Σάββατο 18 Μαΐου 2013

...μας διώχνουνε τα πράγματα κι η ποίησης είναι το καταφύγιο που φθονούμε (Κ.Καρυωτάκης)

Δε βγάζω άκρη.. Δύσκολες στιγμές, όμως τίποτε δε χάθηκε ακόμη
(ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ)

".....Εγώ πάλι μέσα στο πλήθος διακλαδίζομαι
η θέληση μου διακλαδίζεται μέσα στο πλήθος
μαζεύω τους σκόρπιους σπόρους μου
για την καινούργια μακρινή μου ανάσταση
μαζεύω."

 
"Όταν…
Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς
εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια και μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν
εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
θʼ ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θʼ ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.
Πάλι σας δίνω όραμα. "


ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Η διαθήκη μου πρίν διαβαστεί-καθώς διαβάστηκε-
ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
Πριν διαβαστεί
οχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.
Η διαθήκη μου για σένα και για σε
χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες, πονηρούς συμβολαιογράφους.
Αλλάξανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο.
Εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν
–Τώρα καταλαβαίνω πιά τι έχασα.
Ποιός είναι αυτός που πνίγει.
Και συ λοιπόν στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή / από τροφή /από άλογο /από σπίτι.
Στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος: Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

  (BRECHT)
Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.
Γονάτισες, δε μπορείς άλλο να τρέχεις.
Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.
Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα.
Μάθε λοιπόν: εμείς το ζητάμε.
Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς κανείς δε θα σε ξυπνήσει πια να πει:
σήκω το φαΐ είναι έτοιμο.
Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ;
Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις, θα μείνεις ξαπλωμένος.
Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει: “έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν”.
Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση;
Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν, είτε φταις που πέθανες, είτε όχι.
Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες, δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.
Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.
Λες: πολύν καιρό ήλπιζες, δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.Ήλπιζες τι;
Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;
Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.
Είναι τέτοια που: αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.
Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε.
Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.
Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.
Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.
Και πάλι Μ. Κατσαρός

"....Υπάρχουνε προϋποθέσεις
για μια καινούργια άνοιξη. "


ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ


ΑΝΘΟΥΛΑ Κ.
Μέλος της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε

ΕΚΘΕΣΗ  ΙΔΕΩΝ

«Πως νιώθετε μετά την αναστολή της απεργίας των καθηγητών»;
του Αλέξη Φυτσιλή-καθηγητή
           
            Πίκρα, απογοήτευση, θυμός… Άλλωστε πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, το βράδυ να φωνάζεις σε ένα μαζικό και μαχητικό συλλαλητήριο «Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Η ΠΑΛΗ ΘΑ ΤΗ ΣΠΑΣΕΙ» και το πρωί να ξημερώνει με αναστολή της απεργίας. Το κεφάλι δεν είναι ψηλά και στο βλέμμα  αποτυπώνεται η υποχώρηση, η ήττα.
Δεν είναι στην πρόθεση μου-στο μικρό αυτό σημείωμα- να αναδειχτούν οι  ευθύνες όλων αυτών που «ανακάλυψαν» χθες την «έλλειψη όρων και προϋποθέσεων» και με πραξικοπηματικούς χειρισμούς ματαίωσαν την απεργία. Θα γίνει και αυτό. Πρέπει να γίνει. Να κριθούμε όλοι -και ο υπογράφων- να διδαχτούμε από αυτά που συνέβησαν για να πάμε μπροστά. Να αναμετρηθούμε με τις αδυναμίες μας, για να βγούμε νικητές, στις επόμενες μάχες που έρχονται.
Γιατί όσο προχωρά η μέρα, υποχωρεί η πίκρα και ο θυμός, ξαναβγαίνει μπροστά η εμμονή, το πείσμα για να προχωρήσει η υπόθεση μας, που είναι και υπόθεση όλου του λαού. Το «κούρεμα» των διαθέσεων του κλάδου μας και συνολικά του κόσμου που συστρατεύτηκε μαζί μας είναι προσωρινό. Η εικόνα της Γενικής Συνέλευσης στο 1ο ΓΕΛ δε μπορεί να σβήσει. Η μαχητικότητα των συνάδέλφων δεν μπορεί να παραγραφεί. Αποτελεί παρακαταθήκη για το αύριο. Και αυτό το αύριο, το δικό μας, των παιδιών μας, των μαθητών μας, «απαγορεύει», έχει κηρύξει «παράνομη» την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, την υποταγή. Μας έχει επιδώσει ΦΥΛΛΑ ΠΟΡΕΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ  ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ. Συνεχίζουμε!! Με τα λόγια του Μπ. Μπρεχτ

«Λες: πολύν καιρό ήλπιζες, δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.
Ήλπιζες τι; Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;
Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.
Είναι τέτοια που: αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.
Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε

Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.»


Αλέξη Φυτσιλής-καθηγητής
Μέλος της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΩ ΤΑ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ


ΤΑ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΣ ΠΡΟΕΔΡΩΝ
ΤΑ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΣ ΠΡΟΕΔΡΩΝ


ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΦΑΤΟΥΡΟΥ

Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Επειδή εγώ δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει συνεδριάζει το Διοικητικό Συμβούλιο και δυο μέλη δε συμμετέχουν [δηλ το ΠΑΜΕ που δεν τοποθετήθηκε στην κλειστή συνεδρίαση του ΔΣ], εγώ έκανα πρόταση και πήρα την ευθύνη της πρότασής μου και πήρα 1 ψήφο. Αυτό δεν καταλαβαίνω. Εν τοιαύτη περιπτώσει όμως, επειδή στη συνέχεια θα τοποθετηθώ για τους όρους και τις προϋποθέσεις, θέλω να ενημερώσω το Σώμα για την πρόταση που έκανα στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ εκ μέρους των Παρεμβάσεων.
Θεωρούμε ότι η πρόταση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ η οποία έφερε στις Γενικές Συνελεύσεις 20.000 εκπαιδευτικούς, λειτούργησε ενοποιητικά για έναν κλάδο που τον έλεγαν πεθαμένο, για έναν κλάδο που τον έλεγαν παραιτημένο, είχε τεράστια σημασία και δημιούργησε σοβαρά ζητήματα σε ολόκληρο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Αγγελική την πρότασή σου.
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Θα είμαι επιγραμματική. Ως εκ τούτου, θεωρώ και μετά απ’ ό,τι άκουσα απ’ όλους τους συναδέλφους Προέδρους, ότι είναι σοβαρότατο λάθος, κρεμάει τον κλάδο η αναστολή της απεργίας τουλάχιστον για την Παρασκευή και έκανα εναλλακτικές προτάσεις για το πώς μπορούμε να πάμε την Παρασκευή στην απεργία, καλώντας το σύνολο του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, αλλάζοντας την ατζέντα.
Το πρόβλημα πλέον δεν είναι εκπαιδευτικό, δεν αφορά τα εκπαιδευτικά αιτήματα, αφορά τη συνταγματική εκτροπή και σαν τέτοια έπρεπε να καταγγελθεί και να σπάσει η επιστράτευση της Παρασκευής. Έκανα διάφορες εναλλακτικές προτάσεις και εν τοιαύτη περιπτώσει, η πρότασή μου ήταν αυτή χονδρικά και στη συνέχεια θα τοποθετηθώ αναλυτικά για τους όρους και τις προϋποθέσεις.
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Αναστολή από Δευτέρα είπες εσύ.
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Όχι, είπα να πάρει η Γενική Συνέλευση Προέδρων, ή να κάνουμε έκτακτη Γενική Συνέλευση Προέδρων την Κυριακή, έτσι είπα ακριβώς, έκτακτη Γενική Συνέλευση Προέδρων των Κυριακή για να δούμε εάν θ’ αναστείλουμε ή όχι την απεργία εκτιμώντας την Παρασκευή. Έκανα κάποια λαθροχειρία;
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Συγνώμη Αγγελική, για την ακρίβεια, είπες να πάνε οι καθηγητές στο σχολείο και οι 500 συνδικαλιστές να κάνουν απεργία. Αυτό είπες μέσα.
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Λοιπόν, αφού θέλετε να τα πω όλα όσα είπα μέσα, να τα πω τώρα γιατί θα τα έλεγα μετά. Είπα λοιπόν ότι οι συνάδελφοι που είναι επιταγμένοι και οι οποίοι πρέπει να είναι 8 με 2 στα σχολεία τους την Παρασκευή, να μην είναι στα σχολεία τους, δηλαδή να είναι απεργοί, να είναι έξω από τα εξεταστικά κέντρα, να μην εμποδίσουμε είπα κανέναν να μπει μέσα, να κάνουμε διαδηλώσεις είπα έξω από τα εξεταστικά κέντρα και να καλέσουμε σε μεγάλο παλλαϊκό συλλαλητήριο όλο το συνδικαλιστικό κίνημα την Παρασκευή το βράδυ στο Σύνταγμα. Και στην επόμενη θα πω κι άλλα, να τα πω και στους άλλους, τους Μουτζαχεντίν.. Θα σας τα πω μετά.
Θέλετε να σας πω κι άλλα; Να σας πω όλη την τοποθέτησή μου στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ;
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Όχι Αγγελική.
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Να σας την πω μετά.
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Οι προτάσεις που βγαίνουν μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο, γιατί εγώ προήδρευα της διαδικασίας και κανονικά θα έπρεπε να σας τις ζητήσω γραπτά, αποτυπώνονται πλήρως και χωρίς παρερμηνείες. Είπες: «Οι καθηγητές πηγαίνουν όλοι στα σχολεία, όλοι ανεξαιρέτως. 500 συνδικαλιστές οι οποίοι δηλώνουν ότι κάνουν απεργία...». Αυτό είναι αναστολή στην πραγματικότητα. Είναι αναστολή για το 99%..
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Είπα ότι όλοι οι συνάδελφοι δεν είναι στα σχολεία 8 με 2 αλλά είναι έξω από τα εξεταστικά κέντρα. Το άκουσες Κοτσιφάκη αυτό που είπα;
Θ. ΚΟΤΣΙΦΑΚΗΣ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Το άκουσες. Ευχαριστώ πολύ.
-----------------------------
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Ψυχραιμία συνάδελφοι Είχαμε την τύχη ή την ατυχία, να ζούμε σε ιστορικές στιγμές. Τόσο ιστορικές οι άτιμες, που κάθε μία ώρα που περνούσε τις τελευταίες 5 ημέρες, το πολιτικό κλίμα διαμορφωνόταν. Διαμορφωνόταν συνέχεια και διαφοροποιούνταν. Αν με ρωτούσε κάποιος το περασμένο Σάββατο «μπορείτε να δώσετε μια κεντρική πολιτική μάχη και να σπάσετε την επιστράτευση;» θα του έλεγα ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο και θα σκεφτόμουν με ποιους τρόπους μπορώ ή όχι να το επιδιώξω.
Πώς διαμορφώθηκε η κατάστασή από το προηγούμενο Σάββατο; είχαμε μια τεράστια συσπείρωση του κλάδου τόση που δεν την περιμέναμε οι περισσότεροι, παρ’ ότι οι εκτιμήσεις μας τις τελευταίες μέρες έλεγαν όντως ότι ο κόσμος που θα έρθει στις συνελεύσεις θα είναι εντυπωσιακά πολύς. Πρώτο ζήτημα. Αυτό ήταν το θετικό θέμα.
Το δεύτερο θέμα που διαμορφωνόταν και ήταν εντυπωσιακό και αυτό, αρνητικά εντυπωσιακό και στην πραγματικότητα έδειχνε κεντρικές πολιτικές συμφωνίες κομμάτων, όχι παρατάξεων, αποφασισμένων να επιδιώξουν με κάθε τρόπο τη μη πραγματοποίηση της απεργίας –κι εδώ αναφέρομαι συγκεκριμένα στην απόφαση της ΑΔΕΔΥ για την «απεργία» της Τρίτης.
Θεωρώ ότι ήταν ένα πολύ μεγάλο χτύπημα και οι πολιτικές Οργανώσεις που εκφράζουν συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα στην ΑΔΕΔΥ, δηλαδή η ΔΑΚΕ, η ΠΑΣΚ και το ΠΑΜΕ, που πήραν αυτή την απόφαση, στην πραγματικότητα έδρασαν απεργοσπαστικά στην ΟΛΜΕ, έδωσαν μια πισώπλατη μαχαιριά στην ΟΛΜΕ και εδώ ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Πρώτο ζήτημα αυτό.
Δεύτερον: Παρ’ όλα αυτά, παρά το χτύπημα δηλαδή αυτό και παρ’ όλη την απίστευτη απουσία των Ομοσπονδιών, ούτε μία Ομοσπονδία πλην της ΔΟΕ, παρ’ όλες και τις γενικές εκκλήσεις μας και τις ειδικές εκκλήσεις μας τις προσωπικές, ούτε μία, επαναλαμβάνω, Ομοσπονδία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή ούτε μία Ομοσπονδία του ΠΑΜΕ, δεν έχει κηρύξει απεργία για την Παρασκευή. Είναι εντυπωσιακό πραγματικά και χρήζει σοβαρής πολιτικής ερμηνείας για τους σκεπτόμενους ανθρώπους αυτής της χώρας.
Τρίτο ζήτημα: Παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλο δηλαδή που οι Συνομοσπονδίες και οι Ομοσπονδίες μας έχουν πραγματικά βάλει σε υγειονομική ζώνη και παρ’ όλο που έχει προκύψει –ποια ΟΛΜΕ ρε παιδιά; Ποια αιτήματα εκπαιδευτικά; Εδώ ένα κεντρικό ζήτημα υπάρχει, το ζήτημα της εκτροπής. Εδώ έχουμε συνταγματική εκτροπή. Εδώ μας βάζουν στο γύψο. Είναι ζήτημα της ΟΛΜΕ πια; Είναι ζήτημα του λαϊκού κινήματος.
Έκανα εκκλήσεις, και προσωπικά έκανα εκκλήσεις παντού, και στο Διοικητικό Συμβούλιο, έκανα εκκλήσεις χτες και στον κ. Τσίπρα με τον οποίο συναντηθήκαμε, έκανα εκκλήσεις σε παρατάξεις και επίσης συνάδελφοί μου είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι γι’ αυτή την εκτροπή πολιτικά κόμματα της Αριστεράς δεν έχουν καλέσει μέχρι τώρα [δεν περίμενα ούτε από τη Νέα Δημοκρατία ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από τη ΔΗΜΑΡ ούτε από τη Χρυσή Αυγή, τους έχω κατατάξει στο αντισυνταγματικό τόξο, με δημόσια δήλωσή μου] να καλέσουν ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο κόντρα στην επιστράτευση και κόντρα στη συνταγματική εκτροπή.
Λέω λοιπόν: Παρ’ όλα αυτά όμως, τι είδαμε χτες στις Γενικές Συνελεύσεις; Είδαμε να έρχονται Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, Πρωτοβάθμια Σωματεία, όχι πολλά αλλά ήρθαν πολλά, έχει βγάλει ο ΣΕΦΚ απεργία, θα μου πείτε ο ΣΕΦΚ είναι μικρό Σωματείο, σωστά, Σωματεία Πρωτοβάθμια Δασκάλων, Σωματεία Πρωτοβάθμια των ΟΤΑ, είδαμε δηλαδή να δημιουργείται μια στοιχειώδης λαϊκή ασπίδα.
Γι’ αυτό έκανα έκκληση ότι είναι λάθος τραγικό για τον κλάδο ν’ ανασταλεί η απεργία σήμερα που ο πολιτικός χρόνος διαμορφώνεται. Μέχρι την Παρασκευή το πρωί, μπορεί να διαμορφώνεται ο πολιτικός χρόνος εάν δεν έχουμε αναστολή της απεργίας. Και πρότεινα στο Συμβούλιο, για να μη θεωρηθεί ότι πάμε σε μια τυφλή απεργία, να κάνουμε έκτακτη Γενική Συνέλευση Προέδρων την Κυριακή προκειμένου να εκτιμήσουμε το πώς πήγε η Παρασκευή, να καλέσουμε σε παλλαϊκό συλλαλητήριο την Παρασκευή μετά από το ότι γίνει την Παρασκευή.
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Αγγελική, για την ακρίβεια, ως Πρόεδρος θέλω να πεις την ακριβή πρόταση που είπες. Την ακριβή πρόταση.
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Την ακριβή πρόταση θα πω. Είπα στο Διοικητικό Συμβούλιο, παρόντες όλοι, δε μπορεί να με διαψεύσει κανένας, ότι ακόμα και την πρωτοβουλία 500 συνδικαλιστών επώνυμων που βγάζουν δημόσια μια δήλωση, δικών μας συνδικαλιστών εννοώ, της ΟΛΜΕ, 500 συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ που βγάζουν σήμερα το βράδυ, την Πέμπτη το πρωί, δήλωση ότι σπάνε την επιστράτευση την Παρασκευή, δημόσια δήλωση, και είμαστε στα εξεταστικά κέντρα όλοι, όχι για να εμποδίσουμε αυτούς που θέλουν να μπουν μέσα, γιατί με την παρουσία μας σπάμε την επιστράτευση και καλούμε τους συναδέλφους που δεν εμπλέκονται με τις εξετάσεις εκεί έξω, και να μην είναι στα σχολεία 8 με 2 αλλά να είναι εκεί [δηλ. στα εξεταστικά] και να μετατρέψουν αυτές τις συγκεντρώσεις σε συλλαλητήρια και παλλαϊκό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Παρασκευή το βράδυ..
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Και οι άλλοι συνάδελφοι είναι μέσα στα κέντρα και κάνουν τις εξετάσεις, αυτό είπες, έτσι; Για την ακρίβεια λέω.
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Έχει φύγει το πρόβλημα από τις εξετάσεις.
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Εγώ ως Προεδρεύων, επειδή δεν κρατήθηκαν πρακτικά, δεν παρεμβαίνω σε κανέναν. Θέλω να πεις την ακριβή σου πρόταση. Την έχεις αλλάξει τρεις φορές.
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Είπα αυτό, ότι δεν εμποδίζουμε κανέναν να μπει να γίνουν εξετάσεις. Ότι το επίδικο της στιγμής δεν είναι αν θα γίνουν εξετάσεις την Παρασκευή, το επίδικο της Παρασκευής είναι αν θα σπάσει η επιστράτευση. Και την Κυριακή να κάνουμε έκτακτη Γενική Συνέλευση Προέδρων.
ΜΕΛΟΣ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Εν τοιαύτη περιπτώσει, εάν αποφασίσει η κυβέρνηση να απολύσει 500 συνδικαλιστές, τότε εκτιμώ ότι θα γίνει ο κακός χαμός σε όλα τα Συνδικάτα της χώρας. Το έχω πει αυτό απ’ το πρωί.
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Ο συνάδελφος Πατίδης έχει το λόγο.
Η. ΠΑΤΙΔΗΣ : Για την αποκατάσταση της αλήθειας και για να καταγραφεί στα πρακτικά, η συναδέλφισσα Φατούρου δεν είπε τα πράγματα όπως τα πρότεινε στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ. Δε λέει την αλήθεια. Μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ πρότεινε καθαρά να απεργήσουν μόνο 500, εκπρόσωποι συνδικαλιστές, όχι απεργία απ’ όλο τον κλάδο, μόνο 500 και μάλιστα λέει επί λέξει: «Οι υπόλοιποι θα μπουν για δουλειά και όσοι δεν εμπλέκονται με τις πανελλαδικές να μην είναι απεργοί αλλά να είναι απ’ έξω για να κάνουμε συλλαλητήρια». Δήλωσε καθαρά μόνο για 500 απεργούς.
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Μόνο για 500 είπες Αγγελική.
Η. ΠΑΤΙΔΗΣ: Μόνο για 500 καθαρά. Και μάλιστα μπορώ να σας πω όλη της την τοποθέτηση. Είπε ότι από τους 13.000 ψήφισαν τις αποφάσεις, κάποιες χιλιάδες είναι αποφασισμένοι για απεργία..
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Οι 3.000..
Η. ΠΑΤΙΔΗΣ: Οι 3.000, οι 10.000 δεν είναι, συνεπώς δε μπορούμε να πάμε σε απεργία, αλλά επειδή δε μπορούμε να μην κάνουμε και τίποτα, τους χαρακτήρισε μάλιστα «Μουτζαχεντίν» τους 3.000, επειδή λέει «δε μπορούμε να κάνουμε και τίποτα, προτείνω 500 συνδικαλιστές ν’ απεργήσουν και οι υπόλοιποι να κάνουν συλλαλητήριο και όχι απεργία». Αυτή είναι η αλήθεια.
---------------------------
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Συνάδελφοι τελείωσε η διαδικασία, πριν όμως, ως Πρόεδρος, οφείλω να πω το εξής: Είναι πρωτοφανές σε Διοικητικό Συμβούλιο έστω και έκτακτο, έστω και χωρίς πρακτικά, έστω και έτσι όπως έγινε και ύστερα από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, άλλα πράγματα να κατατίθενται κεκλεισμένων των θυρών και άλλα πράγματα να έρχονται μετά.
Επί της ουσίας εγώ ως Πρόεδρος που προήδρευσα στη συγκεκριμένη συνεδρίαση των 15’, κατέγραψα τα εξής: «Ψήφισαν 20.000» είπε η συναδέλφισσα Φατούρου, 13.000 « ψήφισαν υπέρ, από τους οποίους οι 10.000 ψήφισαν για το γαμώτο, για να κάνουν κριτική στην κυβέρνηση κτλ. και 3.000 Μουτζαχεντίν. Συνεπώς δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνει η κινητοποίηση, επειδή όμως δε μπορούμε να πουλήσουμε και τους 3.000 Μουτζαχεντίν, προτείνουμε απεργιακή κινητοποίηση των 500 συνδικαλιστών. 500 συνδικαλιστές θα απεργήσουν, οι υπόλοιποι θα πάνε κανονικά στις εργασίες τους που έχουν επιταχθεί και οι υπόλοιποι οι οποίοι δεν έχουν επιταχθεί, να έρθουν απ’ έξω».
Εκεί της επεσήμανα ότι στην Περιφερειακή Διεύθυνση Αττικής έχουν κληθεί όλοι να πάνε στα διπλανά σχολεία, άρα δεν υπάρχει κανένας απ’ έξω.
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Κι εγώ τι σου είπα; Ότι αυτοί αντί να πάνε στα διπλανά σχολεία θα είναι έξω από τα εξεταστικά κέντρα, δηλαδή θα είναι απεργοί Παπαχρήστο. Επί του προσωπικού λοιπόν: Όπως είδα, ο συνάδελφος Πατίδης του ΠΑΜΕ, έδωσε ένα σκονάκι στο συνάδελφο Πρόεδρο και ο συνάδελφος Πρόεδρος ακριβώς αυτό έγινε, έκανε την τοποθέτηση αυτή
Ν. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Ο συνάδελφος Πρόεδρος γνώριζε τι ακριβώς είπες, εκτός αν μιλάς Κινέζικα και δεν καταλαβαίνω τι είπες.
Α. ΦΑΤΟΥΡΟΥ: Εγώ είμαι καθαρή: Είπα το εξής: Ότι είναι προφανές και το είπα και στην τοποθέτησή μου στην αρχή, ότι δεν έχουμε τους καλύτερους όρους που θέλαμε. Δεν είπα ότι πάμε σε μια εύκολη μάχη και ούτε είπα ότι τραβάμε την απεργία τυφλά. Γι’ αυτό και έκανα πρόταση την Κυριακή να πάμε σε νέα Γενική Συνέλευση Προέδρων και να εκτιμήσουμε αν πρέπει να κάνουμε αναστολή ή όχι. Ήμουν σαφής.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, επαναλαμβάνω ότι η αναστολή της Παρασκευής είναι η χειρότερη δυνατή υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε στον κλάδο. Αν όντως θέλουμε, και κάνω έκκληση, αν όντως θέλουμε να πάμε και σε συνέχεια, όχι σώνει και καλά απεργία 5νθήμερη αλλά σε συνέχεια, προτείνω να το ξανασκεφτούμε να πάμε την Παρασκευή με τους καλύτερους όρους και να κάνουμε έκτακτη Γενική Συνέλευση Προέδρων την Κυριακή. 

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ!!




Για να πάρουμε τη ζωή μας πίσω.

Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία: Οι τρεις ταφές μιας απεργίας!

 


Η απεργία των καθηγητών, παρά την απίστευτη αφασία τριών χρόνων, τη συνένοχη σιωπή όλου του φάσματος του κατεστημένου συνδικαλισμού και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, δεξιάς κι αριστερής, σε ΔΟΕ-ΟΛΜΕ, έστω και με τον τρόπο που τέθηκε στο τραπέζι μέσα στο Πάσχα, ήταν μια απεργία που μπορούσε να γίνει πολιτικά επικίνδυνη. Μπορούσε να ανάψει τη φωτιά στον κάμπο, να κάνει την οργή της χειμαζόμενης εκπαίδευσης ελπίδα όλου του κόσμου της εργασίας που συνθλίβεται, να πάρει πίσω, ως απεργός λαός, την κλεμμένη μας ζωή και να ανατρέψει το τυραννικό καθεστώς που κυβερνά με επιτάξεις και διατάγματα, οδηγημένη ξανά, 40 χρόνια μετά, από το ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. 
Γι αυτό τη χτύπησαν, γιατί δεν έμοιαζε στις άλλες, εκείνες τις τριανταπέντε 24ωρες στο γάμο του Καραγκιόζη που παρέτασσε τα τρία χρόνια της μνημονιακής σφαγής όλο το συνδικαλιστικό τόξο. Όση ανοργανωσιά, όση αντιφατικότητα, όσο τυχοδιωκτισμό κι αν της καταλογίζεις, τάραξε τα νερά και μπήκε στο κέντρο της συζήτησης, αναγκάζοντας πολλούς να πάρουν θέση κι άλλους να χάσουν τον ύπνο τους.
            Γι αυτό την έθαψαν, χτυπώντας την με λυσσώδεις, εμετικές επιθέσεις και συκοφαντία από το πολιτικό προσωπικό, τα κόμματα που κυβερνούν και αριστερούς ψάλτες εκ Περισσού. Γι αυτό τόση λάσπη από ατελείωτους τηλεεισαγγελείς και πληρωμένες γραφίδες των ΜΜΕ, εξ ού και ο κοινωνικός αυτοματισμός, ο κανιβαλισμός που συντονίστηκε από τα όργανα προπαγάνδας του καθεστώτος. Κι όταν ο βασικός ρόλος της προπαγάνδας της ΥΕΝΕΔ, του ΜΕΓΚΑ, του ΣΚΑΙ του ΑΝΤ είχε τελειώσει, τη χαριστική βολή ανέλαβε ο πρωθυπουργός Σαμαράς: με μια πρωτοφανή ενέργεια έβαλε στο γύψο βασικά δικαιώματα κι ελευθερίες, καταπατώντας το Σύνταγμα, κηρύσσοντας την πολιτική επιστράτευση ενός κλάδου πριν καν αποφασίσει να κινητοποιηθεί, ποινικοποιώντας δηλαδή ακόμα και τη σκέψη του αγωνίζεσθαι. Τη σκυτάλη πήραν οι ταξίαρχοι της Αστυνομίας, επιτάσσοντας τα κτίρια και τις σχολικές υποδομές, σπέρνοντας τον τρόμο, ψάχνοντας παντού μα παντού για καθηγητές, να τους τρομοκρατήσουν να τους σωφρονίσουν, να τους μαρκάρουν με το χαρτί της επίταξης, την ίδια στιγμή που οι τηλεεισαγγελείς φιλοξενούσαν τις φασιστικές κραυγές του Άδωνη και του Βορίδη που μιλώντας με στρατιωτικά παραγγέλματα, ζητούσαν «αίμα καθηγητών» οίτινες δεν συμμορφώνονται με τας υποδείξεις του καθεστώτος…
Η μια ταφή δεν έφτανε! Ύστερα ήρθε η «πουλημένη ΑΔΕΔΥ-του Αντώνη μαγαζί» να την ξαναθάψει  και τα κομματικά ενεργούμενα της Εκτελεστικής της Επιτροπής, πολλοί εξ αυτών εκπαιδευτικοί, να κηρύξουν ανταπεργία σε άσχετη μέρα, τάχα για την επίταξη, αδειάζοντας προβοκατόρικα τους καθηγητές, αγνοώντας με κυνισμό τις εκκλήσεις τους για στήριξη και συμπόρευση, υπηρετώντας έτσι άνωθεν εντολές ασφυκτικού εγκλωβισμού και απομόνωσης λίγο πριν τη λήψη της απόφασής τους, ενώ η αδελφή Ομοσπονδία, η ΔΟΕ, εξακολούθησε να κάνει τον Πόντιο Πιλάτο, κρατώντας σκόπιμα στάση επιζήμιας αναμονής, μη διευρύνοντας τη δύναμη πυρός της απεργίας, κάνοντας πιο γκρίζο τον ορίζοντά της!
Ονειρεμένη, αναστάσιμη μέρα η Τρίτη 14 Μάη: Κόντρα σε θεούς και δαίμονες, με τα φύλλα πορείας ανά χείρας, με οργή και με γνώση, οι καθηγητές τους άφησαν όλους με το στόμα ανοιχτό! Τους εχθρούς και τους φίλους, τους κήνσορες και τους τιμητές, τους αναλυτές και τους κήρυκες του φόβου. Κατέκλυσαν από άκρη σε άκρη της χώρας τις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ- ακόμα κι όσες πολιορκούσαν οι αστυνομικές δυνάμεις για να παραδώσουν τα φύλλα επιστράτευσης. Δεν άφησαν κανένα περιθώριο στη δικιά τους συνδικαλιστική ηγεσία, αλλά και στο πολιτικό τόξο που πρότεινε τον αγώνα, να ερμηνεύσει αλλιώς τις διαθέσεις της βάσης, να παίξει παιχνίδια υποταγής με το άλλοθι πως «προτείναμε σκληρή απεργία, αλλά ο κλάδος δεν ακολουθεί», που τόσα χρόνια το περιέφεραν ως βολική εικασία όλες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις. Η διεξαγωγή των Γενικών Συνελεύσεων, η μαζική συμμετοχή και το συντριπτικό «ναι» στον αγώνα, έσπασαν το κλίμα τρομοκρατίας ανέστησαν την απεργία από τις δυο προηγούμενες ταφές και αποτέλεσαν την απάντηση του κινήματος  της μαχόμενης εκπαίδευσης, τη δήλωσή του ότι για τέτοιους αγώνες αξίζει να γεμίζουν οι γενικές συνελεύσεις, να μην τις χωρούν τα αμφιθέατρα και να βγαίνουν στις αυλές των σχολείων, ότι τέτοιους αγώνες δεν τους εκχωρούν στα παζάρια των γραφειοκρατών, ότι τέτοιοι αγώνες μπορεί να νικήσουν.
Οι μαζικές Γενικές Συνελεύσεις των καθηγητών και οι ξεκάθαρες αποφάσεις τους  έδειχναν το δρόμο της σύγκρουσης, της ρήξης και της ανατροπής.  Ανάγκαζαν τους πάντες, πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, να τοποθετηθούν, για να μετρήσουν πραγματικούς φίλους και εχθρούς, να αποσπάσουν έργα και όχι πια ανέξοδους βερμπαλισμούς, διγλωσσίες, ήξεις- αφίξεις και φλύαρες επαναστατικές κορόνες. Είχαν μπροστά τους 60 ώρες να συναντήσουν το ρεύμα της κοινωνικής οργής, σωματεία και Ομοσπονδίες του αγώνα, λαϊκές συνελεύσεις, την κοινωνία που ασφυκτιά. Είχαν μπροστά τους 60 ώρες να συναντήσουν πραγματικές πολιτικές προθέσεις για να κριθεί το δίκιο στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων και όχι στην αυταπάτη πως θα πέσει το δίκιο σαν ώριμο φρούτο στο πεδίο των βουλευτικών ή των συνδικαλιστικών εκλογών.  Μα δεν πρόλαβαν να τις βρουν…
Η τρίτη και τελειωτική ταφή της  απεργίας ήρθε από τον Εφιάλτη του κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού στην ίδια την ΟΛΜΕ, που επιστρατεύθηκε για να καθαρίσει το τοπίο τις επόμενες ώρες από τη συντριπτική ετυμηγορία των καθηγητών, τότε πού φάνηκε ότι αυτήν την απεργία τη μίσησαν περισσότερο οι ίδιοι εκείνοι που την πρότειναν. Και βάλθηκαν να τη στραγγαλίσουν, σε μια ολομέλεια προέδρων των ΕΛΜΕ που αντί να λειτουργήσει ως τυπικό σώμα επικύρωσης μιας σαφούς απεργιακής απόφασης της βάσης των καθηγητών, την έπνιξαν οι ίδιοι πραξικοπηματικά, εκεί μέσα, πριν γεννηθεί, πριν γίνει επικίνδυνη. Είναι μεγάλη η ντροπή σε όλες τις συνδικαλιστικές δυνάμεις, που έθαψαν την απεργία στην Ολομέλεια προτείνοντας ρητά ή υπόρρητα να μη γίνει ή βάζοντας προέδρους προερχόμενους από όλες τις παρατάξεις, ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥΝ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΠΑΜΕ, να ψηφίζουν κόντρα στην κήρυξή της, ξεπουλώντας τους συναδέλφους και την απόφασή τους. Την τιμή σε όσους δε συντάχθηκαν με τις κομματικές γραμμές και ψήφισαν στην Ολομέλεια κατά πως ψήφισε η Συνέλευσή τους δε θα την αποδώσουμε, γιατί είναι μια στάση τόσο αυτονόητη, όσο εξωνημένη ήταν η στάση των υπολοίπων.
          Η εξέλιξη αυτή επιτείνει το καταθλιπτικό τοπίο, την ανεμπιστοσύνη και την εύλογη καχυποψία του εκπαιδευτικού κόσμου απέναντι στις πρασινογάλαζες ηγεσίες των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών, αλλά και τις κολοσσιαίες αντιφάσεις των υπολοίπων δυνάμεων, τις βαρύτατες ευθύνες τους για την ήττα που ως τώρα έχουμε υποστεί και ως τέτοια ήττα ένεκα του κατεστημένου συνδικαλισμού πρέπει να εκλάβουμε και την κατάληξη της απεργίας αυτής.  Διαλύει όμως και μια για πάντα τους μύθους για το ποιους αγώνες θέλει ο κόσμος, τη θέση των εκπαιδευτικών μέσα στην ΑΔΕΔΥ και τις αυταπάτες για αριστερές εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, που τάχα θα είναι η απάντηση, τη στιγμή που οι αντίστοιχες παρατάξεις βαρύνονται με μεγάλες ευθύνες για την ανυπαρξία κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων.
Το επόμενο διάστημα μαζί με την πολιτική επιστράτευση και την ορατή προοπτική των απολύσεων έχουμε να σπάσουμε και το συλλογικό φόβο που κατακλύζει τις ζωές μας, τις αυλές των σχολείων μας. Ας γυρίσουμε την πλάτη στο συνδικαλισμό της ήττας και στις πιο κρίσιμες μέρες, που μας εξαθλιώνουν, μας τρομοκρατούν, μας απολύουν, ας μην κανιβαλίσουμε ο ένας τον άλλον. Ας συσπειρωθούμε να ξεπεράσουμε το φόβο και ας παλέψουμε για ένα κίνημα ανεξάρτητο, ανατρεπτικό νικηφόρο, για να πάρουμε τη ζωή μας πίσω.

Αντιγραφή απο το alfavita.gr



Έως πότε τα μικροκομματικά παιχνίδια;

Το παιχνίδι ήταν στημένο, από πριν ξεπουλημένο, του Ιωάννη Χρηστάκη

Συνάδελφοι,
άλλη μια βαριά ήττα του συνδικαλιστικού κινήματος συντελέστηκε , ξημερώματα σήμερα.Οι καθηγητές επιβεβαίωσαν πανηγυρικά την αδυναμία τους να προβάλλουν αντίσταση στα αδηφάγα σχέδια της κυβέρνησης.Η φάμπρικα ανέργων, ελαστικά εργαζόμενων,πενιχρά αμοιβόμενων, που λέγεται Πανελλαδικές, δεν πρόκειται να διαταραχθεί ως προς τη λειτουργία της.
Ο εκπαιδευτικός με σκυφτό το κεφάλι και με το χαρτί της επίταξης υπό μάλης θα κατευθυνθεί στο εξεταστήριο της βλακώδους αποστήθισης για να εκτελέσει για 8-10 ευρώ το επίπονο καθήκον της επιτήρησης.
Το χερσοχώραφο που του άφησαν οι γέροι, όταν συγχωρέθηκαν , θα του το φορολογήσουν για 12 έως 15 ευρώ το στρέμμα για να ξαλαφρύνουν σε λίγο καιρό τους ψηφοφόρους τους, που πληρώνουν πολλά για τα ακριβά εξοχικά τους.
Θα ανοίγει την τηλεόραση και θα βλέπει γριές γονυπετούσες να ψάχνουν για κρεμμύδια στις ρόδες των φορτηγών των παραγωγών που πήγαν να μοιράσουν λαχανικά στη Δραπετσώνα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συντάσσεται με ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ και θα κρίνουν ότι η φοβερή συσπείρωση των εκπαιδευτικών των τελευταίων ημερών πρέπει να πέσει πάλι σε αδράνεια γιατί οι κοινωνικές συνθήκες δεν ευνοούν καμιά αποκοτιά μέσα στις εξετάσεις.
Το ΠΑΜΕ, χαμένο στην αφασία του θα βλέπει ως πάλη των τάξεων -τη δια του τύπου-σύγκρουση του με την Αντζολίνα Τζολί και τη στηλίτευση της δήλωσης της για μαστεκτομή.
Αυτός ο συνάδελφος, ο μόνος, που τους τάιζε με τις εισφορές του για να πηγαίνουν στα διάφορα "Τιτάνια", να πελαγοδρομούν, να υποσκάπτονται, να κοκκορομαχούν θα βρεθεί στη λίστα του υπεράριθμου και θα αντιμετωπίσει , σύντομα, τη μυλόπετρα της υποχρεωτικής μετάθεσης.Από Σεπτέμβρη, θα μαυρίσει η ψυχή του στα 30άρια τμήματα, με ώρες διδασκαλίας αυξημένες, στρατιωτικό καθεστώς, καθηκοντολόγια, αξιολογήσεις και λοιπά.
Για να έρθει σε 2-3 χρόνια η αποφράδα εκείνη μέρα που θα σφίξει ο κλοιός και για κείνον.Κάποια συγχώνευση, κάποια μοιραία αξιολόγηση θα σημάνει και τη δική του εκδίωξη.Καθένας με τη σειρά του στον ολετήρα της δημόσιας απαξίωσης, στον Μολώχ των επιταγών της τρόικας, στη μέγγενη της χρόνιας απόσυρσης με τον αιρετό και τον συνδικαλιστή να του κουνά , με χαμόγελο σαρδώνειο,το μαντήλι της άθλιας ανάθεσης που τον έσωζε μέχρι τώρα.
*Έως πότε τα μικροκομματικά παιχνίδια;
μέρες εκλογικών συνελεύσεων, θα υπερισχύουν θεμελιωδών αξιών και ανάγκης για πάλη για ένα καλύτερο σχολείο; Προχωρούν σε εξαγγελίες απεργιών που γνωρίζουν , εκ των προτέρων, ότι δε θα τις πραγματοποιήσουν.Αλισβερίσια, κτηνώδης συμπεριφορά , τώρα που θα χάσουμε συναδέλφους, θα ξενιτευτούμε στα πέρατα της χώραν.Αυτοί έχουν ένα ρόλο σταθερό:της μεσιτείας, της εκδούλεψης, του πελατειακού κράτους "λειτουργοί",μιάσματα του εργασιακού παρακράτους, γκοτζαμάνηδες που στοχεύουν στον εκτροχιασμό της συναδελφικής συσπείρωσης.
**Το σκληρό μου άρθρο έρχεται μετά την παταγώδη αποτυχία των προέδρων των ΕΛΜΕ να αποφασίσουν κάτι θετικό για τον κλάδο μας, τη νύχτα της 16ης Μάη 2013.

ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Καθηγητής 1ου Γυμνασίου Σπάρτης
Μέλος ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Σπάρτης. 


«ΔΟΥΡΕΙΟΙ ΙΠΠΟΙ , ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΣ»

Μετά το ξεπούλημα της απεργίας της ΟΛΜΕ. Τι να κάνουμε;


Εκπαιδευτικός Όμιλος Ημαθίας
blogspot: eoimathias.blogspot.com




«ΔΟΥΡΕΙΟΙ ΙΠΠΟΙ , ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΣ»
                  Μετά το ξεπούλημα της απεργίας της ΟΛΜΕ. Τι να κάνουμε;

Έπειτα απ’ το ξεπούλημα, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή της απεργίας, την οποία είχαν αποφασίσει κατά χιλιάδες οι καθηγητές στις μαζικότατες Γενικές Συνελεύσεις και πορείες τους , από μια πραξικοπηματική ενέργεια των προέδρων των ΕΛΜΕ που παραβίασαν κατάφωρα ,τις αποφάσεις της βάσης και τις έγραψαν κυριολεκτικά στα παλιά τους τα παπούτσια , στο χώρο της εκπαίδευσης επικρατεί μία παγωμάρα , σύγχυση αλλά και οργή για το ποιος και τι έφταιξε και ο ιστορικός κλάδος των καθηγητών , βρέθηκε μέσα σε μία νύχτα , ταπεινωμένος και προδομένος.

Ο Εκπαιδευτικός Ομιλος Ημαθίας , τονίζει
σε κάθε καθηγητή , σε κάθε εκπαιδευτικό ότι σε καμία περίπτωση , δεν πρέπει αυτή η πικρία να μετατραπεί σε δάκρυα κι απογοήτευση.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ. Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ. ΘΑ ΚΛΙΜΑΚΩΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΝΤΑΘΕΙ.
Σύντομα θα βρεθούμε , μπροστά σε νέες μάχες , ακόμη πιο δύσκολες. Θα βρεθούμε όμως με τα διδάγματα , με τις εμπειρίες που αποκομίσαμε , κοιτώντας καταπρόσωπο την αλήθεια και τα δύσκολα καθήκοντα που μας θέτει.
Τι αποδείχθηκε ολοφάνερα τούτες τις μέρες;
Οι αντιδραστικές θεωρίες , δεξιών κι «αριστερών» για εκπαιδευτικούς βολεμένους , μίζερους , υποταχτικούς , «νεκροταφείο ελεφάντων» , που προπαγανδίζονται χρόνια τώρα δημιουργώντας κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας ανάμεσά μας , έχουν αρχίσει και ξηλώνονται. Το απέδειξαν οι μαζικότατες Γενικές Συνελεύσεις και πορείες σε όλη την επικράτεια.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΨΕΜΑ!
Η ιδεολογική χειραγώγηση των αγωνιστικών διαθέσεων ,είτε πριν τους αγώνες από τις μοιρολατρικές «Κασσάνδρες» του ΠΑΜΕ εκπ/κών ,  είτε όταν έπρεπε να ξεκινήσουν, από τους «Δούρειους ίππους» εντός του εκπαιδευτικού κινήματος ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ ,σήμερα , όπως φάνηκε από νεόκοπους , φιλόδοξους ,«Εφιάλτες» της «αριστεράς»,ΣΥΝΕΚ , μετατράπηκε σε αγαστή ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ.

Απορρίπτουμε το προπαγανδιστικό κατασκεύασμα , δεξιών και «αριστερών» , πως οι καθηγητές είναι μόνοι ενάντια σ’ όλη την κοινωνία . Το μαρτυρούν οι δεκάδες ανακοινώσεις συμπαράστασης  στο δίκαιο αγώνα των καθηγητών, από συλλόγους και φορείς που αντικρίζουν τη βάρβαρη πολιτική , ενάντια τόσο στην εκπαίδευση – εκπαιδευτικούς και μαθητές όσο και ενάντια σε κάθε εργατική, λαϊκή οικογένεια , που πλήττεται εξ’ ίσου από την πολιτική αυτή.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Όμως Συνάδελφε
Περίτρανα φανέρωσε το αποκρουστικό του πρόσωπο ο συμβιβασμένος , κρατικός κι ο ρεφορμιστικός συνδικαλισμός. Ο συνδικαλισμός που ΑΛΛΑ ΛΕΕΙ στη βάση , ιδίως όταν αντιλαμβάνεται ότι αυτή κινείται με απειλητικές διαθέσεις, ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ από την πίεση της βάσης ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΤΤΕΙ.
ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ-ΤΟΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ-ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ

Συνάδελφοι
Όσο κι αν κάποιοι , εντός του κλάδου , ξορκίζουν τη σύγκρουση μ’ αυτή τη βάρβαρη πολιτική , αυτή περιμένει στη στροφή του δρόμου , παραμονεύει και θα ’ρθει. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ! Η απάντησή μας , και όλου του λαού , δεν είναι μία βελούδινη διαδικασία , με εγγυημένη πορεία. Είναι μία δύσκολη και επώδυνη γέννα που δε θα γεννηθεί ούτε με την καθαρή φυγή και εγκατάλειψη των όπλων μας ούτε με την «αγωνιστική»,στα λόγια εγκατάλειψη.
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΟ ΤΕΚΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΜΑΣ!



Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε

ΕΚΘΕΣΗ  ΙΔΕΩΝ

«Πως νιώθετε μετά την αναστολή της απεργίας των καθηγητών»;
του Αλέξη Φυτσιλή-καθηγητή
           
            Πίκρα, απογοήτευση, θυμός… Άλλωστε πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, το βράδυ να φωνάζεις σε ένα μαζικό και μαχητικό συλλαλητήριο «Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Η ΠΑΛΗ ΘΑ ΤΗ ΣΠΑΣΕΙ» και το πρωί να ξημερώνει με αναστολή της απεργίας. Το κεφάλι δεν είναι ψηλά και στο βλέμμα  αποτυπώνεται η υποχώρηση, η ήττα.
Δεν είναι στην πρόθεση μου-στο μικρό αυτό σημείωμα- να αναδειχτούν οι  ευθύνες όλων αυτών που «ανακάλυψαν» χθες την «έλλειψη όρων και προϋποθέσεων» και με πραξικοπηματικούς χειρισμούς ματαίωσαν την απεργία. Θα γίνει και αυτό. Πρέπει να γίνει. Να κριθούμε όλοι -και ο υπογράφων- να διδαχτούμε από αυτά που συνέβησαν για να πάμε μπροστά. Να αναμετρηθούμε με τις αδυναμίες μας, για να βγούμε νικητές, στις επόμενες μάχες που έρχονται.
Γιατί όσο προχωρά η μέρα, υποχωρεί η πίκρα και ο θυμός, ξαναβγαίνει μπροστά η εμμονή, το πείσμα για να προχωρήσει η υπόθεση μας, που είναι και υπόθεση όλου του λαού. Το «κούρεμα» των διαθέσεων του κλάδου μας και συνολικά του κόσμου που συστρατεύτηκε μαζί μας είναι προσωρινό. Η εικόνα της Γενικής Συνέλευσης στο 1ο ΓΕΛ δε μπορεί να σβήσει. Η μαχητικότητα των συνάδέλφων δεν μπορεί να παραγραφεί. Αποτελεί παρακαταθήκη για το αύριο. Και αυτό το αύριο, το δικό μας, των παιδιών μας, των μαθητών μας, «απαγορεύει», έχει κηρύξει «παράνομη» την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, την υποταγή. Μας έχει επιδώσει ΦΥΛΛΑ ΠΟΡΕΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ  ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ. Συνεχίζουμε!! Με τα λόγια του Μπ. Μπρεχτ

«Λες: πολύν καιρό ήλπιζες, δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.
Ήλπιζες τι; Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;
Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.
Είναι τέτοια που: αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.
Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε

Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.»


Αλέξη Φυτσιλής-καθηγητής
Μέλος της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Έτσι θα ανατραπεί η πολιτική της εξαθλίωσης; Όχι με αγώνες και με το λαό στο προσκήνιο;

    Συν/φοι. –ισσες,
   Μετά τις τελευταίες εξελίξεις πιστεύω πως η απογοήτευση,  η αγανάκτηση και ο θυμός είναι τα αισθήματα που κυριαρχούν στους περισσότερους συναδέλφους.
  Κι είναι ό,τι χειρότερο η απογοήτευση να προέρχεται /να είναι αποτέλεσμα της στάσης κάποιων δυνάμεων ( στη συγκεκριμένη περίπτωση ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ-ΣΥΝΕΚ), οι οποίες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν έναν αγώνα πριν καν τον δώσουν.
  Θα πρέπει λοιπόν όσοι μιλούν για την ευθύνη που έχει ο κόσμος που δε συμμετέχει σε συνελεύσεις/κινητοποιήσεις να αναλογιστούν τις ευθύνες που έχουν
α) όσοι γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις αποφάσεις των συνελεύσεων
β) όσοι μιλούν «διπλή γλώσσα» και δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στον κόσμο
γ) όσοι δεν θέλουν να τραβήξουν την κόντρα αλλά επιδιώκουν να είναι τα «καλά και υπεύθυνα» παιδιά του συστήματος .
  Για τις δυνάμεις ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ φάνηκε από την αρχή ότι δεν ήθελαν την απεργία, γι’ αυτό και προσπάθησαν με διάφορους τρόπους (ζητώντας κάλπες/συνεχής αλλαγή θέσεων)  να την υπονομεύσουν. Η στάση δε του προέδρου της ΟΛΜΕ (σε όσα κανάλια τον είδαμε) ήταν απογοητευτική.
Η πολιτική του μνημονίου και της τρικομματικής κυβέρνησης μας ρήμαξε τη ζωή κι αυτός προσπαθούσε περισσότερο να απολογηθεί παρά να υπερασπιστεί το δίκιο του αγώνα των εκπαιδευτικών.
  Δεν υπήρχε καμιά αγωνιστική διάθεση από μέρους τους (προσωπικά δεν έχω καμιά αυταπάτη γι αυτές τις δυνάμεις και τους πολιτικούς χώρους που ανήκουν ούτε για το ρόλο τους στο κίνημα), ούτε ήταν ικανές να εμπνεύσουν / παρακινήσουν / στηρίξουν τους καθηγητές που αποφάσισαν να αντιδράσουν.
Φάνηκε ξεκάθαρα ότι ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ αναγκάστηκαν (για τους δικούς τους λόγους)  να συρθούν σε απεργία διαρκείας. 
  Οι συνδικαλιστές της παράταξης ΣΥΝΕΚ  θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για τη συγκεκριμένη τους στάση.
   Δεν μπορεί στις συνελεύσεις να κατεβαίνουν με αγωνιστικές κορώνες και την επομένη να ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις. Αυτό δεν είχε ληφθεί υπόψη από μέρους τους, όταν έβαζαν την πρόταση για απεργία;
  Μιλάνε για ανατροπή. Ας μας ξεκαθαρίσουν ποια ανατροπή εννοούν. Την ανατροπή στους συσχετισμούς στα ΔΣ, στις ΔΟΕ και ΟΛΜΕ; Έτσι θα ανατραπεί η πολιτική της εξαθλίωσης; Όχι με αγώνες και με το λαό στο προσκήνιο;
  Λυπάμαι, γιατί με τη στάση τους αυτή αφ’ ενός δεν ήταν ειλικρινείς απέναντι στον κόσμο και αφ’ ετέρου δικαίωσαν το ΚΚΕ το οποίο
 α) απ’ την αρχή ,διαφωνώντας με την απεργία διαρκείας, είχαν ισχυριστεί ότι δεν υπάρχουν ο συμμαχίες-οι όροι-οι προϋποθέσεις    
 β) μίλησε για τυχωδιοκτισμό κάποιων δυνάμεων
   Επειδή τα ζητήματα δεν έχουν κλείσει και θα κληθούμε ξανά να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις καλό θα ήταν να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους και να μη τα κρύβουμε κάτω από το χαλί. Έτσι κι αλλιώς οι αγώνες είναι μπροστά μας…
 Τέλος  θα ήθελα να τονίσω πως εκφράζω καθαρά τις προσωπικές μου απόψεις.

Μαρία Καπν.
Μέλος της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Απάντησε θετικά μόλις το 22% των ΕΛΜΕ και των ψήφων

Μια μικρή ενημέρωση και όλα στη κρίση σας
Στη χθεσινή ΓΣ προέδρων από αρκετές τοποθετήσεις προέδρων μπήκε το θέμα τι θα κάνουμε με την επίταξη
Με ποιους όρους θα υλοποιήσουμε την απεργία
Άλλωστε όλη η συζήτηση ήταν αν μπορούμε ουσιαστικά να σπάσουμε την επιστράτευση
Σε αρκετές τοποθετήσεις υπήρξε ο προβληματισμός πως οι συνάδελφοι ψήφισαν την απεργία για να στηρίξουν το σωματείο
Άλλοι μετέφεραν μια εικόνα πως δεν είναι διατεθειμένοι να σπάσουν την απεργία
Έγιναν προσπάθειες ξανά να υπάρξουν αποφάσεις για γενική απεργία από ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ (νέα απόφαση ΓΣ)
Δεν έγινε κατορθωτό
Ούτε άλλες ομοσπονδίες μπήκαν μπροστά εκτός από τη χθεσινή απόφαση της ΔΟΕ.
Η συζήτηση ουσιαστικά επικεντρώθηκε σε αυτό
Η ΓΣ ζήτησε από το ΔΣ να κάνει μια εκτίμηση αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις να υλοποιηθεί η απόφαση με όρους μαζικού κινήματος
Αναπτύχθηκε ένας προβληματισμός έντονος όλη μέρα και ανάμεσά μας και προφανώς δεν ήταν εύκολο τι θα προτείνουμε
Εκτιμήσαμε αργά το βράδυ πως δεν υπήρχαν αυτοί οι όροι
Στο ΔΣ προτείναμε (μετά από συζήτηση στη γραμματεία – όσων ήταν εκεί) την μη πραγματοποίηση της απεργίας κάτω από αυτές τις συνθήκες γιατί θα έδινε βορά στις απολύσεις τους συναδέλφους.
Δεν θα πηγαίναμε σε μια μαζική απεργία αλλά σε ατομικά «κρεμάσματα» συναδέλφων με ορατές απολύσεις
Να συνεχίσουμε με άλλες μορφές τους αγώνες μας (συλλαλητήρια κλπ) και νέα Γενική Συνέλευση την άλλη εβδομάδα
Άλλωστε παρά τους λεονταρισμούς και οι παρεμβάσεις εκτιμούσαν πως δεν υπάρχουν οι όροι ουσιαστικά, αλλά βέβαια πρότειναν τα εξής «κουφά» κατά τη γνώμη μου: η απεργία γίνεται ως εξής, οι εξετάσεις κανονικά, μικρές συγκεντρώσεις εκπαιδευτικών που δεν εμπλέκονται στις πανελλαδικές  λίγο πιο πέρα από τα εξεταστικά χωρίς να εμποδίζονται εκεί οι διαδικασίες εξετάσεων και να βρεθούν 500 συνδικαλιστές που θα υπογράψουν και θα κάνουν απεργία. Δεν νομίζω πως αυτό είναι όροι μαζικού κινήματος ……
Το ΠΑΜΕ έκανε το ….γερμανό μη προτείνοντας τίποτα. Έκανε μια δήλωση πως η ΓΣ να αποφασίσει (αυτό λέγαμε και εμείς)
Η πρόταση για το αν υπάρχουν οι όροι υλοποίησης απόφασης μπήκε σε ψηφοφορία ονομαστική, σε διαφορετική ψηφοφορία από την εισήγηση.
Η αρχική εισήγηση του ΔΣ υπερψηφίστηκε  συντριπτικά.
Είπαμε πως πρέπει κάθε πρόεδρος να ψηφίσει κατά πως έχει εξουσιοδότηση από τη ΓΣ ή με την αίσθηση και τη γνώση που έχει από τη συζήτηση που έγινε στη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ του.
Στην ψηφοφορία αυτή (αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις να γίνει η απεργία τώρα με σπάσιμο της επίταξης) απάντησε θετικά μόλις το 22% των ΕΛΜΕ και των ψήφων. Οι περισσότεροι τοποθετήθηκαν με λευκό.
Επειδή στην ανακοίνωση των Παρεμβάσεων λέγεται πως μόνο οι πρόεδροι από ΣΥΝΕΚ ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ψήφισαν λευκό και κατά, η πραγματικότητα είναι πως και αρκετοί πρόεδροι των Παρεμβάσεων αλλά και του ΠΑΜΕ ψήφισαν «πως δεν υπάρχουν οι όροι» (οι περισσότεροι ψήφισαν λευκό). Αντίστροφα  και πρόεδροι από ΣΥΝΕΚ ψήφισαν Ναι.
Είναι σαφές πως η απόφαση πάρθηκε από τη Συνέλευση και όχι από το ΔΣ της ΟΛΜΕ.
Έγινε προσπάθεια από κάποιους (όχι όλους) από τις παρεμβάσεις να αμφισβητηθεί το αποτέλεσμα, αλλά όταν το 78% ψηφίζει λευκό ή κατά στο «αν υπάρχουν οι όροι υλοποίησης», δεν νομίζω ότι μπορεί αυτό να αμφισβητηθεί.
Στην πραγματικότητα με αυτές τις εκτιμήσεις ίσως θα ήταν σφαγή να συνεχίζαμε με όρους δηλ. όχι μαζικούς.
Όλα είναι στην κρίση σας
Έτσι και αλλιώς ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση για όλους και δίχασε όλες  τις παρατάξεις και τη ΓΣ
Η συνέχεια θα δείξει αν ήταν η σωστή απόφαση
Προφανώς όσοι χειριστήκαμε το θέμα έχουμε τις μεγαλύτερες ευθύνες
Όσον αφορά σε προσωπικό επίπεδο επειδή και από τη θεσμική μου θέση σήκωσα ένα μεγάλο βάρος όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο (νομίζω πάντα με συλλογικές αποφάσεις της παράταξης), θα θέσω την παραίτησή μου από το ΔΣ της ΟΛΜΕ στην κρίση των οργάνων της παράταξης αλλά όλων σας.

ΘΕΜΗΣ ΚΟΣΣΥΦΑΚΗΣ
Μέλος Δ.Σ. ΟΛΜΕ