεία, επαναφορά τομέων και ειδικοτήτων που καταργήθηκαν στην ΤΕΕ).
• Καμιά συγχώνευση – κατάργηση σχολείου.
• Ανώτερο όριο 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
• Διασφάλιση των οργανικών θέσεων που απειλούνται από την αύξηση του διδακτικού ωραρίου. Επαναφορά του ωραρίου στην προηγούμενη κατάσταση. Κατάργηση του νόμου 4152/13.
• Διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών.
• Ουσιαστική οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, ειδικά των νεώτερων. Κατάργηση του ν. 4024/11
• Καμιά μείωση συντάξεων (κύριων, επικουρικών, εφάπαξ)
• Σταμάτημα κάθε συνδικαλιστικής δίωξης.
• Άμεση κατάργηση των νόμων για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο (ν.4093/12 και 4057/12).
• Παιδεία, υγεία, ασφάλιση, ρεύμα και νερό για όλο το λαό!
• Όχι στη διάλυση – συρρίκνωση – ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών.
• Άμεσα μέτρα ανακούφισης για την ανεργία, την εξαθλίωση και τη μαζική φτώχεια.
• Να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ  με μαζικούς κοινωνικούς αγώνες.

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

(Με κεντρική αιχμή την αποτροπή των απολύσεων εκπαιδευτικών)

 

1.        Σύγκλιση Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ από 20-24/1 και ΓΣ προέδρων ΕΛΜΕ στις 25/1 στην Αθήνα.

2.        Στάση εργασίας και συλλαλητήριο την ημέρα συνάντησης της τρόικας με τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης

3.        Συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις την Παρασκευή 31/1/14

4.        24ωρη απεργιακή κινητοποίηση στις 7/2/14, ημέρα που εκδικάζεται η υπόθεση της διαθεσιμότητας των εκπαιδευτικών στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

5.        Νέες ΓΣ των ΕΛΜΕ και ΓΣ προέδρων μέσα στο Φλεβάρη για εκτίμηση της κατάστασης και την κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων με ένταση και διάρκεια, από κοινού με άλλους κλάδους εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με γονείς και μαθητές.

6.        Οι ΕΛΜΕ σε συντονισμό με τα σωματεία εργαζομένων στα νοσοκομεία να οργανώσουν παρεμβάσεις σε κεντρικά νοσοκομεία των νομών για τη δωρεάν ιατρική περίθαλψη των μαθητών και των οικογενειών τους μέχρι τις 7/2/14. Κανείς μαθητής και η οικογένειά του χωρίς στέγη, φαγητό, ρεύμα και περίθαλψη.

7.        Την ίδια περίοδο θα πραγματοποιηθούν περιοδείες και συνεντεύξεις τύπου σε όλη τη χώρα.

8.        Παράλληλα, το ΔΣ της ΟΛΜΕ συγκαλεί σύσκεψη ομοσπονδιών για το συντονισμό των κινητοποιήσεων, τη Δευτέρα 20/1/14 και κοινό αγώνα σε όλο το δημόσιο ενάντια στις απολύσεις

 

ΘΕΜΑ 2^ο  :

(Απόσπασμα από τα πρακτικά του 16^ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ)

 

ΕΙΣΗΓΗΣΗ του ΔΣ της ΟΛΜΕ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

 

ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΠΡΟΤΥΠΩΝ

ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

 

α) Σύμφωνα με το άρθρ. 4 του Καταστατικού της ΟΛΜΕ:

«Η ΟΛΜΕ συγκροτείται από όλες τις ενώσεις λειτουργών Μ.Ε.  που υπάρχουν ή θα συσταθούν νόµιµα σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό.  Η κάθε µία ΕΛΜΕ καλύπτει περιοχή  µέχρι και ενός Νοµού ή Νοµαρχιακού Διαµερίσµατος και,  όπου ειδικές συνθήκες επικοινωνίας το επιβάλλουν, καλύπτει ανάλογη περιοχή κατά τον προσφορότερο συνδικαλιστικό τρόπο».

Είναι λοιπόν σαφές από το Καταστατικό της ΟΛΜΕ ότι αφενός προβλέπεται μόνο η δημιουργία ΕΛΜΕ κατά περιοχή και όχι κατά είδος σχολείων και αφετέρου, δεν προβλέπεται σε καμιά περίπτωση η δημιουργία Πανελλαδικού Σωματείου.

β) Η πολιτικοσυνδικαλιστική απόφαση του Κλάδου μας όπως αυτή έχει εκφραστεί και σε παλαιότερα Συνέδρια αλλά και σε πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. είναι η εγγραφή όλων των εκπαιδευτικών των «Προτύπων – Πειραματικών» Σχολείων στις κατά τόπους ΕΛΜΕ.

γ)   Σύμφωνα με το πνεύμα και τη διαδικασία που περιγράφεται στο άρθ. 5 του Καταστατικού της ΟΛΜΕ, και εφαρμόζεται σε ανάλογες περιπτώσεις, η εγγραφή εκπαιδευτικών από σχολεία που ανήκουν συνδικαλιστικά σε άλλες ΕΛΜΕ, απαιτεί πρώτα απόφαση της ΕΛΜΕ στην οποία ανήκουν χωροταξικά σήμερα.

Με βάση τα παραπάνω, και με δεδομένο ότι:

1.        Η ΕΛΜΕ Προτύπων προχώρησε στην ψήφιση και έγκριση (9-5-2012) νέου καταστατικού που προβλέπει τη μετατροπή της σε πανελλαδικού τύπου σωματείου.

2.        Το ΔΣ της ΟΛΜΕ είχε προειδοποιήσει, πριν την τροποποίηση του καταστατικού με έγγραφο στις 3-4-2012, το ΔΣ της ΕΛΜΕ Προτύπων ότι μια τέτοια ήταν αντικαταστατική και αντίθετη με την ομόφωνη απόφαση για τον τρόπο συνδικαλιστικής έκφρασης του κλάδου μας.

3.        Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Προτύπων δεν προχώρησε σε κάποια διορθωτική ενέργεια όπως ζήτησε το ΔΣ της ΟΛΜΕ, τόσο στη μεταξύ μας συνάντηση (Νοέμβρης 2012) αλλά και με έγγραφο στις 30-11-2012.

4.        Εγγράφει ήδη μέλη εκπαιδευτικούς από όλες τις περιοχές της χώρας.

5.        Ψήφισαν στις εκλογές για την ανάδειξη ΔΣ και αντιπροσώπων στο 16^ο συνέδριο της ΟΛΜΕ και εκπαιδευτικοί από σχολεία που ανήκουν στη δύναμη άλλων ΕΛΜΕ ανά τη χώρα.

 

Το 16^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, αποφασίζει τα παρακάτω:

 

Α.   Καλεί την ΕΛΜΕ Προτύπων να προβεί αμέσως σε όλες εκείνες τις απαιτούμενες ενέργειες για να επανέλθει στο προηγούμενο καταστατικό της και

Β.    Εξουσιοδοτεί το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να φέρει το θέμα της διαγραφής της ΕΛΜΕ Προτύπων από τη δύναμη της ΟΛΜΕ, στην πρώτη μετά το συνέδριο Γενική Συνέλευση Προέδρων ΕΛΜΕ (εφόσον η ΕΛΜΕ Προτύπων δεν προχωρήσει στην υλοποίηση της παραπάνω απόφασης του Συνεδρίου, βλ. σημείο Α), δεδομένου ότι έπαυσε να υπάρχει σε αυτήν η απαιτούμενη από το Καταστατικό προϋπόθεση για τη διατήρηση της ιδιότητας του μέλους.