Θα δικαστεί κανένα πολιτικό ρεμάλι για εσχάτη προδοσία;

Οι «γύπες» κατασπάραξαν τη χώρα

Γ.Δελαστίκ

Μέσα στην πολιτική θύελλα που μαίνεται στη χώρα μας και την προκήρυξη των νέων εκλογών, πέρασε απαρατήρητο σχεδόν από τον ελληνικό λαό ένα γεγονός τεράστιας οικονομικής και πολιτικής σημασίας: την Τρίτη η κυβέρνηση Παπαδήμου πλήρωσε στο 100% της ονομαστικής αξίας τους ελληνικά κρατικά ομόλογα συνολικής αξίας 435 εκατομμυρίων ευρώ που είχαν υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο και τα οποία είχαν περιέλθει στα χέρια ακραία επιθετικών κερδοσκοπικών κύκλων που είχαν αρνηθεί κατηγορηματικά να δεχθούν το «κούρεμά» τους στο πλαίσιο του PSI.

Το τραγικό είναι ότι το 90% περίπου των ομολόγων αυτών βρίσκονταν στην κατοχή ενός κερδοσκοπικού οίκου ονόματι Νταρτ Μάνατζμεντ με έδρα στα νησιά Κέιμαν, ο οποίος είχε πληρώσει λιγότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει τα ελληνικά ομόλογα-σκουπίδια στη δευτερογενή αγορά και την Τρίτη εισέπραξε περίπου... 400 εκατομμύρια ευρώ, βγάζοντας κέρδος... 300%!!!

Ο οίκος Νταρτ Μάνατζμεντ συγκαταλέγεται στους κερδοσκόπους που ονομάζονται «γύπες». Αυτοί ειδικεύονται στην αγορά ομολόγων που έχουν εκδώσει «κράτη-ψοφίμια», τα οποία απειλούνται με χρεοκοπία. Αγοράζουν τα ομόλογα σε εξευτελιστικές τιμές, γύρω στο 10%-25% της αξίας τους.

Στη συνέχεια εκβιάζουν αδίστακτα τα κράτη. Απαιτούν να τους πληρώσουν τα ομόλογα στο 100% της ονομαστικής αξίας τους (οπωσδήποτε πάντως πάνω από 70-80%) αποκομίζοντας υπερκέρδη. Αν οι χώρες αρνηθούν να πληρώσουν, έχουν πανίσχυρες και εξαιρετικά ειδικευμένες στον τομέα αυτόν ομάδες δικηγόρων και σέρνουν τα κράτη στα δικαστήρια επί χρόνια και χρόνια, κερδίζοντας πάντα τις σχετικές δίκες!

«Οι αγοραστές είναι βέβαιοι πως θα πάρουν τελικά τουλάχιστον τριπλάσια λεφτά ανά ομόλογο από τους ''επενδυτές-κορόιδα'' που συμφώνησαν ''οικειοθελώς'' στο ''κούρεμα''» γράφαμε στη σελίδα αυτή στις 9 Απριλίου, αναφερόμενοι στους κερδοσκόπους «γύπες». Δυστυχώς, οι εκτιμήσεις εκείνες επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο. Οι «γύπες» κατασπάραξαν την Ελλάδα και κέρδισαν 300% από το «οικονομικό κουφάρι» της!

Εγινε μια πολύ κακή αρχή. Ομόλογα αξίας 434 εκατομμυρίων ευρώ που υπάγονται σε ξένο δίκαιο και βρίσκονται στα χέρια «γυπών» πρέπει να πληρωθούν από τη νέα κυβέρνηση φέτος, τον Σεπτέμβριο και τον Δεκέμβριο.

Κι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στον εφιάλτη που την απειλεί του χρόνου. Μέσα σε λιγότερους από τρεισήμισι μήνες (από τις 26 Μαρτίου ως τις 5 Ιουλίου του 2013 συγκεκριμένα) πρέπει να πληρωθούν τέσσερα μη «κουρεμένα» ομόλογα υπό ξένο δίκαιο που βρίσκονται στα χέρια επιθετικών κερδοσκόπων, συνολικής αξίας... 2 δισεκατομμυρίων ευρώ! Το 1,4 δισ. ευρώ μάλιστα πρέπει να πληρωθεί σε ένα... δεκαήμερο, στις 25 Ιουνίου και στις 5 Ιουλίου του 2013! Ο απόλυτος εφιάλτης... Υπάρχουν και χειρότερα όμως, τα οποία αποδεικνύουν πόσο εγκληματική από πολιτική σκοπιά πράξη ήταν η αποδοχή του αγγλικού δικαίου στα δάνεια που χορήγησε η ΕΕ στην Ελλάδα.

Τα δάνεια αυτά έχουν ρήτρες «διασταυρούμενης χρεοκοπίας (cross default)». Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι αν η κυβέρνηση δεν πλήρωνε το ομόλογο της Τρίτης, είχαν το νομικό δικαίωμα όλοι οι άλλοι κερδοσκόποι «γύπες» που κατέχουν ακόμη ελληνικά ομόλογα συνολικής αξίας 6 δισεκατομμυρίων ευρώ, να ζητήσουν αμέσως τώρα (!) την πληρωμή χωρίς να περιμένουν τη λήξη των δικών τους ομολόγων, ακόμη κι αν είναι ύστερα από δέκα χρόνια!

Στο ίδιο πλαίσιο, μπορούσαν και τα... κράτη της Ευρωζώνης να ζητήσουν να τους δώσουμε αμέσως τώρα πίσω τα... 100 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ που είχαν δώσει ως δάνεια στην Ελλάδα και τα έχουν πάρει όλα οι ευρωπαϊκές τράπεζες! Αυτά προβλέπει το ξένο δίκαιο!

Ζήτησε η απελθούσα κυβέρνηση της Αθήνας γραπτές εγγυήσεις ότι τουλάχιστον οι κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωζώνης δεν θα συμπεριφέρονταν ως «γύπες» και δεν θα ζητούσαν πίσω τα δάνεια, αν η Ελλάδα δεν πλήρωνε τους κερδοσκόπους, αλλά... καμία κυβέρνηση δεν της έδωσε τέτοια εγγύηση! Υπέροχοι οι εταίροι της...

ΨΥΧΡΟΛΟΥΣΙΑ
«Νταηλίκια» χωρίς αντίκρισμα

ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να πληρώσει η κυβέρνηση τους κατόχους ελληνικών ομολόγων που υπόκεινται σε ξένο δίκαιο και αρνήθηκαν να δεχθούν το «κούρεμά» τους στο πλαίσιο του PSI, διαβεβαίωνε προ μηνός ως υπουργός Οικονομικών ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Εχει διασφαλίσει την πλήρη στήριξη των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης στο θέμα αυτό, μας έλεγε. Αποδείχθηκε όμως ότι η κυβέρνηση τα «έσκασε» ωραία και καλά τα 435 εκατομμύρια στους αιμοδιψείς κερδοσκόπους που τα είχαν αγοράσει μάλιστα στο ένα τέταρτο της αξίας τους και έτσι έβγαλαν κέρδος 300% (!) «στην υγειά των κορόιδων» - δηλαδή του ελληνικού λαού. Οι Ευρωπαίοι εταίροι της κυβέρνησης την άφησαν γυμνή στις ορέξεις των κερδοσκόπων.

Εφημ.ΕΘΝΟΣ

Το έστειλε η Μυρτώ

Απάντηση Ανεξάρτητων Ελλήνων στον Σούλτς

Δεν θέλω να κάνω προπαγάνδα διότι είμαι Ανεξάρτητος. Κι όμως. Τελικά αν ο Πάνος Καμμένος είναι πάντα τόσο ευθύς στο λόγο του, όπως κάποτε στη Βουλή πριν υπογραφεί το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ!!!. Με εκπλήσσει!

Δεν αφήνει υπονοούμενα, ούτε διφορούμενες καταστάσεις. Γι αυτό τον κυνηγούν. Πολύ εύστοχη η παρομοίωση. Αν είχε δυνατή φωνή θα πήγαιναν όλοι στον τόπο τους.

Όσο φοβόμαστε και είμαστε κολλημένοι στη διαπλοκή και τα κυκλώματα, θα μας κάνουν ότι θέλουν.

Προσωπικά δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα στον κο Schulz.

Άρης

-------------------------------------------------------------------

ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

"Συναντήθηκα με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τον κ. Schulz, με τον οποίο είχαμε μια εκτενή συζήτηση, μια ώρα σχεδόν, πάνω στα θέματα που έχουν προκύψει.

Αρχίσαμε τη συζήτηση με τη δήλωση που έκανε το απόγευμα λέγοντας ότι είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα.

Του είπα ότι δυστυχώς επέλεξαν όταν υπεγράφη το πρώτο μνημόνιο, να βάλουν την Ελλάδα σε δυο βάρκες. Να βγάλουν την Ελλάδα από τη βάρκα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς αυτό να προβλέπεται από τις ευρωπαϊκές συνθήκες και να βάλουν το άλλο πόδι της Ελλάδας στη βάρκα του ΔΝΤ, δηλαδή στην τρόικα.

Και επειδή, του είπα, είμαστε μια ναυτική χώρα, ξέρουμε ότι όταν κάποιος πατάει σε δύο βάρκες πέφτει κατά κανόνα στη θάλασσα.

Του μίλησα για τη διαφθορά, για τη διαφθορά εκείνων που δωροδοκούνται, ελλήνων πολιτικών, αλλά και για τη διαφθορά εκείνων που δωροδοκούν. Και του μίλησα ευθέως για γερμανικές εταιρίες όπως η SIEMENS , όπως οι εταιρείες εξοπλισμών.

Του είπα για τους τραπεζίτες και συμφώνησε σε αυτό και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, οτι δηλαδή δεν είναι δυνατόν να δανείζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με 1% και οι έλληνες να δανειζόμαστε με 5%, με 6%, με 7%.

Για να υπάρχει η δυνατότητα να συνεχίσουμε μαζί στην ίδια βάρκα, που εμείς το θέλουμε, και εξάλλου δεν μπορεί να μας βγάλει κανείς από αυτή τη βάρκα, θα πρέπει να αντιληφθούν και εκείνοι (και βεβαίως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εξηγήσει στους Γερμανούς), ότι η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει μια Ευρώπη των εθνών και όχι μια Ευρώπη των τραπεζιτών

"Ο Α.Τσίπρας αλλάζει την ευρωπαϊκή Αριστερά"!

Γάλλοι πανεπιστημιακοί: "Ο Α.Τσίπρας αλλάζει την ευρωπαϊκή Αριστερά"!

«Γεγονός ευρωπαϊκής κλίμακας» χαρακτήρισαν δύο γάλλοι πανεπιστημιακοί την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου στην Ελλάδα, με κοινό τους άρθρο στην αριστερή γαλλική εφημερίδα «Liberation». Ισχυρίζονται μάλιστα ότι «σε μια χώρα που αποσυντίθεται ολοένα και πιο γρήγορα, αυτός ο αριστερός σχηματισμός ενσαρκώνει την μοναδική αχτίδα ελπίδας. Ενάντια στον εκφυλισμό της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, η εναλλακτική περνάει από την Αθήνα».

Ο καθηγητής Οικονομίας Σεντρίκ Ντιράν και ο καθηγητής Κοινωνιολογίας Ραζμίγκ Κεσεγιάν δεν φείδονται εγκωμιαστικών χαρακτηρισμών. Θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του ομάδας Αλέξη Τσίπρα φορείς μιας «νέας ριζοσπαστική Αριστεράς των εργαζομένων, αλλά και των μη προνομιούχων. Ο αντικαπιταλισμός που υπόσχεται δεν περιορίζεται στον ανταγωνισμό κεφάλαιου-εργασίας. Η απώλεια των προνομίων αναγνωρίζεται πλέον ως αυτό που είναι: ένας μοχλός στην πάλη των τάξεων εξίσου σημαντικός με την μισθολογική εκμετάλλευση».

Οι δύο ακαδημαϊκοί όμως δεν τοποθετούν το φαινόμενο «ΣΥΡΙΖΑ» σε καθαρά ιδεολογική βάση. «Μια νέα ριζοσπαστική αριστερά δεν αποτελεί απλή πρόσθεση κινημάτων, αλλά προτείνει μια στρατηγική χειραφέτησης. Ξεκάθαρα πολιτική, γνωρίζει ότι η κατάκτηση του Κράτους αποτελεί στοιχείο αποφασιστικής σημασίας για την για την εκκίνηση μιας διαδικασίας μετασχηματισμού της κοινωνίας. Γνωρίζει όμως και ότι αυτή η κατάκτηση θα είναι ανίσχυρη αν δεν συνοδεύεται από λαϊκές κινητοποιήσεις μεγάλης κλίμακας», γράφουν.

«Από κάθε άποψη ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται για να μας δώσει ένα μάθημα. Αδιάλλακτος στα σημαντικά - το όχι στη λιτότητα -, αλλά δεχόμενος τον διάλογο, κατατρόπωσε την ελληνική σοσιαλδημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ για την επιλογή του να συμμαχήσει με τη Δεξιά, παραμένοντας (ο ΣΥΡΙΖΑ) πάντα σε διάλογο με τα συνδικάτα και τα κοινωνικά κινήματα», συνεχίζουν.

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά, κατά τους δύο Γάλλους πανεπιστημιακούς, σε ευρωπαϊκό επίπεδο; «Απέναντι στην Ακροδεξιά, στον πειρασμό καταφυγής σε στρατιωτικά μέσα ή σε μια αντιδημοκρατική παρέμβαση από πλευράς ΕΕ, η επίδειξη αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό είναι μεγίστης σημασίας.

Οι αποφάσεις του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ στις επόμενες εβδομάδες όχι μόνο θα σημαδέψουν την προεδρία του, αλλά θα σφραγίσουν και την τύχη της σοσιαλδημοκρατίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Θα σκεφτεί ο Ολάντ, όπως η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η τρόικα;

Σε αυτή την περίπτωση θα υπήρχαν δύο λύσεις: είτε να εγκρίνει μια αυταρχική λύση που θα επισημοποιήσει την μείωση της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας σε επίπεδο προτεκτοράτου, είτε να εκδιώξει τη χώρα από το ευρώ, σηματοδοτώντας την έναρξη του γεωπολιτικού διαμελισμού της Ευρώπης» γράφουν οι Ντιράν και Κεσεγιάν. 

Μήπως αντιθέτως ο Ολάντ ξεκινήσει, όπως τον καλεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, μια διαδικασία εκ νέου νομιμοποίησης της Ευρώπης, υποτάσσοντας τις συνταγές οικονομικής ολοκλήρωσης στην υλοποίηση στόχων για κοινωνική σύγκλιση; Μια τέτοια δέσμευση επιβάλλει τη διακοπή της ομοφωνίας με την ευρωπαϊκή Δεξιά και την ανάληψη της ευθύνης μιας πολιτικής κρίσης σε επίπεδο κορυφής».

Και καταλήγουν παραβάλλοντας την ανάγκη συμπαράστασης στην χειμαζόμενη σημερινή Ελλάδα με το κίνημα συμπαράστασης προς τον λαό του Βιετνάμ στη δεκαετία του '60: «Δεν θα μπορούσε άραγε η στήριξη προς την ελληνική ριζοσπαστική αριστερά να γίνει για τις νέες γενιές, αυτό που υπήρξε η στήριξη προς το Βιετνάμ για την γενιά του '68 ; - δηλαδή ένας ισχυρός μοχλός κινητοποίησης σε παγκόσμια κλίμακα;».

Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!

Πέμπτη, 1 Μαρτίου 2012

Liberation: "Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, πάντα σηκώνεται"!

Συντάκτες της Liberation δημοσίευσαν άρθρο μέσω του οποίου εξυμνούν την Ελλάδα και καταλογίζουν «στην Ευρώπη της οικονομίας» στοιχεία ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Προσπαθούν να εμπνεύσουν και να εμπνευστούν από τους Έλληνες, μέσα σε ένα πλαίσιο αντίστασης. Μάλιστα προτάσσουν και το αίσθημα αλληλεγγύης, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «είμαστε αδέρφια τους και πρέπει να τους υποστηρίξουμε πλέον»....
Παράλληλα οι συντάκτες με αφορμή «το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής» δεν παραλείπουν να κάνουν και λόγο για μια νέα Ελλάδα που αναδύεται, «απορρίπτοντας την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων».
Αναλυτικά το άρθρο:
Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του “τρελού χρήματος”. Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα “Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων. Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας. Είναι επίσης το μέλλον μας. Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!

Ποντίκι

Κάποια πράγματα δεν είναι για να παίζεις.

          ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ

Νίκος Μιχαλολιάκος, γενικός γραμματέας, δημοτικός σύμβουλος δήμου Αθήνας, επικεφαλής ψηφοδελτίου:

1.    Συνελήφθη το 1976 για τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφων σε επεισόδια στην κηδεία του βασανιστή της χούντας Ε. Μάλλιου. Κρατήθηκε για λίγους μήνες στον Κορυδαλλό αλλά δεν δικάστηκε ποτέ λόγω «τυπικών κωλυμάτων»... Τον Ιούλιο του 1978 ξανά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους για συμμετοχή σε ακροδεξιά εξτρεμιστική οργάνωση, κατοχή όπλων, εκρηκτικών και τοποθέτηση βομβών σε κεντρικούς κινηματογράφους που πρόβαλλαν προοδευτικές ταινίες (Έλλη και Ρεξ).Δηλωμένος και «υπερήφανος» Χιτλερικός-χουντικός-αντισημίτης-ρατσιστής άξιος μαθητής του μέντορα του ελληνικού φασισμού Κ. Πλεύρη από την εποχή της χουντικής οργάνωσης 4η Αυγούστου.Διατηρεί μπορδέλο στην Αθήνα.

 

2.    Ηλίας Κασιδιάρης, εκπρόσωπος τύπου και υποψήφιος βουλευτής στο Υπόλοιπο Αττικής:
Δικάζεται στις 14 Μαίου (δηλ 8 μέρες μετά τις εκλογές) με τις κατηγορίες της συνδρομής σε ληστεία, απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία. Συγκεκριμένα συμμετείχε και βοήθησε 5 νεοναζί που επιτέθηκαν με γκλομπ και μαχαίρι σε καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου και κατόπιν διέφυγαν με το αυτοκίνητο του Κασιδιάρη.

 

              3. Θέμις Σκορδέλη, υποψήφια βουλευτής Α΄ Αθηνών:
              Κατηγορούμενη μαζί με άλλους 2 για σοβαρό τραυματισμό με μαχαίρι Αφγανού μετανάστη τον περασμένο                    

              Σεπτέμβρη     (2011). Το θύμα την αναγνώρισε και της έκανε μήνυση. Η δίκη έχει ήδη αναβληθεί 3 φορές με ευθύνη                  της         Σκορδέλη και της παρέας της. Την μία από αυτές η Σκορδέλη για να γλυτώσει επικαλέστηκε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα αλλά μία μέρα μετά ήταν παρούσα στη δίκη των βατραχανθρώπων των ΟΥΚ που παρέλαυναν πέρυσι φωνάζοντας ρατσιστικά συνθήματα.

 

4.    Χρήστος Ρήγας, πρώην υποψήφιος βουλευτής, υποψήφιος περιφερειάρχης Δ. Ελλάδας τον Οκτώβρη του 2010, μέλος της ΚΕ της Χρυσής Αυγής:
Από την Τετάρτη 20/4 βρίσκεται προφυλακισμένος για τη δολοφονία 2 ανθρώπων στο Χαλάνδρι στις 26 Φλεβάρη του 2009 - του αστρολόγου Μιλτιάδη Μουτάφη και της γραμματέως του Παρασκευής Γκέζου.
Το συγκεκριμένο «στέλεχος» είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για εκβιασμούς ιδιοκτητών νυκτερινών κέντρων, συμμετοχή σε απόπειρα δολοφονίας, κατασκευή βόμβας μεγάλης ισχύος κοντά στον ΞΕΝΙΑ της Πάρνηθας κοκ. Λεπτομέρεια: ήταν επίσης ιδιοκτήτης του καφέ μπαρ ΠΥΛΕΣ απέναντι από τον Α. Παντελεήμονα και πρωτοστατούσε κι αυτός στον «καθαρισμό της περιοχής από την εγκληματικότητα».

5.    Αντώνης (Περίανδρος) Ανδρουτσόπουλος, νούμερο 2 της οργάνωσης τη δεκαετία του 90:
Καταδικάστηκε για τη δολοφονική επίθεση ομάδας Χρυσαυγιτών τον Ιούνη του 98 σε βάρος των φοιτητών Δ. Κουσουρή και Η. Φωτιάδη και του αδιόριστου εκπαιδευτικού Γ. Καραμπατσόλη έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Διέφυγε για αρκετά χρόνια στο εξωτερικό και παραδόθηκε τον Σεπτέμβρη του 2005 στις αρχές. Στις 25/9/2006 καταδικάστηκε για 3 απόπειρες ανθρωποκτονίας, σε 21 χρόνια φυλάκισης χωρίς αναστολή. Στο Εφετείο στις 12/3/2009 η ποινή του μειώθηκε στα 12 χρόνια αφού άλλαξε το κατηγορητήριο.

 

6.    Χάρης Κουσουμβρής, πρώην υπεύθυνος οικονομικών της οργάνωσης. Καταδικάστηκε για ληστεία στην Καλαμάτα το 2002 και φυλακίστηκε στις φυλακές Ναυπλίου. Αργότερα το 2004 έγραψε βιβλίο με τίτλο «Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής» που αποκαλύπτει τα μύρια όσα για το Μιχαλολιάκο και τη Χρυσή Αυγή και τις σχέσεις τους με την ΚΥΠ και τη ΝΔ.

 

Κυρίες κ Κύριοι κάποια πράγματα δεν είναι για να παίζεις.

                        Το έστειλε ο Χρήστος Τσακν.

 

 

Σύσταση ενός Πατριωτικού Κοινωνικού Μετώπου

Έκκληση Μίκη για συνένωση των αντιμνημονιακών δυνάμεων

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 14 Μαΐου 2012, 22:22

Έκκληση στους υπεύθυνους των κομμάτων να ακολουθήσουν την εντολή του Ελληνικού Λαού που προκύπτει από τα εκλογικά αποτελέσματα, απευθύνει ο Μίκης Θεοδωράκης. «Η συνένωση των τεσσάρων αντιμνημονιακών δυνάμεων (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητοι Έλληνες) σε ένα κοινό

Μέτωπο είναι βέβαιο ότι θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει στον μέγιστο βαθμό τον Λαό μας» τονίζει.

Ο Μίκης Θεοδωράκης προτείνει τη σύσταση ενός Πατριωτικού Κοινωνικού Μετώπου στο άμεσο μέλλον.

Μαζί με το κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη επισυνάπτεται άρθρο του καθηγητή Γιώργου Κασιμάτη.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Σήμερα ο Ιταλός πρωθυπουργός κ. Μόντι είπε: «Εμείς δεν έχουμε παραδώσει την εθνική μας κυριαρχία, όπως έκαναν οι Έλληνες».

Ποιος είχε τάχα συμφέρον να κρύβει αυτή την αλήθεια από τον λαό μας; Γιατί ξαφνικά μετά τις εκλογές έπεσε πάνω από τη χώρα σαν μαύρο νέφος αυτή η συνωμοσία της σιωπής;

Σε δημόσια δήλωσή μου στις 11.V.2012 υπενθύμιζα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που το πρώτο του χρέος είναι η υπεράσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας, ότι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους ο ελληνικός λαός καταδίκασε τα «Μνημονιακά» κόμματα είναι ότι παρέδωσαν την εθνική μας κυριαρχία στους ξένους, χωρίς να προηγηθεί στρατιωτική ήττα όπως συνέβη στα 1941, όταν και πάλι ο Λαός και η ιστορία υπήρξαν αμείλικτοι απέναντι στον στρατηγό Τσολάκογλου, τον οποίο θεώρησαν προδότη.

Στην ίδια ανοιχτή επιστολή μου προς τον αξιότιμο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τόνιζα ότι «η Ιστορία μάς βλέπει όλους και προ παντός εσάς, τους εκπροσώπους του Λαού και της χώρας και θα είναι αμείλικτη, τόσο απέναντι σ’ αυτούς που καταπάτησαν το ιερότερο αγαθό ενός Λαού όσο και γι’ αυτούς που δεν θα λάβουν υπ’ όψιν τους αυτή την κατάφωρα προδοτική ενέργεια». Ενέργεια που θέτει τις κόκκινες γραμμές που θα πρέπει να σεβαστούν όλοι όσοι εξακολουθούν να παραμένουν προσηλωμένοι στα πατριωτικά ιδεώδη ανεξάρτητα από τις όποιες κομματικές ή άλλες διαφορές.

Επισυνάπτω το άρθρο του καθηγητή κ. Γ. Κασιμάτη με θέμα «Το έλλειμμα του σημερινού πολιτικού λόγου για την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ελλάδας», γιατί το θεωρώ θεμέλιο για την διαμόρφωση της γνώσης και της στάσης που οφείλουν να κρατήσουν σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές όλοι οι ελεύθεροι, οι ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι Έλληνες πολίτες για την σωτηρία της Πατρίδας.

Ωστόσο δανείζομαι τα σημεία εκείνα που θα πρέπει να χαραχτούν με πύρινα γράμματα στις συνειδήσεις όλων των Ελληνίδων και Ελλήνων, προκειμένου να αποφασίσουν όπως έκαναν τόσες φορές οι πρόγονοί μας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ, μιας και οι συνθήκες μέσα στις οποίες μας ώθησαν οι εχθροί μας, μας έχουν ήδη οδηγήσει σ’ αυτό το ακραίο δίλημμα.

Ιδού λοιπόν οι τέσσερις βασικοί όροι που υπέγραψαν οι πολιτικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ με τα Μνημόνια Ι. και ΙΙ.

Πρώτος Όρος: Παραίτηση υπέρ των δανειστών από όλα τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας και από όλες τις ασυλίες που παρέχει το διεθνές δίκαιο σε κάθε κράτος για την προστασία ζωτικής σημασίας αγαθών του.
Δεύτερος Όρος: Δέσμευση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας υπέρ των δανειστών.
Τρίτος Όρος: Οι δανειακές μας συμβάσεις (τα «Μνημόνια») υπάγονται υποχρεωτικά στο αγγλικό δίκαιο και οι δικαστικές αποφάσεις είναι απόλυτα εκτελεστές και δεσμευτικές στην Ελλάδα. (…) Με τον όρο αυτόν αντιμετωπίζεται το δανειζόμενο κράτος ως ιδιώτης οφειλέτης. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα:
(α) δεν μπορεί να επικαλεστεί τα δικαιώματα και την προστασία που παρέχει το διεθνές δίκαιο σε κάθε κράτος,
(β) το κράτος ως οφειλέτης δεν μπορεί να επικαλεστεί απέναντι στους δανειστές του ούτε τα δικαιώματα που παρέχει το ελληνικό δίκαιο και τα δίκαια όλων των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης στον ιδιώτη οφειλέτη, γιατί δεν τα αναγνωρίζει το αγγλικό δίκαιο.
Τέταρτος Όρος: Οι δανειστές έχουν το δικαίωμα να μεταβιβάσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους από τις δανειακές συμβάσεις σε τρίτο κράτος ή πρόσωπο. Η Ελλάδα δεν έχει αυτό το δικαίωμα

Στις 6 Μαϊου για άλλη μια φορά ο Ελληνικός Λαός απέδειξε ότι εξακολουθεί να βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά από το σύνολο του πλέγματος εξουσίας που περιλαμβάνει πολιτικούς, διανοούμενους, δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς κλπ. Αυτή τη φορά, απρόβλεπτος και σαρωτικός, αποδόμησε ποσοτικά αλλά κυρίως ποιοτικά και ηθικά τα δύο κόμματα – επίσημους φορείς των Αμερικανοευρωπαϊκών συμφερόντων. Η τιμωρία υπήρξε καταλυτική και ηθικά τελεσίδικη. Κι αυτό γιατί τόλμησαν να διαβούν την κόκκινη γραμμή της εθνικής αυτοτέλειας, γεγονός που τους κατατάσσει συλλήβδην και οριστικά στους παρίες της εθνικής ζωής.

Δεν υπάρχει τίποτα για τον οποιονδήποτε και σε οιεσδήποτε συνθήκες που να μπορεί να τον υποχρεώσει να αγνοήσει και να ποδοπατήσει την πεμπτουσία της εθνικής συνείδησης που είναι η ακεραιότητα της χώρας και που αποτελεί συγχρόνως και το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται ένας Λαός, μια Πατρίδα, Ένα Έθνος. Κι αυτό είναι ο ακόμα και με θυσίες σεβασμός της Ανεξαρτησίας και της Ακεραιότητάς του, που δίχως αυτήν παύει να υπάρχει και να υπολογίζεται από τους άλλους ως ένας Λαός ελεύθερος και κυρίαρχος.

Έτσι αυτομάτως οι πρωταγωνιστές και οι κυρίως υπεύθυνοι γι’ αυτή την εγκληματική ενέργεια παύουν να αποτελούν μέλη του Έθνους και του Λαού και τοποθετούνται με αυτή τους την πράξη εκτός του Έθνους και του Λαού.

Υπενθυμίζω ότι τις πράξεις τους, όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών, ο μόνος που τις κατάλαβε καλά είναι ο ελληνικός λαός δίνοντας συγχρόνως ένα ηχηρό πλήγμα στους υποτιθέμενους ταγούς, που είτε δεν κατάλαβαν είτε -το πιο πιθανό- κατάλαβαν αλλά έκαναν όλοι μαζί δίχως εξαίρεση το παν, για να το σκεπάσουν μπροστά στις κάμερες και μέσα στα έντυπα αποδεικνύοντας έτσι ότι ανήκουν συλλήβδην στο αμαρτωλό Σύστημα.


Άρα ομολογούν ότι είναι συνένοχοι στο μεγάλο έγκλημα που έγινε ενάντια στη χώρα και στο λαό μας.
Επομένως όσοι πολέμησαν έως τώρα πλάι στον Λαό, θα πρέπει να ξέρουν ότι θα έχουν να παλέψουν σε τρία μέτωπα: α) των Ξένων, β) των Ενόχων και γ) των προπαγανδιστών οπαδών της ενοχής.
Έτσι εκείνο που είναι καθαρό για τους αντίπαλους αυτών των πράξεων προδοσίας, είναι το γεγονός ότι θα πρέπει να τους ενώνουν οι κοινοί εχθροί. Ότι δηλαδή υπάρχει μια ενιαία κόκκινη γραμμή, απέναντι στην οποία θα πρέπει να ενώσουμε τα πυρά μας.

Είναι φανερό ότι από την απέναντι πλευρά έχουμε να κάνουμε με ένα ισχυρό σύμπλεγμα δυνάμεων, ξένων και ντόπιων, στο οποίο οφείλουμε να αντιτάξουμε την ενότητα και τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων που θα μπορέσει να εκφράσει, να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει το μοναδικό μας όπλο, που είναι ο Ενωμένος, Ενημερωμένος, Αποφασισμένος και Οργανωμένος Λαός.

Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις υπάρχει περίπτωση νίκης. Δηλαδή κατάκτηση της Κυβερνητικής εξουσίας που απαιτεί από εμάς κοινές διαβουλεύσεις για την κατάρτιση ολοκληρωμένου προγράμματος εξουσίας. Αυτές οι αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Η συνένωση των τεσσάρων αυτών κομμάτων σε ένα κοινό Μέτωπο είναι βέβαιο ότι θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει στον μέγιστο βαθμό τον Λαό μας.

Απευθυνόμενος στους υπεύθυνους των κομμάτων τους καλώ να ακολουθήσουν την εντολή του Ελληνικού Λαού που προκύπτει από τα εκλογικά αποτελέσματα. Η καταδίκη των «αμαρτωλών» κομμάτων από τον Λαό αποτελεί σαφέστατη εντολή του προς τις αντιμνημονιακές δυνάμεις να αγωνιστούν με κάθε μέσον προς την κατεύθυνση που μας υπέδειξε με την ψήφο του.
Προτείνω τη σύσταση ενός Πατριωτικού Κοινωνικού Μετώπου στο άμεσο μέλλον, γιατί τα γεγονότα τρέχουν. Και θα περιμένω τις αποφάσεις τους.

ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΊΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
--------------------

1. Οι βάσεις των «Μνημονίων», που δένουν χειροπόδαρα την Ελλάδα, δεν είναι απλώς οικονομικές. Τα «Μνημόνια» δεν είναι απλά δανειακά κείμενα που εκμεταλλεύονται οικονομικά τον οφειλέτη. Με τα «Μνημόνια» δεν επιδιώκεται μόνο η διασφάλιση με σκληρούς όρους των δανειζόμενων κεφαλαίων. Τα «Μνημόνια» έχουν στόχο την ολοκληρωτική κατάλυση της ανεξαρτησίας της Ελλάδας ως κυρίαρχου κράτους. Αυτό είναι ολοφάνερο από τους έξης όρους των δανειακών συμβάσεων του Μαΐου 2010 (Α΄ Μνημόνιο) και του σχεδίου Δανειακής Σύμβασης που ενέκρινε η Βουλή (Β΄ Μνημόνιο):

1ος Όρος: Παραίτηση υπέρ των δανειστών από όλα τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας και από όλες τις ασυλίες που παρέχει το διεθνές δίκαιο σε κάθε κράτους για την προστασία ζωτικής σημασίας αγαθών του. [άρθρα 3 (4) και (5), 4 (1) (β), 15 (1) (α) και Παράρτημα 4 της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»]
2ο Όρος: Δέσμευση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας υπέρ των δανειστών [άρθρο 4 (2) της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»]. Η δέσμευση αυτή αποκλείει κάθε είδους οικονομική διασφάλιση άλλου δανειστή εκτός από αυτούς του Μνημονίου. Με αυτό τρόπο αποκλείει ολοκληρωτικά στην Ελλάδα να συνάψει οικονομικές σχέσεις με άλλες χώρες, καταλύοντας έτσι την ανεξαρτησία της.
3ος Όρος: Οι δανειακές μας συμβάσεις (τα «Μνημόνια») υπάγονται υποχρεωτικά στο αγγλικό δίκαιο και οι δικαστικές αποφάσεις είναι απόλυτα εκτελεστές και δεσμευτικές στην Ελλάδα [άρθρο 14 (1) και (3) της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»]. Ο όρος αυτός –και μόνος του- καταλύει την κυριαρχία του κράτους, γι’ αυτό και έχει κριθεί ως αντίθετος με το διεθνές δίκαιο. Με τον όρο αυτόν αντιμετωπίζεται το δανειζόμενο κράτος ως ιδιώτης οφειλέτης. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα:
(α) δεν μπορεί να επικαλεστεί τα δικαιώματα και την προστασία που παρέχει το διεθνές δίκαιο σε κάθε κράτος (ούτε προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ούτε την προστασία της εθνικής κυριαρχίας που παρέχει στα κράτη η διεθνής κοινότητα) και
(β) το κράτος ως οφειλέτης δεν μπορεί να επικαλεστεί απέναντι στους δανειστές του, ούτε τα δικαιώματα που παρέχει το ελληνικό δίκαιο και τα δίκαια όλων των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης στον ιδιώτη δανειστή, γιατί δεν τα αναγνωρίζει το αγγλικό δίκαιο. Τα δικαιώματα αυτά είναι πολλά: (ακυρότητα των εκμεταλλευτικών συμβάσεων, δικαίωμα αναπροσαρμογής των συμβάσεων λόγω μεταβολής των συνθηκών κ.ά.).
4ος Όρος: Οι δανειστές έχουν το δικαίωμα να μεταβιβάσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους από τις δανειακές συμβάσεις σε τρίτο κράτος ή πρόσωπο. Η Ελλάδα δεν έχει αυτό το δικαίωμα (άρθρο 2 της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης).
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι όροι αυτοί εξακολουθούν να ισχύουν και αποτελούν δεσμεύσεις (με διάφορους τρόπους και όρους) και του Β’ Μνημονίου.

2. Από το σύνολο σχεδόν των όρων που είναι εκμεταλλευτικοί, τοκογλυφικοί, εκβιαστικού και παράνομοι, αναφέρω μόνο τους παραπάνω όρους, γιατί αυτοί είναι ολοφάνερο ότι αποτελούν τη βάση κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας και της πολιτικής ανεξαρτησίας της χώρας μας, που αποτελεί το σκοπό των δανειστών μας (των κρατών μελών της Ευρωζώνης με επικεφαλής τη Γερμανία και το ΔΝΤ).

Από τους όρους αυτούς προκύπτει ότι η μόνη σωστή αντιμνημονιακή πολιτική είναι αυτή που θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση παρά μόνο:
- η καταγγελία των «Μνημονίων» με (προσωρινή) στάση πληρωμών – και όχι «παύση» πληρωμών που λένε πολλοί σκόπιμα, γιατί σημαίνει χρεοκοπία-
- ο έλεγχος του ύψους του δανείου, ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς το μη επαχθές χρέος, που είναι το νόμιμο κατά το διεθνές δίκαιο, γιατί ανταποκρίνεται στην αντοχή του κράτους ως προς το να εξασφαλίσει τις βασικές ανάγκες του λαού του και της άμυνάς του,
- η διαγραφή (το «κούρεμα») του επαχθούς μέρους του δανείου, που υπερβαίνει τις δυνάμεις του κράτους να το πληρώσει και η αναδιαπραγμάτευση, μεταξύ ίσων κρατών, του μη επαχθούς μέρους του δανείου με νόμιμους όρους.
Αυτό που υποστηρίζουν –τώρα, οψίμως- τα κόμματα της μνημονιακής παράταξης ότι θα αναδιαπραγματευθούν όρους των «Μνημονίων» ή ότι θα επιδιώξουν «σταδιακή αποδέσμευση από αυτά» είναι αναποτελεσματικά και λέγονται για να παραπλανήσουν το λαό. Η αλήθεια είναι μια: Από τη στιγμή που υπάρχουν οι παραπάνω όροι ως βάση του δανεισμού της Ελλάδας, χωρίς προηγούμενη καταγγελία των δανεικών συμβάσεων που τους περιέχουν, καμιά άλλη διαπραγμάτευση δεν είναι δυνατή, ούτε μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά.

3. Ο σκοπός των παραπάνω επονείδιστων όρων είναι διττός:

(α) Η ένταξη στο μπλοκ δυνάμεων ΗΠΑ-Ευρώπης της Ελλάδας ως υποτελούς μέλους, χωρίς δικαίωμα να στραφεί προς άλλη κατεύθυνση και
(β) Η μεταβίβαση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών σε πολυεθνικές εταιρείες του ίδιου πολιτικού μπλοκ και ο πλήρης αφελληνισμός της ελληνικής οικονομίας εις όφελος των χρηματοπιστωτικών κέντρων που υπάγονται στο ΔΝΤ.

4. Υποστηρικτικός αυτών των στόχων των δανειστών μας είναι ο πολιτικός λόγος:
- που εκφέρουν και αναπτύσσουν σκόπιμα τα κόμματα και τα ΜΜΕ που στηρίζουν τη μνημονιακή πολιτική,
- καθώς, δυστυχώς, και οι αντιμνημονιακές παρατάξεις και τα μέσα επικοινωνίας τους, από έλλειμμα γνώσης του πραγματικού συμφέροντος της Ελλάδας και της πραγματικής βούλησης του ελληνικού λαού.

Ο λόγος αυτός παρουσιάζει τα έξης ελλείμματα:

(α) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται για ό,τι έχει σχέση με την κυριαρχία του ελληνικού κράτους, τα εθνικά μας θέματα και την εξωτερική μας πολιτική. Τον τελευταίο καιρό το Υπουργείο Εξωτερικών έχει σβήσει από το χάρτη.
(β) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται για τον τρόπο με τον οποίο φεύγουν καθημερινά, χωρίς καμιά διαφάνεια και χωρίς καμιά πληροφορία, οι πλουτοπαραγωγικές πήγες μας, τόσο οι οικονομικού ενδιαφέροντος, όσο και οι γεωπολιτικού ενδιαφέροντος. Δεν ακούσαμε ποτέ, πού μεταβιβάζονται (νομίζω, μεταβιβάστηκαν ήδη) τα δικαιώματα του υποθαλάσσιου πλούτου της Ελλάδας.
(γ) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται για το επονείδιστο «Ταμείο», μέσω του οποίου φεύγει από την Ελλάδα χωρίς κανένα δικαίωμα της Ελλάδας κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή και κάθε έσοδο, με αδιαφανείς διαδικασίες και με απώλειες δισεκατομμυρίων. Κανένα κόμμα δεν είπε μέχρι σήμερα ότι πρέπει να καταργηθεί αυτό το εγκληματικό και παμφάγο τέρας.
(δ) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται –παρά το ότι υπάρχει πλούσια πρακτική- για το τρόπο με τον οποίο γίνεται η σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο στάση πληρωμών και η αναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, για να μάθει ο κόσμος ότι όχι μόνο εφικτό είναι, αλλά και αναγκαίο.
(ε) Ποτέ και τίποτε δεν ακούστηκε για το ότι οι δανειακές συμβάσεις είναι ανυπόστατες και ότι είναι αντίθετες με το δίκαιο της ΕΕ και ότι δε δεσμεύουν νομικά τη Χώρα
(στ) Τέλος, ποτέ και τίποτε δεν ακούστηκε, ότι –εκτός από την πολιτική της υποτέλειας- υπάρχει και η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, και ότι το ΔΝΤ και η Ευρωζώνης της Γερμανίας δεν είναι οι μόνες πήγες δανεισμού και βοήθειας στον Πλανήτη.

Πειραιάς 12. 5. 2012
Γιώργος Κασιμάτης

We all thank you brother !!!

http://www.youtube.com/watch?v=GNuLPUJaUzc&feature=player_embedded

FT : Στα 395 δισ. ευρώ το κόστος του Grexit

Κίνδυνος μετάδοσης: Ο φόβος των αγορών από τότε που ξεκίνησε η κρίση χρέους της ευρωζώνης. Η έξοδος της Ελλάδας από το ενιαίο νόμισμα θα φέρει αυτόν τον κίνδυνο στο επίκεντρο, και μάλιστα με τρόπο που ουδείς μέχρι σήμερα δεν είχε φανταστεί. 
Η αποκαλούμενη Grexit θα θέσει υπό αμφισβήτηση τα τείχη προστασίας της ευρωζώνης -που πολλοί επενδυτές χαρακτηρίζουν ανεπαρκή- και θα ασκήσει τρομακτική πίεση στον τραπεζικό της κλάδο. Για τους περισσότερους στις αγορές, όμως, η βασική ανησυχία δεν αφορά τον άμεσο αντίκτυπο, αλλά κυρίως το παράδειγμα που θα θέσει η Ελλάδα για τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης. 
«Η βασική ανησυχία κατά την άποψή μας δεν είναι κατ’ ανάγκην ο πρώτος αντίκτυπος, αλλά το τι συνεπάγεται για την αδιάσπαστη φύση της ευρωζώνης» αναφέρει ο Jim Reid της Deutsche Bank και συμπληρώνει: «Ειδικότερα, το τι θα συμβεί εάν στο μέλλον και άλλες χώρες της ευρωζώνης εξακολουθήσουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα. Οι επιπτώσεις, στο σύνολό τους μπορεί να μην γίνουν αισθητές αμέσως, καθώς πολλά μπορούν να συμβούν με τον καιρό. Η αποχώρηση της Ελλάδας μπορεί να είναι επικίνδυνο παράδειγμα, εάν οι άλλες οικονομίες συνεχίσουν να αποδυναμώνονται».

Το άμεσο κόστος κρίνεται ότι δεν θα είναι μικρό, δεδομένου ότι η Ελλάδα πιθανότατα θα κηρύξει στάση πληρωμών στο χρέος της. Χαρακτηρίζεται, όμως, διαχειρίσιμο.
Ο Νικόλαος Πανηγυρτζόγλου, της JPMorgan, εκτιμά ότι το άμεσο κόστος για την ευρωζώνη ανέρχεται στα 395 δισ. ευρώ - σε αυτά συνυπολογίζονται τα 240 δισ. ευρώ των πακέτων στήριξης για τη χώρα, τα 130 δισ. ευρώ του Target 2 με δανεισμό από κεντρικές τράπεζες άλλων χωρών της ευρωζώνης και 25 δισ. ευρώ από τον δανεισμό εμπορικών τραπεζών.
Το μεγάλο και αναπάντητο μέχρι τώρα ερώτημα είναι πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος μετάδοσης. Οι αρχές της ευρωζώνης επεδίωξαν τη δημιουργία νέων θεσμών, όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (EFSF), με μόνιμα και προσωρινά εργαλεία στήριξης αντιστοίχως, που συνδυαστικά έχουν δυνατότητα χρηματοδότησης ύψους 750 δισ. ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, παράλληλα, έχει δείξει την ετοιμότητά της να στηρίξει τα κρατικά ομόλογα των χωρών της περιφέρειας όποτε κρίνεται απαραίτητο.
Παρ' όλα αυτά, πολλοί στις αγορές ανησυχούν μήπως, αν οι θεσμικοί δανειστές όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση χάσουν όλα τα χρήματα που εμπιστεύθηκαν στην Ελλάδα, δεν θα έχουν τη δυνατότητα να στηρίξουν τη Ρώμη και τη Μαδρίτη. Το premium που πληρώνει η Ισπανία για να δανειστεί συγκριτικά με το γερμανικό επιτόκιο άγγιξε χθες νέο ρεκόρ, στις 481 μονάδες βάσης.
Πράγματι, οι ξένοι επενδυτές φαίνεται ότι έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους. Τους τελευταίους εννέα μήνες, οι ξένοι επενδυτές πούλησαν ιταλικά κρατικά ομόλογα ύψους 200 δισ. ευρώ. Αντιστοίχως, για τα ισπανικά ομόλογα, οι πωλήσεις από ξένους επενδυτές άγγιξαν τα 80 δισ. ευρώ με βάση τις εκτιμήσεις της JPMorgan. Επισημαίνεται ότι ξένοι επενδυτές κατέχουν κρατικά ομόλογα των δύο χωρών συνολικά 800 δισ. ευρώ.
Δύο είναι τα πιθανά σενάρια: Το πρώτο είναι εκείνο της άτακτης χρεοκοπίας στην Ελλάδα και το πανδαιμόνιο που θα ακολουθήσει με μαζικές πωλήσεις ιταλικών και ισπανικών κρατικών ομολόγων. Το δεύτερο είναι λιγότερο καταστροφικό και αφορά μία τεράστια, συντονισμένη πολιτική δράση. Η ΕΚΤ θα θέσει και πάλι σε ισχύ το πρόγραμμα άμεσης αγοράς κρατικών τίτλων όπως επίσης και τη στήριξη των τραπεζών της ευρωζώνης. Θα πρέπει επίσης να ανακοινωθεί κάποια μορφή δημοσιονομικής ενοποίησης, που να αφορά μεταφορές από τις ισχυρές χώρες στις πιο αδύναμες.
Η κρίση θα αγγίξει πρώτα τις τράπεζες, των οποίων το κόστος χρηματοδότησης θα ενισχυθεί καθώς θα συρρικνώνεται η αξία των ομολόγων της περιφέρειας που παραμένει στην κατοχή τους. Η κατάσταση έγινε ακόμη πιο δύσκολη επειδή ορισμένες ισπανικές και ιταλικές τράπεζες χρησιμοποίησαν τα φθηνά δάνεια από την ΕΚΤ για να αγοράσουν εγχώριους κρατικούς τίτλους.
Ο τραπεζικός κόσμος, όμως, φαίνεται διχασμένος από το πόση αναστάτωση θα φέρει η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Ο Stuart Gulliver, διευθύνων σύμβουλος της HSBC, υποστήριξε την προηγούμενη εβδομάδα ότι «η ευρωζώνη θα επιβιώσει αλώβητη». Οι τραπεζίτες υποστηρίζουν ότι ως προς την προετοιμασία του χρηματοοικονομικού κλάδου έχουν γίνει όλα όσα μπορούσαν να γίνουν. Πολλές τράπεζες έχουν μειώσει την έκθεσή τους στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της περιφέρειας. Έχουν δημιουργηθεί σχεδιασμοί εκτάκτου ανάγκης ώστε να μπορέσουν οι τράπεζες να αντεπεξέλθουν με την εισαγωγή της δραχμής εντός 24 ωρών.«Υπάρχουν δύο βασικά θέματα» αναφέρει ο Piers Le Marchang, της Nomura, και συμπληρώνει: «Κανείς δεν ξέρει ποια όπλα θα βγάλει η Ε.Ε. από τη φαρέτρα της και δεν ξέρουμε τι θα πράξει η Ελλάδα, η οποιαδήποτε άλλη χώρα, ως προς την αλλαγή της νομοθεσίας, αν θα υπάρξουν έλεγχοι στο συνάλλαγμα ή άλλα μέτρα που θα εμποδίσουν την πληρωμή μας».
«Βασικά, είναι μία τεράστια παρτίδα στο σκάκι, όπου είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς πέρα από την επόμενη κίνηση», προσθέτει.
Οι τράπεζες προετοιμάζονται για μία περίοδο με προβλήματα στην παροχή ρευστότητας ακόμη και στην περίπτωση ελεγχόμενης εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, καθώς το κόστος δανεισμού θα ενισχυθεί και θα υπάρξουν περιορισμοί στη ροή του συναλλάγματος.
«Είναι τουλάχιστον αφελές να νομίζει κανείς ότι μπορεί να περιοριστεί ο αντίκτυπος», αναφέρει ανώτατο στέλεχος βρετανικής τράπεζας και συμπληρώνει: «Από τη στιγμή που η Ελλάδα αποχωρήσει ή χρεοκοπήσει, τότε η μετάδοση της κρίσης θα γίνει ένα κανόνι που θα βάλει εναντίον της Ισπανίας». Οι τράπεζες δηλώνουν ότι οι εποπτικές αρχές, το τελευταίο διάστημα, διεύρυναν τις απαιτήσεις τους και τους ζήτησαν να προετοιμαστούν όχι μόνο απέναντι στην ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη, αλλά και στην πλήρη κατάρρευση της ένωσης. «Πριν από πέντε ή έξι εβδομάδες οι απαιτήσεις διευρύνθηκαν» αναφέρει ένας τραπεζίτης και συμπληρώνει: «Ειλικρινά όμως, δεν χρησίμευσε πολύ».
Οι τραπεζίτες παραπονούνται ότι οι εποπτικές αρχές και οι αξιωματούχοι δεν έπραξαν αρκετά για να παράσχουν απαντήσεις ως προς αβεβαιότητες που παραμένουν - πώς θα επαναπροσδιοριστεί η ονομαστική αξία των συμβολαίων και σε ποιο βαθμό θα πυροδοτηθούν σημαντικές ρήτρες με αρνητικό αντίκτυπο. Υποστηρίζουν, πάντως, ότι δεδομένων των υφιστάμενων περιορισμών έχουν προετοιμαστεί όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ο κ. Le Marchant υποστηρίζει: "Η μεγάλη μου ανησυχία είναι η πλήρης έλλειψη προετοιμασίας για την παγκόσμια πραγματική οικονομία, για τον αντίκτυπο στις υπηρεσίες και τα προϊόντα".

ΠΗΓΗ: FT.com 

EURO2DAY

Αναγκαία και απαραίτητη η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ: Αναγκαία και απαραίτητη η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων

To έλλειμμα του σημερινού πολιτικού λόγου για την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ελλάδος
1. Οι βάσεις των «Μνημονίων», που δένουν χειροπόδαρα την Ελλάδα, δεν είναι απλώς οικονομικές. Τα «Μνημόνια» δεν είναι  απλά δανειακά κείμενα που εκμεταλλεύονται οικονομικά τον οφειλέτη. Με τα «Μνημόνια» δεν επιδιώκεται μόνο η διασφάλιση με σκληρούς όρους των δανειζόμενων κεφαλαίων. Τα «Μνημόνια» έχουν στόχο την ολοκληρωτική κατάλυση της ανεξαρτησίας της Ελλάδας ως κυρίαρχου κράτους.
Αυτό είναι ολοφάνερο από τους έξης όρους των δανειακών συμβάσεων του Μαΐου 2010 (Α΄ Μνημόνιο) και του σχεδίου Δανειακής Σύμβασης που ενέκρινε η Βουλή (Β΄ Μνημόνιο):
1ος Όρος: Παραίτηση υπέρ των δανειστών από όλα τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας και από όλες τις ασυλίες που παρέχει το διεθνές δίκαιο σε κάθε κράτος για την προστασία ζωτικής σημασίας αγαθών του. [άρθρα 3 (4) και (5), 4 (1) (β), 15 (1) (α) και Παράρτημα 4 της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»]
2ο Όρος: Δέσμευση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας υπέρ των δανειστών [άρθρο 4 (2) της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»]. Η δέσμευση αυτή αποκλείει κάθε είδους οικονομική διασφάλιση άλλου δανειστή εκτός από αυτούς του Μνημονίου. Με αυτό τρόπο αποκλείει ολοκληρωτικά στην Ελλάδα να συνάψει οικονομικές σχέσεις με άλλες χώρες, καταλύοντας έτσι την ανεξαρτησία της.
3ος Όρος:  Οι δανειακές μας συμβάσεις (τα «Μνημόνια») υπάγονται υποχρεωτικά στο αγγλικό δίκαιο και οι δικαστικές αποφάσεις είναι απόλυτα εκτελεστές και δεσμευτικές στην Ελλάδα [άρθρο 14 (1) και (3) της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»]. Ο όρος αυτός –και μόνος του- καταλύει την κυριαρχία του κράτους, γι’ αυτό και έχει κριθεί ως αντίθετος με το διεθνές δίκαιο. Με τον όρο αυτόν αντιμετωπίζεται το δανειζόμενο κράτος ως ιδιώτης οφειλέτης. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα:
(α) δεν μπορεί να επικαλεστεί τα δικαιώματα  και την προστασία που παρέχει το διεθνές δίκαιο σε κάθε κράτος (ούτε προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ούτε την προστασία της εθνικής κυριαρχίας που παρέχει στα κράτη η διεθνής κοινότητα) και
(β) το κράτος ως οφειλέτης δεν μπορεί να επικαλεστεί απέναντι στους δανειστές του, ούτε τα δικαιώματα που παρέχει το ελληνικό δίκαιο και τα δίκαια όλων των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης στον ιδιώτη δανειστή, γιατί δεν τα αναγνωρίζει το αγγλικό δίκαιο. Τα δικαιώματα αυτά είναι πολλά: (ακυρότητα των εκμεταλλευτικών συμβάσεων, δικαίωμα αναπροσαρμογής των συμβάσεων  λόγω μεταβολής των συνθηκών κ.ά.).
4ος Όρος: Οι δανειστές έχουν το δικαίωμα να μεταβιβάσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους από τις δανειακές συμβάσεις σε τρίτο κράτος ή πρόσωπο. Η Ελλάδα δεν έχει αυτό το δικαίωμα (άρθρο 2 της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης).
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι όροι αυτοί εξακολουθούν να ισχύουν και αποτελούν δεσμεύσεις (με διάφορους τρόπους και όρους) και του  Β’ Μνημονίου.
2. Από το σύνολο σχεδόν των όρων που είναι εκμεταλλευτικοί, τοκογλυφικοί, εκβιαστικού και παράνομοι, αναφέρω μόνο τους παραπάνω όρους, γιατί αυτοί είναι ολοφάνερο ότι αποτελούν τη βάση κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας και της πολιτικής ανεξαρτησίας της χώρας μας, που αποτελεί το σκοπό των δανειστών μας (των κρατών μελών της Ευρωζώνης με επικεφαλής τη Γερμανία και το ΔΝΤ).
Από τους όρους αυτούς προκύπτει ότι η μόνη σωστή αντιμνημονιακή πολιτική είναι αυτή που  θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση παρά μόνο:
-          η καταγγελία των «Μνημονίων» με (προσωρινή) στάση πληρωμών – και όχι «παύση» πληρωμών που λένε πολλοί σκόπιμα, γιατί σημαίνει χρεοκοπία-
-          ο έλεγχος του ύψους του δανείου, ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς το μη επαχθές χρέος, που είναι το νόμιμο κατά το διεθνές δίκαιο, γιατί ανταποκρίνεται στην αντοχή του κράτους ως προς το να εξασφαλίσει τις βασικές ανάγκες του λαού του και της άμυνάς του,
-          η διαγραφή (το «κούρεμα») του επαχθούς μέρους του δανείου, που υπερβαίνει τις δυνάμεις του κράτους να το πληρώσει και η αναδιαπραγμάτευση, μεταξύ ίσων κρατών, του μη επαχθούς μέρους του δανείου με νόμιμους όρους.
Αυτό που υποστηρίζουν –τώρα, οψίμως- τα κόμματα της μνημονιακής παράταξης ότι θα αναδιαπραγματευθούν όρους των «Μνημονίων» ή ότι θα επιδιώξουν «σταδιακή αποδέσμευση από αυτά» είναι αναποτελεσματικά και λέγονται για να παραπλανήσουν το λαό. Η αλήθεια είναι μια: Από τη στιγμή που υπάρχουν οι παραπάνω όροι ως βάση του δανεισμού της Ελλάδας, χωρίς προηγούμενη καταγγελία των δανεικών συμβάσεων που τους περιέχουν, καμιά άλλη διαπραγμάτευση δεν είναι δυνατή, ούτε μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά.

3. Ο σκοπός των παραπάνω επονείδιστων όρων είναι διττός:
(α) Η ένταξη στο μπλοκ δυνάμεων ΗΠΑ-Ευρώπης της Ελλάδας ως υποτελούς μέλους, χωρίς δικαίωμα να στραφεί προς άλλη κατεύθυνση και
(β) Η μεταβίβαση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών σε πολυεθνικές εταιρείες του ίδιου πολιτικού μπλοκ και ο πλήρης αφελληνισμός της ελληνικής οικονομίας εις όφελος των χρηματοπιστωτικών κέντρων που υπάγονται στο ΔΝΤ.
4. Υποστηρικτικός αυτών των στόχων των δανειστών μας είναι ο πολιτικός λόγος:
- που εκφέρουν και αναπτύσσουν σκόπιμα τα κόμματα και τα ΜΜΕ που στηρίζουν τη μνημονιακή πολιτική,
- καθώς, δυστυχώς, και οι αντιμνημονιακές παρατάξεις και τα μέσα επικοινωνίας τους, από έλλειμμα γνώσης του πραγματικού συμφέροντος της Ελλάδας και της πραγματικής βούλησης του ελληνικού λαού.
Ο λόγος αυτός παρουσιάζει τα έξης ελλείμματα:
(α) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται για ό,τι έχει σχέση με την κυριαρχία του ελληνικού κράτους, τα εθνικά μας θέματα και την εξωτερική μας πολιτική. Τον τελευταίο καιρό το Υπουργείο Εξωτερικών έχει σβήσει από το χάρτη.
(β) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται για τον τρόπο με τον οποίο φεύγουν καθημερινά, χωρίς καμιά διαφάνεια και χωρίς καμιά πληροφορία, οι πλουτοπαραγωγικές πήγες μας, τόσο οι οικονομικού ενδιαφέροντος, όσο και οι γεωπολιτικού ενδιαφέροντος. Δεν ακούσαμε ποτέ, πού μεταβιβάζονται (νομίζω, μεταβιβάστηκαν ήδη) τα δικαιώματα του υποθαλάσσιου πλούτου της Ελλάδας.
(γ) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται για το επονείδιστο «Ταμείο», μέσω του οποίου φεύγει από την Ελλάδα χωρίς κανένα δικαίωμα της Ελλάδας κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή και κάθε έσοδο, με αδιαφανείς διαδικασίες και με απώλειες δισεκατομμυρίων. Κανένα κόμμα δεν είπε μέχρι σήμερα ότι πρέπει να καταργηθεί αυτό το εγκληματικό και παμφάγο τέρας.
(δ) Ποτέ  και τίποτε δεν ακούγεται –παρά το ότι υπάρχει πλούσια πρακτική- για το τρόπο με τον οποίο γίνεται η σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο στάση πληρωμών και η αναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, για να μάθει ο κόσμος ότι όχι μόνο εφικτό είναι, αλλά και αναγκαίο.
(ε) Ποτέ και τίποτε δεν ακούστηκε για το ότι οι δανειακές συμβάσεις είναι ανυπόστατες και ότι είναι αντίθετες με το δίκαιο της ΕΕ και ότι δε δεσμεύουν νομικά τη Χώρα
(στ) Τέλος, ποτέ και τίποτε δεν ακούστηκε, ότι –εκτός από την πολιτική της υποτέλειας- υπάρχει και η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, και ότι το ΔΝΤ και η Ευρωζώνης της Γερμανίας δεν είναι οι μόνες πήγες δανεισμού και βοήθειας στον Πλανήτη.
Πειραιάς 12. 5. 2012
Γιώργος Κασιμάτης

Συνταγματικό πραξικόπημα;

Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο σκέφτομαι ΑΝ:

1) ...ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ήταν προ-συνεννοημένοι αλλά επειδή δεν βγάζουν 180 ψήφους ψάχνουν για ψήφο ΑΝΟΧΗΣ

2) ...θέλουν 180 ψήφους για να κάνουν αμετάκλητα:

   α) Τις αλλαγές του Συντάγματος το 2013 (π.χ. να μην αλλάξει το "περί ευθύνης Υπουργών" που προβλέπει πενταετή παραγραφή ακόμα και για τα κακουργήματα)

   β) τα αντιλαϊκά νομοσχέδια και τις τροπολογίες που θέλουν να περάσουν

   γ) Την εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου που έχουν αποφασιστεί τουλάχιστον μέχρι το 2015

  δ) Τις πωλήσεις υγειών επιχειρήσεων, αιγιαλών, ποσοστών συνεκμετάλλευσης ορυκτού πλούτου κλπ

  ε) Την παραγραφή παράνομων πράξεων, όπως και τον μη έλεγχό τους από την Δικαιοσύνη

3) ...ψάχνουν συνένοχο σε ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ (μεγάλη πιθανότητα, ύστερα από τις βιαστικές υπογραφές που έβαλαν, αφού τα αδιαφανή χρέη προς πληρωμή είναι δυσβάσταχτα και δεν πληρώνονται). Αναμφισβήτητα το μέγιστο βαθμό ευθύνης έχει η πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Μέρκελ-ΔΝΤ

4) ...θέλουν να ρίξουν τα βάρη της ανεπάρκειάς τους σε άλλους.

Τι ακριβώς συμβαίνει; Μήπως κάνω λάθος; Μήπως είναι κάτι άλλο;...

Άρης

-----------------------------------------------

ΑΡΘΡΟ: Συνταγματικό πραξικόπημα;

Δημοσιευμένο στις 14 Μάι 2012 | ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ | Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Ένα πρωτοφανές παρασκήνιο, με σκοπό τη δημιουργία κυβέρνησης με κάθε τρόπο χωρίς να πάμε σε νέες εκλογές βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες ώρες. Το επιχείρημα βεβαίως είναι πως αυτό απαιτεί για μία ακόμη φορά η σωτηρία της πατρίδας. Την σωτηρία της πατρίδας επικαλέστηκαν και όσοι έβαλαν την Ελλάδα στο γύψο πριν από 40 χρόνια, αλλά ας αφήσουμε την Ιστορία όσο διδακτική και να είναι και ας πάμε στα γεγονότα.
Μετά την συνάντηση του προέδρου της Δημοκρατίας με τον Πάνο Καμμένο, οι προσπάθειες που σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 37) καταβάλλει ο Πρόεδρος για τον σχηματισμό Οικουμενικής Κυβέρνησης, τερματίστηκαν. Το επόμενο στάδιο είναι ο ορισμός μιας κυβέρνησης όσο το δυνατόν ευρείας αποδοχής η οποία θα οδηγήσει σε εκλογές με πρωθυπουργό Πρόεδρο ενός από τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια.
Το βήμα αυτό λοιπόν που με τόση σαφήνεια περιγράφεται στο Σύνταγμα, είναι μετέωρο. Αντί της προκήρυξης εκλογών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαίτησε μία ακόμη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Η λειτουργία αυτή δεν είναι ούτε καν οριακή συνταγματικά, αλλά εκτός του πλαισίου του Συντάγματος και εκθέτει τον ίδιο τον Πρόεδρο γιατί φαίνεται να συμμετέχει και ο ίδιος σε μία μεθόδευση πολύ συγκεκριμένη.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η νέα σύσκεψη των αρχηγών η οποία δεν προβλέπεται, είχε μοναδικό σκοπό τον εγκλωβισμό των δύο κομμάτων της Αριστεράς. Σε αυτή λοιπόν τη σύσκεψη, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (με πρόταση Βενιζέλου), θα ζητούσαν το σχηματισμό μιας κυβέρνησης της Αριστεράς από το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ, με πρωθυπουργό τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Αν τα κόμματα της Αριστεράς, έκαναν πίσω σε αυτή την πρόταση, τότε θα δημιουργούσαν την εντύπωση ότι δεν θέλουν να κυβερνήσουν και είναι αναξιόπιστα.
Η άρνηση του Αλέξη Τσίπρα να παραβρεθεί στη σύσκεψη αυτή, φαίνεται πως χάλασε το σχεδιασμό. Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο του σχεδίου εγκλωβισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, φαίνεται πως βάζουν σε εφαρμογή, ένα σχέδιο δημιουργίας μιας κυβέρνησης που θα βασίζεται στο τράβηγμα άρθρων του Συντάγματος από τα μαλλιά. Σύμφωνα με το σχέδιο νούμερο 2,τις επόμενες ώρες, Συνταγματολόγοι και κανάλια θα δημιουργήσουν την εικόνα, πως προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση δεν απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία 151 βουλευτών όπως ορίζει το άρθρο 37, αλλά αρκεί πλειοψηφία 120 βουλευτών.
Το Σύνταγμα στο άρθρο 37 προβλέπει την απόλυτη πλειοψηφία, την αρχή της δεδηλωμένης δηλαδή που καθιερώθηκε επί Τρικούπη. Έτσι και μόνο έτσι γίνεται κυβέρνηση. Αν δεν ίσχυε αυτό άλλωστε δεν θα μαγειρεύονταν τόσοι εκλογικοί νόμοι με πριμ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απόλυτη πλειοψηφία εδρών. Η αρχή της δεδηλωμένης και η πλειοψηφία των 151 εδρών, είναι κάτι που μαθαίνει ο μαθητής της δευτέρας Λυκείου.
Το Συνταγματικό Πραξικόπημα που βρίσκεται σε εξέλιξη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη Δημοκρατία αλλά και την δικαιολογημένη κοινωνική αντίδραση, θα θέσει απέναντι στο άρθρο 37, το άρθρο 84.Το άρθρο εκείνο δηλαδή που προβλέπει τι γίνεται σε περίπτωση πρόταση μομφής σε κυβέρνηση. Όταν ήδη υπάρχει αλλά για κάποιο λόγο αμφισβητηθεί. Σύμφωνα με το 84, αν υπάρξει πρόταση μομφής, ή η ίδια η κυβέρνηση ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, τότε μπορεί να την πάρει με 120 ψήφους και 60 απουσίες. Αυτό είναι σαφώς διαφορετικό από την επιβεβαίωση εντολής στη Βουλή με 151 ψήφους κατά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.
Οι ανάγκες λοιπόν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (περιγράφονται πλήρως στη σελίδα 12 του HOT DOC που κυκλοφορεί με το απόρρητο σχέδιό τους) θα βάλει στο μίξερ τα άρθρα του Συντάγματος για να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα τηλεπαράθυρα θα γεμίσουν αναλυτές και Συνταγματολόγους, που στην χειρότερη των περιπτώσεων θα δημιουργήσουν μια εικόνα αμφισβήτησης όσων λέει το άρθρο 37 για να φανεί δικαιολογημένη και μία άλλη «ερμηνεία». Η χρήση των Συνταγματολόγων για παραγωγή βολικών εξελίξεων δεν είναι πρωτοφανής. Η λειτουργία του Παλατιού στην Αποστασία του 65, «νομιμοποιήθηκε» συνταγματικά από τον Συνταγματολόγο Σγουρίτσα και χρόνια αργότερα, Συνταγματολόγοι ερμήνευσαν πως ο Πρόεδρος της Βουλής Ι. Αλευράς ο οποίος εκτελούσε χρέη Προέδρου, είχε δικαίωμα ψήφου για την ανάδειξη του Χρ Σαρτζετάκη ως Προέδρου της Δημοκρατίας στην τρίτη ψηφοφορία (στις δύο προηγούμενες απείχε).
Στην πιο κρίσιμη περίοδο της Ελλάδας, το πολιτικό κατεστημένο που την έφερε σε αυτή την κατάσταση ενδιαφέρεται μόνο για την επιβίωσή του,πατώντας ακόμη και πάνω στο ίδιο το Σύνταγμα. Άλλωστε η ίδια η κυβέρνηση Παπαδήμου σύμφωνα με τον Προκόπη Παυλόπουλο (συνένευξη ΣΚΑΙ) ήταν Συνταγματική εκτροπή, αλλά για το καλό της χώρας. Καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε το πόσο επικίνδυνη είναι η άποψη που θέλει το Σύνταγμα λάστιχο που διαμορφώνεται σύμφωνα με τις πολιτικές σκοπιμότητες και τις «καλές» προθέσεις. Ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ένα μόρφωμα τεχνοκρατών, θα κυβερνήσει για το «καλό» μας, ενώ εμείς ψηφίσαμε για το κακό μας χωρίς να το ξέρουμε.
ΥΓ: Ελπίζω μόνο αυτές οι γραμμές να είναι ο λόγος που θα ματαιωθεί το σχέδιο που υπάρχει ήδη σε εξέλιξη. Το εύχομαι.
ΥΓ 2: Τα σχέδια αυτά είναι εν αγνοία του Κωνσταντόπουλου
Πατήστε εδώ για να δείτε την αρχή της δεδηλωμένης (wikipedia)



 

Μέχρι πότε θα μας κυβερνούν οι δοσίλογοι και οι πράκτορες των ξένων συμφερόντων;

από το νέο βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα .      

Ο Δ. Κούκουνας είναι ιστορικός συγγραφέας, ειδικευμένος στα κατοχικά θέματα.

«Η ελληνική οικονομία επί Κατοχής και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια».

 ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ

Μια διαδρομή από το 1941 μέχρι τις μέρες μας.

Ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής κατά την επίσκεψή του στην Πτολεμαΐδα το 1958, την εποχή που η ΔΕΗ εξαγόρασε το εκεί εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που είχε αποκτήσει η οικογένεια Παπακωνσταντίνου το 1941.

Ο τότε υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Παπάγου Παναγής Παπαληγούρας επισκέπτεται το 1954 την Πτολεμαΐδα. Μετά το ταξίδι αυτό, οργανώθηκε στη δυτικομακεδονική αυτή πόλη επίσκεψη γερμανικής αποστολής υπό τον περίφημο υπουργό Έρχαρτ.

Ο Γερμανός φρούραρχος Πτολεμαΐδας φον Λάνγκε, αξιωματικός των Ες Ες.

Το εργοστάσιο της ΔΕΗ σήμερα. Το προηγούμενο εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας της Πτολεμαΐδας ανήκε στην οικογένεια Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα με το προνόμιο που είχε παραχωρήσει τον Οκτώβριο 1941 ο Τσολάκογλου.

Ο στρατηγός Γ. Τσολάκογλου το 1941.

Ο παλαιός πολιτικός Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (1919-2000), υιός του δαιμόνιου επιχειρηματία Γεωργίου Μ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος το 1941 απέκτησε από τον Τσολάκογλου το προνόμιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα. Ο ίδιος υπηρέτησε ως διερμηνέας των Γερμανών στην Κοζάνη.

Ο κατοχικός πρωθυπουργός Γεώργιος Τσολάκογλου, με την υπογραφή του οποίου παραχωρήθηκε το προνόμιο ηλεκτρικής ενέργειας στην οικογένεια Παπακωνσταντίνου το 1948.

 Ο Μακεδόνας πολιτικός Σωτήριος Γκοτζαμάνης, ο οποίος ως υπουργός Οικονομικών της κατοχικής κυβέρνησης Τσολόκογλου υπέγραψε τα κατοχικά δάνεια, που θα όφειλε η μεταπολεμική Γερμανία να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το 1954 ο Μιχ. Παπακωνσταντίνου τον είχε χαρακτηρίσει ως τη “μεγαλυτέρα ζώσα πολιτική φυσιογνωμία της Ελλάδος” και υπήρξε θερμός οπαδός και συνεργάτης του. Ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη όμως αδιαφόρησε για την είσπραξη των κατοχικών δανείων. Το ίδιο έκανε και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εγγονός του επιχειρηματία που ευνοήθηκε από τον Τσολάκογλου, όταν ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου το 2009-11 αντί να ζητήσει την εξόφληση των κατοχικών δανείων προτίμησε να υπογράψει το μνημόνιο και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Τρεις γενιές – τρία σκάνδαλα…

Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ο κύριος συντελεστής του μνημονίου, της χρεοκοπίας και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας. Δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί. Ούτως ή άλλως είναι κάτοχος μεγάλης περιουσίας που προέρχεται από μια υπογραφή του Τσολάκογλου…

σχόλιο του Παναγιώτη.

Μήπως θυμάστε ποιός υπουργός εξωτερικών είπε το

 περιβόητο:"Αν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια

στο Αιγαίο, οι Τούρκοι δεν θα έχουν που να πλύνουν τα πόδια

τους;" 

 

Ο αντιεξουσιαστής της .....εξουσίας

Θέμα: Είδατε που δε με πιστεύατε;;;

Είδες ; Γιατί δεν τον πήρες στα σοβαρά ; ...

Το έστειλε ο Ηλίας Παπασακελλ.

«Μ’ ένα βιβλίο πάω σινεμά»

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΤΕΧΝΗΣ ΔΗΜΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ- ΤΜΗΜΑ ΚΟΜΙΚΣ

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

«Μ’ ένα βιβλίο πάω σινεμά» και «Από το σκληρό βράχο στον σκληρό δίσκο»:

συνεχίζονται οι εγγραφές για τα εκπαιδευτικά εργαστήρια με θέμα τον κινηματογράφο και τη γραφή

Μια σπάνια για την περιφέρεια ευκαιρία θα έχουν παιδιά και ενήλικες αυτή την εβδομάδα. Την Πέμπτη, 17 Μαΐου, στις 6 το απόγευμα, στο αμφιθέατρο του 5^ου δημοτικού σχολείου, παιδιά των τριών μεγαλύτερων τάξεων του δημοτικού, του γυμνασίου αλλά και ενήλικες μπορούν να κάνουν ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο της λογοτεχνίας και του σινεμά, μέσα από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό, με πολλές ανάπαυλες σχολιασμού, συζήτησης, δημιουργικής σεναριακής γραφής και παιχνιδιού. Την Παρασκευή, 18 Μαΐου την ίδια ώρα, στο χώρο του 3^ου δημοτικού σχολείου και απευθυνόμενο στις ίδιες ηλικιακές βαθμίδες,  θα υλοποιηθεί εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα την ιστορία της γραφής καθώς και τις τέχνες και τεχνικές του βιβλίου, το οποίο θα ολοκληρωθεί με παιχνίδι γραφής και γλώσσας.

Και τα δύο προγράμματα αποτελούν σύνοψη αντίστοιχων εκπαιδευτικών κύκλων, οι οποίοι φιλοξενούνται με μεγάλη επιτυχία εδώ και αρκετά χρόνια από μουσεία, βιβλιοθήκες και σχολεία σε όλη τη χώρα. Το δεύτερο υλοποιούνταν μάλιστα για αρκετό διάστημα παράλληλα με έκθεση από πρωτότυπα υλικά γραφής, όπως πέτρες, παπύρους, περγαμηνές, βιβλία χειρόγραφα και τυπωμένα, κάθε είδους, σχήματος και μεγέθους, πρέσες, εργαλεία και υλικά βιβλιοδεσίας, στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη της Αθήνας.

Δημιουργοί και εμψυχωτές των προγραμμάτων είναι η Ζωή και ο Διονύσης Βαλάσης, ζευγάρι στη ζωή και στην τέχνη. Η σχέση τους με την Καρδίτσα μετράει δεκαετίες, όπως και η στενή φιλία και συνεργασία τους με συγγραφείς όπως οι αλησμόνητοι Θωμάς και Καρόλα Νικολάου αλλά και η Μαρούλα Κλιάφα. Στο συναισθηματικό αυτό δεσμό οφείλεται και η εθελοντική προσφορά τους να παρουσιάσουν τα δύο προγράμματα-καρπό πολυετούς εμπειρίας, έρευνας και συγγραφής, στο κοινό της πόλης μας, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του τμήματος κόμικς, το οποίο λειτουργεί φέτος για πρώτη φορά στα εργαστήρια τέχνης του Δήμου Καρδίτσας. Τα προγράμματα συνδιοργανώνονται από την Κινηματογραφική Λέσχη και το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας του 3^ου δημοτικού σχολείου, του οποίου ο υπεύθυνος, κ. Μιχάλης Παπαντώνης, θα φιλοξενήσει για δύο μέρες τη Ζωή Βαλάση στο σχολείο. Η επανάληψη του προγράμματος είναι άλλη μια ευγενής προσφορά της συγγραφέως, καθώς το πρόγραμμα, το οποίο υλοποιείται από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου προβλέπει μία μόνο συνάντηση. Ο αριθμός των συμμετεχόντων θα είναι περιορισμένος, γι’ αυτό θυμίζουμε ότι οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στο τηλ. 6973 039475 (Κωνσταντίνος Μπιλιούρης).

Λίγα λόγια για τους δημιουργούς

Η Ζωή Βαλάση είναι συγγραφέας, κριτικός και διδάκτωρ φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Aπό τo 1975 έχει γράψει περισσότερα από τριακόσια κριτικά άρθρα για βιβλία σε διάφορα έντυπα, καθώς και περισσότερα από τριάντα βιβλία με παραμύθια, διηγήματα, έργα για θέατρο και κουκλοθέατρο, λαογραφικές συλλογές, ανθολογίες μύθων, εγχειρίδια ιστορίας-κριτικής και επιλογής παιδικού βιβλίου, ποιήματα, και λογοτεχνικές μεταφράσεις για παιδιά και μεγάλους. Από το 1986 διδάσκει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, ιαπωνικά και ρωσικά. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα και το ελληνικό παιδικό βιβλίο σε διεθνή συνέδρια, διεθνείς συναντήσεις και εκδηλώσεις για το βιβλίο, ενώ συνεργάζεται με διάφορα παιδαγωγικά και ερευνητικά ευρωπαϊκά κέντρα. Από το 1982 με τον Διονύση Βαλάση δημιουργούν τα οπτικοακουστικά προγράμματα «Πολύπτυχο» με θέματα από τον ελληνικό πολιτισμό και την τέχνη.

Ο Διονύσης Βαλάσης είναι καλλιτέχνης βιβλιοδέτης, εικονογράφος, επιμελητής εκδόσεων τέχνης και καθηγητής Γραφικών Τεχνών και Οπτικοακουστικών μέσων στο ΤΕΙ βιβλιοθηκονομίας της Αθήνας. Με υποτροφία του ΕΟΜΜΕΧ σπούδασε Γραφικές Τέχνες στη Φλωρεντία και αργότερα βιβλιοδεσία στο Λονδίνο. Έχει εκθέσει ατομικά και ομαδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Μια περιπέτεια χωρίς τέλος: Η ιστορία της γραφής και του βιβλίου» (Κέδρος 1995) και «Αχ τα βιβλία» (Ελληνικά Γράμματα 1999).