ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ – ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ… ΑΠΟΛΥΣΗ!

ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ – ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ… ΑΠΟΛΥΣΗ!

Η  ανάλγητη και κυνική πολιτική  του υπ. Παιδείας  σε αρμονική πάντα συνεργασία  με αυτή  του  υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης  συνεχίζεται  και  ο  χρόνος  που  θα οριστικοποιηθεί  ένα  μεγάλο  χτύπημα   στη  Δημόσια  Τεχνική  Εκπαίδευση  στη  χώρα  μας  κυλάει  πλέον με  αντίστροφη  μέτρηση.

Το πρόβλημα είναι γνωστό στους περισσότερους,  ιδίως  σ’ αυτούς που το ζουν  καθημερινά (καθηγητές σε διαθεσιμότητα), σ’ αυτούς που το διαπίστωσαν από την απουσία των συναδέλφων τους στα σχολεία (σύλλογοι διδασκόντων ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ) και σ’ αυτούς που δέχονται τις συνέπειες του (μαθητές-γονείς). Ας το θυμίσουμε όμως ξανά με δύο λόγια. Με την  ψήφιση  του  άρθρου 82  του  νόμου 4172/13,  η  κυβέρνηση  καταργεί 52  ειδικότητες  εκπαιδευτικών, καταργώντας  σημαντικά τμήματα   της Τεχνικής και  Επαγγελματικής Εκπαίδευσης  και θέτει σε διαθεσιμότητα  και στον  προθάλαμο  της απόλυσης  2.500  εκπαιδευτικούς,  ενώ παράλληλα εξαφανίζει  από 20.000 μαθητές περίπου, τον τομέα στον οποίο φοιτούσαν.  Οι κυριότεροι στόχοι,  όπως καθαρά πλέον  διαφαίνονται είναι δύο:  ένα  μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης οδηγείται στα χέρια ιδιωτών, ενώ παράλληλα συντελείται ένα μεγάλο χτύπημα  στις  εργασιακές  μας σχέσεις, όχι  μόνο σε εμάς που βρισκόμαστε σε διαθεσιμότητα  αλλά και σ’ όλον τον  κλάδο.

Τα τελευταία γεγονότα έχουν  ως εξής:  Στις 10/12/13,  με απόφαση του  διοικητικού  εφετείου, όσοι συνάδελφοι  είχαν κερδίσει  προσωρινά  ασφαλιστικά  μέτρα  και  είχαν  επιστρέψει  στις θέσεις τους  για λόγους «δημοσίου  συμφέροντος» γυρίζουν  και  πάλι στο  καθεστώς της διαθεσιμότητας. Με την  απόφαση  αυτή το  υπ. Παιδείας,  εφαρμόζει  τη  πολιτική  της πυγμής απέναντι  σε όσους εργαζόμενους αγωνίζονται με κάθε τρόπο, για το δικαίωμα στη δουλειά.  Η  συγκεκριμένη ενέργεια  αποσκοπούσε : α) να εξαναγκάσει  όλους  όσους  είναι σε διαθεσιμότητα  να μπουν  σε καθεστώς  κινητικότητας  έτσι  ώστε να βγει  το  κομμάτι εκείνο που θα οδηγηθεί  σε απόλυση και  β) να εμφανίσει ως  «τετελεσμένο» την  απομάκρυνση  των συναδέλφων από το  συγκεκριμένο χώρο  της εκπαίδευσης,  με απλά λόγια  από τα σχολεία στα οποία εργάζονταν.

Ποια είναι όμως κινητικότητα που μας ετοιμάζουν και που αποσκοπεί;

Α) Ενώ στις 22 Μαρτίου του 2014 λήγει η προθεσμία, η σχετική εγκύκλιος που ρυθμίζει  την διαδικασία εκδόθηκε μόλις πριν λίγες μέρες και ενώ τρέχουν οι ολιγοήμερες προθεσμίες, δεν μπορούν να υποβληθούν οι αιτήσεις, λόγω  ανετοιμότητας και  διοικητικών παραλείψεων του υπουργείου.

Β) Οι προσφερόμενες θέσεις  είναι  κατά 500 λιγότερες από το σύνολο των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα, δηλαδή εκ των προτέρων οδηγούνται σε απόλυση ισάριθμοι συνάδελφοί μας, παρά το ότι  όλο  το  προηγούμενο  διάστημα   ο  Υπουργός  Παιδείας  ψευδόταν  δημοσίως   ότι  μας  έχει «τακτοποιήσει». Στο  νομό  Καρδίτσας  ενώ   σε  διαθεσιμότητα είναι  29  καθηγητές,  οι προσφερόμενες  θέσεις  είναι  19! Σημαντικό  στοιχείο  αποτελεί  ακόμη  ότι 188 θέσεις (βρεφονηπιοκόμοι)  είναι εκτός δομών του υπουργείου Παιδείας  ενώ  άλλοι  θα αναγκαστούν να αλλάξουν  επάγγελμα.

Γ) Καθιερώνεται  ένα  καθεστώς  μοριοδότησης, από τον  υπουργό  Διοικητικής  Μεταρρύθμισης,  που  σκόπιμα  οδηγεί  σε διάσπαση  τον  κλάδο,  αφού αδικείται  μια  μεγάλη  μερίδα  συναδέλφων  που  έχει  διοριστεί  με τον  αξιοκρατικό  τρόπο  της  επετηρίδας.  Είναι   πολύ εύκολο κάποιος συνάδελφος μας ,  υποχρεωτικά  να μετακινηθεί  σε  άλλη  πόλη  ή  αλλιώς, αν  δε δεχτεί τη θέση, να οδηγηθεί  στην  απόλυση.

Δ) Τίθεται  ως  προαπαιτούμενο υποβολής  αίτησης  η  παιδαγωγική  επάρκεια.  Το  γεγονός αυτό  αφήνει  εκτός διαδικασίας εκπαιδευτικούς, που  διορίστηκαν  με  πολιτική  ευθύνη χωρίς  το  πτυχίο  αυτό. Όταν  οι εκπαιδευτικοί αυτοί  τα προηγούμενα χρόνια ζητούσαν  να  αποκτήσουν  το  παιδαγωγικό αυτό  πτυχίο συναντούσαν  την  άρνηση   του υπουργείου.

Ε) Η προκήρυξη που  αφορά όσους  έχουν  δεύτερα  πτυχία (233 θέσεις ) δεν  αφορά όλους  όσους  τα  έχουν. Εξαιρεί π.χ. φυσικούς ,γυμναστές, μαθηματικούς , οικονομίας-διοίκησης κ.ά.

Στ) Υπάρχουν  ειδικότητες  για τις οποίες δεν γίνεται καμία αναφορά στην προκήρυξη,  γεγονός που σημαίνει  ότι αυτοί οι συνάδελφοι οδηγούνται κατευθείαν στην απόλυση.

Η  συντονιστική επιτροπή  αγώνα καθηγητών της Καρδίτσας,  καλεί  όλους τους εκπαιδευτικούς, με  το  ξεκίνημα  της  νέας  χρονιάς να  δώσουμε  αποφασιστικά και δυναμικά την  απάντηση  σε όλα αυτά που   «θα  γίνουν  για εμάς  χωρίς  εμάς».

Δεν  θα  επιτρέψουμε, να περάσει  το  σχέδιο τους  που μας  θέλει   διασπασμένους, ανασφαλείς  και υποταγμένους.

Η μοριοδότηση σημαίνει ότι κάποιοι εκ των προτέρων αποκλείονται, μένουν  ουσιαστικά εκτός της δυνατότητας να «επιλεγούν». Επειδή όμως η διαδικασία προχωρά, απαιτούμε:

 

Απαιτούμε :

-   Να μην υπάρχει  καμιά διάκριση  μεταξύ των εκπαιδευτικών ανάλογα με τον  τρόπο  διορισμού τους (ΑΣΕΠ ή επετηρίδα)

-   Να ισχύουν οι όροι και τα προσόντα που ίσχυαν όταν έγιναν οι διορισμοί.

-   Να δοθούν  τόσες οργανικές  θέσεις  σε δομές του  υπουργείου  Παιδείας, όσοι είναι οι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα με βάση την εντοπιότητα 

 

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥΣ, ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΠΑ.Λ .

 ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ  ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ  ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΜΕ  ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΔΙΠΛΑ  ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ

 

Για τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Καθηγητών  της Καρδίτσας

Καπέκας Αποστόλης

                                                                                                                                                Ματιάτου Διονυσία
                                                                                                                                                              Σδογκος Αθανάσιος 

Σχετικά με τις «μικρές επαναστάσεις» του κ. Συμεών Κεδίκογλου στην πρωινή εκπομπή του MEGA (27-12-13)

Σχετικά με τις «μικρές επαναστάσεις» του κ. Συμεών Κεδίκογλου στην πρωινή εκπομπή του MEGA (27-12-13)

 

«Επαναστάτης χωρίς αιτία» αποδεικνύεται ο Υφυπουργός κύριος Κεδίκογλου, στη σπουδή του να εκφράσει για άλλη μια φορά την απέχθειά του προς τα συνδικαλιστικά - και όχι μόνο – δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Θα ήταν όμως προτιμότερο να αφήσει κατά μέρος τις «μικρές επαναστάσεις» του και να πράξει τα αυτονόητα: να ενημερώνεται καλύτερα και να φροντίζει να πράττει το χρέος του προς τους μαθητές και τις οικογένειές τους καλύπτοντας τα κενά, που εν μέσω των εορτών και του σχολικού έτους υφίστανται ακόμη στα σχολεία και διαψεύδουν τις ελέω επικοινωνίας ανακρίβειες που εκτοξεύονται με ανησυχητικό πια ρυθμό από το Υπουργείο Παιδείας και τους επικεφαλής του.

Ας ενημερώσει, λοιπόν, κάποιος τον κύριο υφυπουργό, ότι οι εκπαιδευτικοί που λάμβαναν εκπαιδευτική άδεια για να εκπονήσουν τις μεταπτυχιακές σπουδές τους ήταν υποχρεωμένοι να προσκομίζουν κάθε χρόνο βεβαίωση που να αποδεικνύει την πρόοδο ή την ολοκλήρωσή τους. Άλλωστε αυτή ήταν και η ελάχιστη προϋπόθεση για την ανανέωση της άδειάς τους από έτος σε έτος. Αυτά βέβαια ίσχυαν τον καιρό που οι εκπαιδευτικοί είχαν τη δυνατότητα να πάρουν εκπαιδευτική άδεια για μεταπτυχιακές σπουδές. Τώρα πια οι εκπαιδευτικές άδειες, όπως και η συστηματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, έχουν πρακτικά καταργηθεί.

Η αυτονόητη δήλωση ότι όποιος έχει δικαστεί δεν μπορεί να βρίσκεται σε θέση ευθύνης είναι, πολύ απλά, κενή περιεχομένου. Μάλλον «να έχει καταδικαστεί» θα ήθελε να πει ο κύριος υφυπουργός, κάτι το οποίο ισχύει ούτως ή άλλως (ν. 3848 αρ. 11 παρ. 12. «Δεν επιλέγεται ως στέλεχος της εκπαίδευσης εκ¬παιδευτικός ο οποίος έχει καταδικαστεί τελεσίδικα για πειθαρχικό παράπτωμα από αυτά που ορίζονται στην παράγραφο 2 του άρθρου 109 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 3528/2007, ΦΕΚ 26 Α΄) ή για τον οποίον συντρέχουν τα κωλύματα διορισμού της παραγράφου 1 του άρθρου 8 του ίδιου Κώδικα»).

Κενός περιεχομένου είναι και ο χαρακτηρισμός «μικρή επανάσταση», που αναφέρεται στο επίτευγμα του Υπουργείου Παιδείας να… ετοιμάζεται να καταθέσει νομοσχέδιο για την ειδική αγωγή με σκοπό να καλυφθούν τα κενά! Είναι γνωστό σε όλους ότι τα κενά στα σχολεία δεν καλύπτονται με νομοσχέδια, αλλά με αύξηση των πιστώσεων και νέους διορισμούς. Σε μερικές μέρες μπαίνουμε στο νέο έτος. Το αντιλαμβάνεται αυτό ο κύριος υφυπουργός όταν μιλά για μικρές επαναστάσεις ή έχουν χάσει και οι λέξεις το νόημά τους;

Τέλος, αδυνατούμε ειλικρινά να σχολιάσουμε την εξαγγελία του κυρίου υφυπουργού σχετικά με τον καθορισμό επαγγελματικών δικαιωμάτων στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση. Αφήνουμε κι αυτή τη «μικρή επανάσταση» στην κρίση των μαθητών των πολύπαθων ΕΠΑΛ και των γονιών τους. Αλήθεια, γνωρίζει ο κύριος Κεδίκογλου ότι υπάρχουν ακόμα μαθητές που δεν διδάσκονται ούτε τα μαθήματα ειδικότητας στα οποία θα εξεταστούν πανελλαδικά ή πρέπει κάποιος να τον ενημερώσει και γι’ αυτό;

Η μελετημένη και «κατόπιν αξιολόγησης των δομών» επίθεση του υπουργείου στην Τ.Ε.Ε και οι, επιεικώς, απαράδεκτοι χειρισμοί του υπουργείου έριξαν τους μαθητές και εκπαιδευτικούς των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ σε μια περιπέτεια (διαθεσιμότητα) που δύσκολα μπορεί ο ανθρώπινος νους να συλλάβει. Άλλη μια «μικρή επανάσταση» κι αυτή, να υποθέσουμε;

Καλή χρονιά ευχόμαστε στον κύριο υφυπουργό και παραμένουμε στη διάθεσή του για να τον ενημερώσουμε για όλα όσα επιμένει να παριστάνει ότι αγνοεί.

 

Αθήνα 27-12-2013

 

Από το Γραφείο Τύπου της ΟΛΜΕ

Πού είναι το 2014;

Χέρια λερωμένα από κιμωλία...!

Χέρια λερωμένα από κιμωλία...!

Είμαι καθηγητής, βγάζω λίγα, αλλά είμαι ευτυχισμένος γιατί τα χέρια μου είναι λερωμένα μόνο από κιμωλία ....

Από διαδήλωση καθηγητών στην Πορτογαλία.

Οι «ηλίθιοι» της Ευρώπης

Οι «ηλίθιοι» της Ευρώπης

Του Ράντου Γκολμπάν

Ένα από τα βιβλία που έκανε αίσθηση τον περασμένο χρόνο στη Γερμανία ήταν αυτό του δημοσιογράφου Ντίτερ Ε. Τσίμερ. Ο τίτλος του βιβλίου, Ist Intelligenz erblich? – Eine Klarstellung (Είναι η ευφυΐα κληρονομική; – Μια διασάφηση) και εκδόθηκε από το γνωστό εκδοτικό οίκο Ρόβολτ. Ο συγγραφέας γεννήθηκε το 1934 και έχει σπουδάσει δημοσιογραφία, πολιτικές επιστήμες και ιστορία. Από το 1959 ως το 1999 διετέλεσε εκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας Ντι Τσάιτ και μετέπειτα εξειδικεύτηκε στη συγγραφή άρθρων σχετικών με την ψυχολογία, την ιατρική και τη βιολογία. Το εν λόγω βιβλίο πραγματεύεται το ότι η ευφυΐα αποτελεί χαρακτηριστικό μιας ομάδας ή πληθυσμού και πως, για να καταστεί η όποια μόρφωση επωφελής για κάποιο άτομο, πρέπει να ληφθούν υπόψη βιολογικοί παράγοντες που περιγράφονται στη θεωρία του γενετικού ντετερμινισμού. Η ανάλυση του συγγραφέα είναι ένα ψευτοεπιστημονικό ανακάτεμα ασύνδετων στοιχείων, που προέρχονται από μια απίθανη σειρά πηγών, όπως μελέτες του P.I.S.A. (Διεθνές Πρόγραμμα Μαθητικής Αξιολόγησης), σε συνδυασμό με παρανοϊκές αναφορές στον Δαρβίνο και δόσεις θλιβερών αναμνήσεων του ιδίου του συγγραφέα. Ο Τσίμερ διατείνεται ότι τα παιδιά από μουσουλμανικά κράτη, όπως η Βοσνία, ο Λίβανος, το Μαρόκο, το Πακιστάν και η Τουρκία, που συμμετείχαν στη μελέτη του P.I.S.A., υπολείπονται κατά πέντε μονάδες του δείκτη ευφυΐας των παιδιών από τις μη μουσουλμανικές χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Για το συγγραφέα, η χαμηλή βαθμολογία που πέτυχαν τα παιδιά μουσουλμάνων που ζουν στη Γερμανία δεν εξηγείται επαρκώς από το γεγονός ότι είναι μετανάστες, διότι έχουν παρόμοιες επιδόσεις και στις χώρες προέλευσής τους. Η συγκεκριμένη αδυναμία είναι ορατή σε ολόκληρη τη Μεσόγειο και μπορεί να αποδοθεί σε ένα «χάσμα I.Q.» το οποίο παρατηρείται σε μουσουλμάνους και μη, κατοίκους της περιοχής. Ο Τσίμερ ισχυρίζεται ότι το χάσμα ευφυΐας βρίσκεται στο μεγαλύτερό του εύρος στην Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, τη Ρουμανία και τη Σερβία.
Ο συγγραφέας δεν σταματά όμως εκεί. Συνεχίζει να επιδεικνύει την ίδια αλαζονεία απέναντι και σε άλλα έθνη, εξηγώντας πως ο γενετικός παράγοντας δεν είναι δυνατόν να κατασταλεί αποκλειστικά και μόνο μέσω της εκπαίδευσης. Ο Τσίμερ, ως θιασώτης μιας νέας θεωρίας φυλετικής υπεροχής, πιστεύει ότι ο λόγος που η εκπαιδευτική πολιτική έχει αποτύχει στις ΗΠΑ είναι διότι βασίστηκε στην πολιτική ιδέα της ισότητας και αγνόησε παντελώς το βιολογικό παράγοντα. Συνεχίζοντας, υποστηρίζει την απίθανη αντίληψη ότι το γονίδιο της ευφυΐας βρίσκεται εν υπνώσει κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και ενεργοποιείται μόνο μετά την ενηλικίωση. Αυτό εξηγεί το γιατί, με την ενηλικίωση, οι κάτοικοι της «κοιλάδας των ηλιθίων» χάνουν κάθε πλεονέκτημα που κέρδισαν με την εκπαίδευση. Η εμφάνιση, λοιπόν, της άμαξας των ηλιθίων στα Βαλκάνια δεν αποτελεί μοναδικό γεγονός γι’ αυτόν.
Ο Τσίμερ θεωρεί τόσο τον αμερικανικό συμπεριφορισμό, όσο και την κοινωνική-οικονομική «μόδα» της εξάλειψης των κοινωνικών ανισοτήτων, μέσω της εκπαίδευσης, αφελείς και παράλογες τάσεις. Η εκπαιδευτική πολιτική των διαφόρων περιοχών ή εθνών με χαμηλό δείκτη ευφυΐας έχουν θέσει τις βάσεις για μια πραγματική «βιομηχανία εξύψωσης και μόρφωσης» των παιδιών τους η οποία είναι μάταιη, διότι αγνοεί το βιολογικό παράγοντα. Με ασύγκριτη λεπτότητα, ο συγγραφέας οδύρεται για το γεγονός ότι ο βιολογικός καθορισμός δυσφημίστηκε ως θεωρία από τους ναζί. Αν δεν είχε υπάρξει η κατάχρηση της συγκεκριμένης θεωρίας από το ναζιστικό κόμμα, η κοινωνία δεν θα είχε απορρίψει τη βιολογική προσέγγιση στα ζητήματα εκπαίδευσης και πολιτικής!
Το εκπληκτικό είναι ότι το συγκεκριμένο δημοσιογραφικό πόνημα ματαιοδοξίας έχει εγκωμιαστεί, πέραν του δέοντος, από το γερμανικό Τύπο. Η εφημερίδα Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε το αποκάλεσε «μνημειώδες βιβλίο, που αξίζει να διαβαστεί». Η Ντι Τσάιτ συγχαίρει το συγγραφέα, αποκαλώντας τον «αδιάφθορο» και το νεοάρειο έργο του «διαφωτιστικό, μη ιδεολογικό βιβλίο», ενώ μια ακόμη γερμανόγλωσση εφημερίδα, η Μπάσλερ Τσάϊτουνγκ της Ελβετίας, το συστήνει στους αναγνώστες της ως «ένα απαραίτητο επιστημονικό βιβλίο».
Το βιβλίο είναι εξαιρετικά δημοφιλές στη Γερμανία, όπως άλλωστε θα περίμενε κανείς για το έργο ενός από τους πλέον βραβευμένους δημοσιογράφους στη χώρα. Ο Βόλκμαρ Βάις, γνωστός κοινωνιολόγος και γενεαλόγος, ευχαρίστησε δημόσια τον Τσίμερ και τον εκδοτικό οίκο για το θάρρος τους. Δήλωσε μάλιστα πως η δημοσίευση των μέσων όρων ευφυΐας των διαφόρων εθνών ή των Γερμανών και των μη Γερμανών επιτρέπεται από το γερμανικό σύνταγμα. Ο Τσίμερ, σε δήλωσή του, διατείνεται πως δεν κατανοεί το λόγο για τον οποίο τού ασκείται κριτική, καθώς ακόμη και οι Γερμανοί δεν φαίνεται να δυσαρεστούνται από το γεγονός ότι οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ είναι εξυπνότεροι απ’ αυτούς.
Αυτό που αποτελεί σίγουρα αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι κανένα μεγάλο περιοδικό ή εφημερίδα της Γερμανίας δεν έχει κρατήσει κριτική στάση απέναντι στο βιβλίο. Τέτοιου τύπου θεωρήσεις, οι οποίες είναι ικανές να περιορίσουν, επιλεκτικά, την όποια ευρωπαϊκή αναπτυξιακή προοπτική μέσω κάποιου ντικτάτ που βασίζεται στη «χαμηλή ευφυΐα», θυμίζουν σκοτεινές στιγμές στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν της Ευρώπης. Δείχνοντας, πάντως, τη γενναιοδωρία του προς τους λιγότερο προικισμένους Ευρωπαίους, ο Τσίμερ απευθύνει και τα απαραίτητα λόγια παρηγοριάς: «Η ευφυΐα δεν είναι ατομικό, αλλά ομαδικό χαρακτηριστικό». Έτσι, τα συγκεκριμένα άτομα μπορούν να αισθάνονται άνετα μέσα σε μια πανευρωπαϊκή «αλληλεγγύη ηλιθίων», η οποία έχει προκύψει από την αχαλίνωτη φαντασία του χερ Τσίμερ.

Μετάφραση: Dean M.

«Με αίμα χτισμένο κάθε πέτρα και καημός»

«Με αίμα χτισμένο κάθε πέτρα και καημός»

 

Του Παναγιώτη Κόρπα*

Μετά τον πόλεμο και για τριάντα ολόκληρα χρόνια, υπήρξαν στην ελληνική βιομηχανία επιχειρήσεις που πληρώνανε τους εργαζόμενους με βάση τις κλαδικές συμβάσεις ή ακόμα και λίγο παραπάνω. Ήταν αυτονόητο πως κόλλαγαν ένσημα στους εργαζόμενους, όπως αυτονόητο ήταν πως πλήρωναν προσαυξήσεις για υπερωρίες, Κυριακές και αργίες.
Πολλοί εργαζόμενοι, λοιπόν, δουλεύοντας σκληρά, κάνοντας υπερωρίες για τριάντα ή τριάντα πέντε χρόνια, πολλές φορές σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, κατάφεραν να κάνουν προκοπή.
Σε τι συνίστατο αυτή η προκοπή; Στο να καταφέρουν να φτιάξουν ένα σπίτι και, κουτσά στραβά, να καταφέρουν να ρίξουν κι έναν όροφο, να φτιάξουν και δύο διαμερίσματα για τα παιδιά τους. Κι αυτό χωρίς να ζήσουν πραγματικά, χωρίς να βλέπουν τα παιδιά τους, χωρίς ελεύθερο χρόνο και, ταυτόχρονα, βοηθώντας τους συγγενείς ή φίλους οικοδόμους, για να κατέβει το κόστος.
Απ’ την άλλη, οι οικοδόμοι καλούσαν όλο το σινάφι, που συνήθως ήταν και συγγενείς, για να χτίσουν το σπίτι τους. Ολημερίς δουλεύανε αλλού και το βράδυ χτίζανε την καμαρούλα τους.
Την ίδια περίοδο πολλοί Έλληνες φύγανε στην ξενιτιά, ευλογία Θεού, που έλεγε κάποιος πολιτικός για τη Γερμανία, την Αυστραλία και την Αμερική. Πολλοί απ’ αυτούς στέλνανε το περίσσευμα στο χωριό να χτίσουν ένα σπίτι, δύο μαγαζιά κάτω, δύο διαμερίσματα πάνω.
Το ίδιο έκαναν και οι ναυτεργάτες, που τους έφαγε χρόνια η θάλασσα για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να τα παντρέψουν και να έχουν κάτι για τα γεράματά τους.
Αυτή ήταν η Ελλάδα που γνωρίσαμε, αυτές ήταν οι νοοτροπίες και η αντίληψη, από εργάτης, μικροαστός .
Σήμερα ο εργάτης υφίσταται την απόλυτη βαρβαρότητα, αν δεν χάσει τη δουλειά του,
η αμοιβή του και οι εργασιακές σχέσεις άλλαξαν άρδην. Ό,τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία εξήντα χρόνια γκρεμίστηκαν και γυρίσαμε πίσω στο μεσοπόλεμο, στην πρώτη σταδιοδρομία του ελληνικού προλεταριάτου, που έλεγε ο Αβραάμ Μπεναρόγιας. Όμως αυτό το χτύπημα αφορά την αμοιβή εργασίας του σήμερα, αφορά τη μείωση του κόστους εργασίας σήμερα.
Το χτύπημα αντίθετα της μικροϊδιοκτησίας είναι ένα χτύπημα αναδρομικό, ζητάνε να πάρουν πίσω και τις καλύτερες αμοιβές του παρελθόντος, τα λεφτά που μάζεψε κάποιος στην ξενιτιά, ή στα βαπόρια, κι αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Το γεγονός πως όλοι οι Έλληνες ρίχνανε το κομπόδεμά τους στην οικοδομή ήταν μια Εθνική Πολιτική, που έριχνε όλες τις αποταμιεύσεις στο τσιμέντο, δεν είναι ευθύνη του κάθε φουκαρά.
Ο αγώνας λοιπόν ενάντια στους πλειστηριασμούς είναι ένας αγώνας στη μνήμη των λαϊκών ανθρώπων που παλέψανε σ’ όλη τη ζωή τους, χωρίς να απολαύσουν, γιατί, όπως νομίζανε σωστό, έπρεπε ν’ αφήσουν κάτι στα παιδιά τους.
Ας μην επιτρέψουμε λοιπόν αυτήν τη βεβήλωση.

*καθηγητής στο λύκειο Μαγούλας

Υ.Γ. Βέβαια υπάρχουν ευθύνες και σε άλλους, όπως και το γεγονός πως στην οικοδομή διοχετεύονταν και τα λεφτά από την παραοικονομία, δεν είναι όμως στόχος μου να ασχοληθώ με αυτό σε τούτο το σημείωμα.

 

 

"Ελα μωρε δεν βαριέσαι...το σύστημα είναι ανίκητο,μονόδρομος"