Ελληνικός κινηματογράφος

Αυριο είναι Κυριακή.Μισθοφορική τηλεόραση και εφημερίδες δεν βλέπουμε και δεν διαβάζουμε.'Ας απολαύσουμε την θαλπωρή του καλού Ελληνικού κινηματογράφου.

Θεμα: H Αθήνα μέσα από παλιές ταινίες

Διαγωγή μηδέν (1949)

http://www.youtube.com/watch?v=wZoZ4K0wI3Y&feature=related

Δάφνις και Χλόη 1931 (Full)

http://www.youtube.com/watch?v=l_iViYMSvuA&feature=related

Η φωνή της καρδιάς - 1943 (Full)

http://www.youtube.com/watch?v=MdnbA_xA7IY&feature=related

Χειροκροτήματα - 1944 (Full)

http://www.youtube.com/watch?v=lxler3z4FUM&feature=related

Αδούλωτοι σκλάβοι (1946) Full

http://www.youtube.com/watch?v=J5zacO7Y3uM&feature=related

Έλα στο θείο - 1950 (Full)

http://www.youtube.com/watch?v=lw1vyY8Ssc8&feature=related

Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν (1951) Full

http://www.youtube.com/watch?v=KqkWQ-BuiRo&feature=related

Η ωραία των Αθηνών (1954).divx

http://www.youtube.com/watch?v=GWJOMx3Xl-0&feature=related

Η Κάλπικη λίρα - 1955 (Full)

http://www.youtube.com/watch?v=w7ax_yfiOoE&feature=related

Το κορίτσι με τα μαύρα 1956 (Full)

http://www.youtube.com/watch?v=DqL7dG_oABg&feature=related

Ο Δράκος - 1956 - Full

http://www.youtube.com/watch?v=uyWgZb2z0Pw&feature=related

Το αμαξάκι - 1957 (Full)

http://www.youtube.com/watch?v=KoyQZVIxn0k&feature=related

Το τελευταίο ψέμα (1958)

http://www.youtube.com/watch?v=FjQElYB02ZQ

Μια ζωή την έχουμε - 1958 (Full)

http://www.youtube.com/watch?v=uY8n2jBK9Cw&feature=related

Λόλα - 1964 (Full)

http://www.youtube.com/watch?v=MFE49idM3X0&feature=related

Ενοποίηση ταμείων (ΕΘΝΟΣ)

Το μη χείρον βέλτιστον

Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2012

Ναυάγιο PSI: το μη χείρον βέλτιστον

Γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης*  

Όλοι αγωνιούν για το PSI+. Εύχονται να πάει καλά, να ανακουφιστεί έτσι το ελληνικό δημόσιο χρέος, να πάρουμε πάλι την «δόση» μας και τον Μάρτιο να κλείσει η νέα δανειακή σύμβαση με την τρόικα ώστε να «σωθεί» άλλη μια φορά η χώρα.

Στο προηγούμενο κείμενό μου, εξήγησα γιατί θεωρώ το PSI+ μια απάτη που απεγνωσμένα ψάχνει νομιμοποίηση. Εμμένω σε αυτά που έγραφα εκεί (τα οποία τα τελευταία εικοσιτετράωρα φαίνεται να έχουν επιβεβαιωθεί τις τελευταίες μέρες από τον διεθνή τύπο, βλ. εδώ και εδώ). Παρά την «συμφωνία» που μάλλον θα ανακοινωθεί (με φανφάρες πανομοιότυπες με εκείνες που ακολούθησαν τις καταστροφικές Συνόδους-Συμφωνίες της 21η Ιουλίου, της 26η Οκτωβρίου και της 9η Δεκεμβρίου), θα πρόκειται περί νεκρού γράμματος: Τις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν θα ξετυλιχθεί ένα κρυφό, παρασκηνιακό δράμα καθώς η ΕΕ και το ΔΝΤ θα διεξάγει μια νέα σειρά διαπραγματεύσεων με τις σκιώδεις τράπεζες (τα hedge funds) τα οποία θα απαιτούν ίδια μεταχείριση των ελληνικών ομολόγων τους με τα ομόλογα που κρατά η ΕΚΤ, και η οποία απαιτεί την εξαίρεσή τους από οιοδήποτε κούρεμα. Εν κατακλείδι, το PSI+ είτε συμφωνηθεί είτε όχι δεν θα φέρει τις «ανάσες» που έχει ανάγκη το δημόσιο χρέος χωρίς να εμπλέξει όλη την Ευρώπη σε μια μεγάλη περιπέτεια που δεν αξίζει τον κόπο.

Σήμερα προχωρώ το επιχείρημα ένα βήμα παραπέρα: Ακόμα και επιτυχημένο να είναι το PSI+ (που δεν θα είναι), το μέγιστο δώρο στην χώρα μας και στην Ευρώπη ολόκληρη θα ήταν να ναυαγήσουν οι διαπραγματεύσεις. Πως μπορεί να το επιδιώξει αυτό η ελληνική κυβέρνηση χωρίς να φανεί ότι είναι εκείνη υπεύθυνη για το ναυάγιο; Με δύο τρόπους: Πρώτον, να συμφωνήσει η με την άποψη του ΔΝΤ ότι το επιτόκιο στα νέα ομόλογα δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξεπερνά το 2% (κάτι που ο κ. Dallara δεν έχει εξουσιοδότηση να αποδεχθεί) και, δεύτερον, να ζητήσει συμμετοχή στην συμφωνία των hedge funds (τα οποία δεν την αποδέχονται). Έτσι, ο κ. Dallara θα φύγει άπρακτος και η ελληνική κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να ανακοινώσει ότι οι αποπληρωμές του Μαρτίου αναβάλλονται μέχρι νεοτέρας. Πριν υποστηρίξω την άποψη αυτή, θα ξεκινήσω με τον κατάλογο των ενστάσεων που θα ακουστούν εναντίον της.

Μια τέτοια αναβολή της αποπληρωμής των δανειστών του ελληνικού δημοσίου μετά από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων (θα μου πουν πολλοί, αν όχι όλοι):

1.   Θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός με συνέπεια την άμεση πυροδότηση των CDS (των ασφαλιστήριων που έχουν αγοράσει όσοι, ουσιαστικά, στοιχημάτισαν ότι θα έχουμε πιστωτικό γεγονός)

2.   Μια τέτοια αθέτηση των υποχρεώσεών μας απέναντι στους δανειστές μας (έστω και για μερικούς μήνες) θα αμαυρώσει το όνομα της Ελλάδας για δεκαετίες

3.   Θα πτωχεύσουν οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς δεν θα πάρουν τα χρήματα του Μαρτίου που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο

4.   Θα ναυαγήσει η νέα δανειακή σύμβαση (της 27ης Οκτωβρίου) και το ελληνικό δημόσιο, το οποίο εδώ και καιρό δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές, δεν θα μπορεί να δανείζεται ούτε καν από την τρόικα

5.   Η χώρα δεν θα μπορεί να εισάγει τα αναγκαία αγαθά (π.χ. πετρέλαιο)

6.   Η χώρα θα εξαναγκαστεί εκτός ευρωζώνης και, λόγω της Συνθήκης της Λισαβόνας, και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρώτα θα απαντήσω στα πιο πάνω έξι σημεία, ένα προς ένα (και με την ίδια αρίθμηση) και κατόπιν θα εξηγήσω γιατί ισχυρίζομαι ότι το ναυάγιο του PSI+ θα έδινε μια ευκαιρία στην ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση που με μαθηματική ακρίβεια την υπονομεύει και, παράλληλα, θα ήταν το μη χείρον τόσο για την Ελλάδα.

1. Και βέβαια θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός μια τέτοια εξέλιξη. Τα CDS θα πυροδοτηθούν (με βασικούς χαμένους την Goldman Sachs και την American Insurance Group που τα εξέδωσαν) ωφελώντας τα hedge funds που τα έχουν προμηθευτεί αλλά ζημιώνοντας τα άλλα hedge funds τα οποία (όπως έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου) είχαν αγοράσει (μετά την 27η Οκτωβρίου) ελληνικά ομόλογα λήξης Μαρτίου με σκοπό να παζαρέψουν την πλήρη αποπληρωμή τους απειλώντας ότι, διαφορετικά, θα πυροδοτήσουν τα CDS. Κι όσες γαλλο-γερμανικές τράπεζες, στα κρυφά, έχτισαν νέα συνθετικά στοιχήματα-παράγωγα πάνω στα ελληνικά ομόλογα (ελπίζοντας σε κάποιο swap τύπου PSI+,) κι αυτές θα υποστούν ζημιές. Γιατί είναι κακό αυτό; Ας πρόσεχαν. Κι αν τώρα κινδυνεύουν με χρεοκοπία, ιδού ο δρόμος για το EFSF το οποίο προσφέρεται (μετά την Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου) να τις επανακεφαλαιοποιήσει.

2. Μέχρι τον Ιούλιο, η κυβέρνηση έλεγε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους (που κάποιοι προτείναμε από το 2010) θα σήμαινε απώλεια του καλού ονόματος της χώρας στις χρηματαγορές στις οποίες (θυμάστε) «όπου να’ ναι» θα ξαναβγαίναμε. Από την 27η Οκτωβρίου όμως και μετά, ούτε η κυβέρνηση δεν το λέει αυτό. Από την ώρα που συμφωνήθηκε ένα κούρεμα στην ονομαστική αξία των ομολόγων μας της τάξης του 50%, και μια επιμήκυνση του υπόλοιπου 50% για 20 με 30 χρόνια, η Ελλάδα πτώχευσε και επισήμως. Μόνο που, για λόγους Οργουελιανού ευφημισμού, το ονομάσαμε PSI+. Όμως οι άνθρωποι των αγορών δεν είναι ανόητοι. Στα μάτια τους η Ελλάδα πτώχευσε και αθέτησε τις υποχρεώσεις της. Το ότι η ΕΕ έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο του κ. Dallara για να τον «πείσει» να πει ότι δέχεται «εθελοντικά» αυτή την διαγραφή χρέους δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για πτώχευση. (Να σας θυμίσω ότι και οι εταιρείες – π.χ. η Lehman Brothers –, όταν πτωχεύουν, πάντα αποπληρώνουν ένα μέρος των χρεών τους. Πτωχευμένες κηρύσσονται όταν κριθεί ότι είναι ανίκανες να τα αποπληρώσουν στο ακέραιο.) Άρα, το επιχείρημα ότι αν ναυαγήσει το PSI+ θα χάσουμε το καλό μας όνομα, ενώ αν πετύχει θα το κρατήσουμε, απορρίπτεται ως γελοίο.

3. Οι ελληνικές τράπεζες, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι, είναι ήδη πτωχευμένες. Η λειτουργία τους δεν εξαρτάται από το αν θα πάρουν τον Μάρτιο το 15% των χρημάτων που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο (καθώς το PSI+ αυτό προβλέπει, συν νέα 30ετή ομόλογα τα οποία δεν πρόκειται να αλλάξουν σημαντικά την δραματική κατάσταση των λογιστικών τους βιβλίων). Αυτό το ποσό, που αντιστοιχεί στο 15%, δεν θα κρίνει την βιωσιμότητά τους. Όπως και σήμερα, θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν στην βάση της συνεχιζόμενης παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ (με το νέο LTRO να παίζει σημαντικό ρόλο). Ίσως μάλιστα το ναυάγιο του PSI+ να εξαναγκάσει τους τραπεζίτες μας να αποδεχθούν κεφάλαια από το EFSF (κάτι που θα ήταν ευχής έργο για τις τράπεζες αλλά όχι, βέβαια, για τους ίδιους). [Όσο για τις ανησυχίες ότι η ΕΚΤ θα σταματήσει την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες σε περίπτωση που το PSI+ ναυαγήσει, δεν υπάρχει περίπτωση η ΕΚΤ να κάνει κάτι τέτοιο δεδομένου ότι θα πυροδοτούσε την αλυσιδωτή κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης.] Τέλος, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία και αυτά τελούν υπό πτώχευση, με ή χωρίς το PSI+, μπορούν ενισχυθούν βραχυπρόθεσμα (για τους επόμενους μήνες) με τα απαιτούμενα χρήματα τα οποία είναι μια σταγόνα μπροστά στον ωκεανό των αποπληρωμών του Μαρτίου. [Ό,τι στο μέλλον θα έχουμε πρόβλημα με τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτό είναι σίγουρο. Όμως αυτό θα συμβεί και να «πετύχει» το PSI+.]

4. Η νέα δανειακή σύμβαση, το Μνημόνιο Νο.2, που συμφωνήθηκε την 27η Οκτωβρίου, μαζί με το PSI+, παρουσιάζεται σήμερα ως ο νέος εθνικός στόχος – η τελευταία ευκαιρία να μπορέσει για λίγο ακόμα καιρό να χρηματοδοτείται το κράτος. Δεν είναι όμως. Ξέρετε, είναι αλήθεια ότι, έως τώρα, στο πλαίσιο του Μνημονίου Νο.1, ένα ποσοστό των νέων δανεικών (που παίρναμε σε δόσεις) της τάξης του 15% με 20% πήγαινε σε μισθούς, συντάξεις και, γενικότερα, στην χρηματοδότηση του πρωτογενούς ελλείμματος του δημοσίου (δηλαδή των ελλειμμάτων που θα είχαμε ακόμα κι αν δεν αποπληρώναμε τα παλαιά χρέη). Από εδώ και στο εξής όμως, αυτό τελείωσε. Η Γερμανία το έχει δηλώσει κατηγορηματικά: «Δεν θα πάρετε ευρώ πάνω από το ποσό που χρειάζεστε για να αποπληρώνετε τα δανεικά σας.» Άρα, τα πράγματα είναι απλά: Η νέα δανειακή σύμβαση δεν θα καλύπτει καμία από τις νέες δαπάνες του ελληνικού δημοσίου. Οι μόνοι που θα πρέπει να αγωνιούν για το αν θα προχωρήσει ή όχι είναι οι δανειστές μας, συμπεριλαμβανόμενης της τρόικας (και ιδίως της ΕΚΤ) που δεν θα πάρει τα χρήματα του Μνημονίου Νο.1 παρά μόνο αν προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2! Περιληπτικά, είτε προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2 (με ή χωρίς επιτυχημένο PSI+) είτε όχι, το ελληνικό δημόσιο, από τούδε και στο εξής, δεν θα μπορεί να δανείζεται από την τρόικα για να πληρώνει μισθούς, συντάξεις, εξοπλισμούς, σχολεία, υγεία κλπ.

5. Αυτός ο φόβος είναι κατάλοιπο της προ ευρώ εποχής και εκτός θέματος σήμερα. Όταν είχαμε την δραχμή, οι επιχειρήσεις που εισήγαγαν είδη πρώτης ανάγκης (π.χ. πετρέλαιο) έπρεπε να κάνουν χρήση των αποθεμάτων συναλλάγματος της χώρας. Σήμερα, δεν έχουν κανέναν τέτοιο περιορισμό. Αγοράζουν από το εξωτερικό σε ευρώ, χρησιμοποιώντας τον δικό τους τραπεζικό λογαριασμό, και πουλάνε στην εγχώρια αγορά στο ίδιο νόμισμα. Το κράτος δεν παρεμβαίνει (ιδίως από τότε που τα διυλιστήρια και άλλοι οργανισμοί ιδιωτικοποιήθηκαν). Είναι σφάλμα να θεωρούμε ότι η πτώχευση του ελληνικού δημοσίου σημαίνει και πτώχευση της, π.χ., Πετρόλα.

6.  Όλοι θεωρούν δεδομένο ότι μια εξέλιξη σαν αυτή που πρεσβεύω (το εσκεμμένο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ και η μη υπογραφή της νέας δανειακής συμφωνίας με την τρόικα) θα σημάνει, αυτομάτως, έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Όχι μόνο δεν είναι  δεδομένο κάτι τέτοιο αλλά, θα μου επιτρέψετε να πω, είναι αδύνατον να συμβεί. Έστω ότι το PSI+ ναυαγεί, το Μνημόνιο Νο.2 καθυστερεί και το ελληνικό δημόσιο αναβάλει την αποπληρωμή των ομολόγων του Μαρτίου. Πως θα εκδιωχθεί η χώρα από την ευρωζώνη; Πρώτον, δεν προβλέπεται μια τέτοια διαδικασία σε καμία Συνθήκη, ούτε και σε κάποιο νομικό κείμενο. Και να ψηφίσουν οι 16 υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης (κάτι το οποίο είναι απολύτως αδύνατον, καθώς τουλάχιστον η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ξέρουν ότι μια τέτοια εξέλιξη ανοίγει το παράθυρο και για εκείνες) την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από το ευρώ, μια τέτοια απόφαση δεν έχει κανένα νομικό αντίκρισμα. Δεύτερον, και να έβρισκαν νομικό τρόπο να το κάνουν, δεν θα το ήθελαν καθώς μια τέτοια κίνηση θα σφράγιζε την μοίρα ολόκληρης της ευρωζώνης: Τα spreads της Ιταλίας και των ομολόγων του EFSF θα πήγαιναν στα ουράνια, η Ιρλανδία θα αιμορραγούσε από μια μαζική απόδραση των αποταμιεύσεων που θα ανάγκαζε το Δουβλίνο να ορθώσει (παράνομα) τείχη στις μεταφορές κεφαλαίων κλπ κλπ. Τότε, θα με ρωτήσετε, γιατί η κα Merkel και η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, από τον Οκτώβριο και μετά,  απειλούν ότι μία αποτυχία τους δίδυμου PSI+-Μνημονίου Νο.2 θα σήμαινε έξοδο της χώρας από το ευρώ; Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί μιας, κενής περιεχομένου, χυδαίας απειλής στην οποία αξίζει η περιφρόνηση από όλους μας.

Σας υποσχέθηκα ότι, αφού απαντήσω στις ενστάσεις, θα εξηγήσω γιατί το εσκεμμένο ναυάγιο του PSI+ θα ήταν το μη χείρον για την Ελλάδα και, παράλληλα, μια ευκαιρία για την ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση. Θα αρχίσω από την Ευρώπη και θα κλείσω με τους λόγους που, μεταξύ όλων των δεινών που μας απειλούν, το ναυάγιο του PSI+ είναι η πιο ανώδυνη εξέλιξη για την πατρίδα μας.

Τα οφέλη της Ευρώπης από ένα ναυάγιο του PSI+

1. Η πυροδότηση των CDS, και οι απώλειες  των γαλλογερμανικών τραπεζών από μια ελληνική στάση πληρωμών, θα αναγκάσει την ευρωπαϊκή ηγεσία να αντιμετωπίσει (επί τέλους) την τραπεζική κρίση που μαίνεται στα σιωπηλά στην Βόρεια Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, δίνει στους ηγέτες του Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Γαλλία) την ευκαιρία και την δικαιολογία (απέναντι στους τραπεζίτες που τόσο φοβούνται οι πολιτικοί) να βάλουν το νυστέρι στο κόκκαλο – να απαιτήσουν ουσιαστική επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δηλαδή νέα κεφάλαια και όχι αύξηση του ποσοστού κεφαλαιοποίησης των τραπεζών με μείωση των δανείων που παρέχουν, κάτι που ενισχύει τους ανέμους της ύφεσης που πλήττει ολοένα και περισσότερο την Ευρώπη.

2. Θα υποχρεώσει την ΕΚΤ να αποδεχθεί ότι δεν είναι δυνατόν τα ελληνικά ομόλογα που διαθέτει εκείνη να είναι στο απυρόβλητο ενώ εκείνα που διαθέτει το ΙΚΑ μπορούν να κουρευτούν. Θα την υποχρεώσει να σταματήσει να προσποιείται ότι οι παρεμβάσεις της έχουν καθαρά νομισματικό χαρακτήρα και πως δεν είναι δική της δουλειά να βοηθά στην ορθολογική, κεντρική διαχείριση του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης. Εν τέλει, θα είναι ένα σημαντικό βήμα στην απαραίτητη μεταμόρφωση της ΕΚΤ σε μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα (όπως η Fed, Bank of England κλπ).

3. Το ναυάγιο της Μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα, όπου και ξεκίνησε, αποτελεί προαπαιτούμενο για τον επανασχεδιασμό της ευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισης της Κρίσης της Ευρωζώνης. Όσο η «ελληνική πληγή» καλύπτεται με τσιρότα, τόσο οι ευρωπαίοι ηγέτες μας θα κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους με αποτέλεσμα να καταρρέει το σύμπαν γύρω τους, στις δικές τους κραταιές χώρες, την ώρα που εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Το ναυάγιο του PSI+, από αυτή την άποψη, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα. Αμέσως μετά η Ευρώπη θα εξαναγκαστεί να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση.

Τα οφέλη της Ελλάδας από ένα ναυάγιο του PSI+

1. Στην τελευταία πρόταση έγραφα πως το ναυάγιο του PSI+ θα υποχρεώσει την Ευρώπη «να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση». Και στην μία και στην άλλη περίπτωση, η Ελλάδα θα έχει μια ευκαιρία να ξεφύγει από την σημερινή σκοτοδίνη. Όπως έχει γίνει πλέον (ελπίζω) σαφές σε όλους μας, η Κρίση στην Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπεραστεί με νέα δάνεια υπό τον όρο της περεταίρω συρρίκνωσης του ΑΕΠ (την αυστηρή λιτότητα δηλαδή) και ενόσω η Ευρώπη τελεί υπό άρνηση, δημιουργώντας έτσι υφεσιακές συνθήκες σε ολόκληρη την ήπειρο. Στο βαθμό που το PSI+ δεν είναι παρά ένα φύλο συκής για την συνέχιση της πολιτικής αυτής, το ναυάγιό του είναι καθήκον της χώρας μας προς τον εαυτό της. Στο πλαίσιο του επανασχεδιασμού της ευρωζώνης που θα ακολουθήσει, θα μας δοθεί (για πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση) η ευκαιρία να εκπονήσουμε ένα ρεαλιστικό Σχέδιο Απόδρασης.

2. Το ελληνικό δημόσιο, ό,τι και να γίνει με το PSI+, θα πρέπει από τώρα να αυτοχρηματοδοτείται. (Έχω αναφερθεί εδώ σε δύο τρόπους που μπορεί να επιτευχθεί η αυτοχρηματοδότηση για μια περίοδο έκτακτης ανάγκης.)  Αν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση πάρει την απόφαση ότι από εδώ και εμπρός (και μέχρι η ευρωζώνη είτε να διαλυθεί είτε να επανασχεδιαστεί) το δημόσιο θα ζει από τα έσοδά του, απορρίπτοντας επί τέλους τις ψευδαισθήσεις ότι ο συνδυασμός PSI+ και Μνημονίου Νο.2 θα μας επιτρέψουν να έχουμε πρωτογενή ελλείμματα και στο μέλλον, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός.

3. Δύο χρόνια τώρα, η οικονομία της χώρας μας έχει στεγνώσει από επενδύσεις. Βασικός παράγοντας είναι το «έργο» που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Περιμένοντας την Πτώχευση». Σε μια χώρα όπου όλοι ρωτούν (αν και ξέρουν την απάντηση) «Τι θα γίνει; Θα την αποφύγουμε την πτώχευση;», κανείς δεν επενδύει. Σε μια χώρα όπου το ερώτημα «Τελικά θα πτωχεύσουμε;» ισοδυναμεί με το ερώτημα «Θα μας δώσουν την επόμενη δόση;», η στάση επενδύσεων είναι φυσιολογική. Για αυτό πρέπει να πυροδοτηθούν τα CDS, για αυτό τον λόγο πρέπει να ειπωθούν τα λόγια «στάση πληρωμών», «default» κλπ ώστε να μπει ένα τέλος σε αυτή την αγωνία που εγγυάται ότι, όσο διαιωνίζεται, κανένας, έλληνας ή ξένος, δεν πρόκειται ποτέ να επενδύσει. Σκεφτείτε το: Με μηδενικό κόστος για το ελληνικό δημόσιο (καθώς έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα του χρηματοδοτεί τα πρωτογενή του ελλείμματα πλέον, ούτε καν η τρόικα), θα έχουμε σταματήσει αυτό το σήριαλ με την χρεοκοπία. Θα έχει εξαγγελθεί στα πρωτοσέλιδα και θα γυρίσουμε σελίδα. Εντός του ευρώ. Και με μια Ευρώπη που θα αναγκαστεί να επιστρέψει στο σχεδιαστήριο με στόχο την αναδόμηση της ευρωζώνης.

Συμπερασματικά, το μήνυμά μου είναι τόσο απλό όσο και αντίθετο με όλα όσα μας βομβαρδίζουν: Το πατριωτικό και ευρωπαϊκό μας καθήκον είναι να οδηγήσουμε το PSI+ σε ναυάγιο ώστε να προβούμε σε μια αναβολή της αποπληρωμής των δανείων μας τον Μάρτιο (η οποία θα καταγραφεί ως χρεοκοπία και θα πυροδοτήσει τα CDS). Αντί για την «καταστροφή», που μας λένε ότι θα φέρει, ένα ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ θα δώσει στην Ελλάδα μια ύστατη (έστω και μικρή) ευκαιρία απόδρασης από την Κρίση και στην Ευρώπη ένα κίνητρο να επιστρέψει στον δρόμο του ορθολογισμού. Το ότι, δυστυχώς, οι ηγέτες μας μάλλον θα θριαμβολογήσουν άλλη μια φορά για μια δήθεν σημαντική «συμφωνία» θα πρέπει να μας προβληματίσει. Και να μας κάνει να αναρωτηθούμε: Γιατί τους ανεχόμαστε ακόμα;

Το μέλλον των παιδιών

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=eCiVjAGoU4c

Κλείσιμο διακόπτη

Επειδή δεν αντέχουμε άλλο.

 

 

ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ

Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου 2012
Ώρα: από τις 8:00 μ.μ. μέχρι τις 8:30 μ.μ.

Τοποθεσία: ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΗ-ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ

ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΡΕΥΜΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ.

ΣΤΙΣ 8 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ,ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΗΝΥΜΑ.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

Το "απαγόν" ή σβήσιμο είναι άλλη μία μοναδική μορφή διαμαρτυρίας που χρησιμοποίησαν τον Σεπτέμβριο του 2002 οι Αργεντινοί καταναλωτές για να ακυρώσουν τις αυξήσεις στο ρεύμα και σε άλλα κοινωνικά αγαθά κοινής ωφέλειας. Έσβησαν ταυτόχρονα τα φώτα για ένα τέταρτο σε όλη τη χώρα! Τη βύθισαν στο σκοτάδι και ανάγκασαν κυβέρνηση και εταιρείες σε άτακτη υποχώρηση.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΞΙΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤHΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑ

(και ο μισθοφορικός ρόλος της εφημερίδας “Καθημερινή”)
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com
Μια ιστορική ευκαιρία για να μπει η Ελλάδα (και η Ευρώπη) στον δρόμο της πραγματικής σωτηρίας και όχι της καταστροφής της, που οι πράκτορες και απατεώνες παρουσιάζουν ως σωτηρία, εμφανίζεται τώρα. Αν είχαμε ελληνική κυβέρνηση ή αν εμφανισθούν πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη να την αξιοποιήσουν, μπορεί να ανατρέψουν όλη την κατάσταση, ανακόπτοντας την επίθεση του Χρήματος κατά των ευρωπαϊκών λαών και περνώντας στην αντεπίθεση.

Επί 18 μήνες συζητούσαμε ως λαός μια απίστευτη σαχλαμάρα, όχι τυχαία ασφαλώς, αλλά στα πλαίσια ενός προγράμματος που αποσκοπεί στη δική μας καταστροφή και στην, δι’ ημών, κατεδάφιση όλων των δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων των ευρωπαϊκών λαών, μετά τη νίκη τους επί του Χίτλερ to 1945. Συζητούσαμε στα σοβαρά τι κακό έχουν κάνει οι ‘Eλληνες δημόσιοι υπάλληλοι και το υπερτροφικό κράτος της Ελλάδας. Σήμερα, η μισή Ευρώπη απειλείται από τις αγορές, η ΕΕ αντιμετωπίζει τη χειρότερη κρίση της ιστορίας της και ο κόσμος μια οικονομική κρίση ανάλογη, ή χειρότερη του 1929. Προφανώς, οποιαδήποτε ελληνική ιδιότητα ήταν αδύνατο να προκαλέσει τέτοια φαινόμενα. Αν εμείς oι ίδιοι φταίγαμε για το μνημόνιο, τότε τι έγινε και μπήκαν οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλλοι, ποια είναι η δύναμη που απειλεί Γαλλία και Ιταλία;
Μια σκληρότατη σύγκρουση διεξάγεται στους κόλπους του ίδιου του παγκόσμιου κατεστημένου, σύγκρουση που θα έχει ιστορικές συνέπειες για την πορεία της Ευρώπης, αλλά και συνολικά του πολιτισμού μας. ‘Eνα από τα μέτωπα αυτής της σύγκρουσης είναι αυτό μεταξύ της Αυτοκρατορίας του Χρήματος, μιας ομάδας τραπεζών και κατόχων κεφαλαίου, με ιστορικά πρωτοφανή συσσωρευμένη ισχύ και των πιο παραγωγικών, εθνικών, μετριοπαθών δυνάμεων του κεφαλαίου, αλλά και των δυνάμεων που υπερασπίζονται τα παραδοσιακά κράτη. Ακόμη και στις HΠΑ, το γνωστό περιοδικό The American Interest, με εκδότη τον Φουκουγιάμα, τιτλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του με τη φράση: “(Mην) Ακολουθείτε το Χρήμα”, αφιερωμένο στις βλαβερές συνέπειες της επιρροής του χρηματιστικού κεφαλαίου και των ιδιωτικών συμφερόντων στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς υποθέσεις. Θραύσματα από αυτή την υπόγεια σύγκρουση βλέπουμε στις υποθέσεις Στρως-Kαν, ή τον πρόσφατο εξαναγκασμό σε παραίτηση του επικεφαλής της ελβετικής Κεντρικής Τράπεζας.
Οι δυνάμεις που ανθίστανται στον αναθεωρητισμό της “κρυμμένης Αυτοκρατορίας” των Αγορών, εξαιτίας της ταξικής τους υφής, εξαιτίας του ιδεολογικού τους εγκλωβισμού στα δόγματα των αντιπάλων τους, εξαιτίας μιας συστηματικής προσπάθειας δεκαετιών ελέγχου των πάσης φύσεως ελίτ από το Χρήμα, ώστε να μη μπορούν οι κοινωνίες να βρουν, όταν τυχόν αναζητήσουν, ηγέτες, υποκείμενα, ιδέες, για όλους αυτούς τους λόγους, οι δυνάμεις αυτές δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο.
Συνιστά λοιπόν μια τεράστια ευκαιρία για έναν Ευρωπαίο Πρωθυπουργό, για μια κάπως υπολογίσιμη πολιτική δύναμη στην Ευρώπη και ασφαλώς για την Ελλάδα να εκφράσει τη μεγάλη ανάγκη προστασίας της Ευρώπης και του κόσμου από την καταστροφική μανία των Αγορών, να δώσει πολιτική διέξοδο σε μισό δισεκατομμύριο Ευρωπαίους που καταλαβαίνουν σιγά-σιγά, έστω θολά και από ένστικτο, τη φοβερή απειλή που επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια τους, που αντιλαμβάνονται ότι οι τράπεζες έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και το Χρήμα, ως νέος Μολώχ, ετοιμάζεται να κατασπαράξει την εργασία, τη σύνταξη και αύριο τη δημοκρατία και την ειρήνη στην ήπειρό μας.
Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη, που όποιος ηγέτης, δύναμη, χώρα την εκφράσουν και μπορέσουν να προσφέρουν καινούριο όραμα στην Ευρώπη, θα δουν τη δύναμή τους να πολλαπλασιάζεται αφύσικα, δυσανάλογα ως προς το μέγεθός τους, θα πάρουν ξαφνικά με το μέρος τους την τρομερή δύναμη της Ιστορίας, όπως τόκαναν στην εποχή τους, την εποχή που διαμόρφωσε η προηγούμενη μεγάλη κρίση, του 1929, και για πολύ διαφορετικούς σκοπούς και σχέδια ο καθένας, ηγέτες όπως ο Ρούζβελτ, ο Τσώρτσιλ, ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Ντε Γκωλ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Μακάριος ήταν επίσης τέτοιοι πολιτικοί.
Δυστυχώς όμως, και μόνο να τα σκέφτεται αυτά κανείς σε μια χώρα τόσο καθολικά άρρωστη όπως η δική μας, που η “ηγεσία” της έχει επιτυχώς δοκιμάσει χρόνια να τη βυθίσει σε ένα είδος βαθειάς εθνικής μειονεξίας, κατεβάζοντας την αυτοεικόνα μας στο επίπεδο των ανύπαρκτων δικών της προσόντων, αναδεικνύοντας τον ραγιαδισμό σε ύψιστη εθνική αρετή και νομίζοντας τον κουτσαβακισμό ρεαλπολιτίκ, κινδυνεύει να τον πούνε γραφικό ή αιθεροβάμονα. Είναι όμως ο μόνος τρόπος σωτηρίας της Ελλάδας, που δεν έπρεπε να μπει στην πρώτη γραμμή μιας τέτοιας τιτάνιας σύγκρουσης, τώρα όμως μπήκε και μόνο μια τέτοια απότομη και πλήρης αντιστροφή, θα της επέτρεπε να σταματήσει να αποτελεί την χρήσιμη μαύρη τρύπα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και να μετατραπεί σε ελκυστή αντιστροφής της καταστροφικής δίνης θανάτου στην οποία μπαίνει η ΕΕ, με ελκυστή την Ελλάδα.

Εσχάτη Προδοσία με το PSI
Tι γίνεται όμως στην Αθήνα; Μια αποκαλυπτική εικόνα μας έδωσε ο Τσαρλς Νταλάρα, εκπρόσωπος των δανειστών στους Financial Times (16.1.11). Eπαινεί τον Παπαδήμο γιατί δέχεται επιτόκια κοντά στο 5% και ψέγει τη Γερμανία και το ΔΝΤ ότι θέλουν μικρότερα επιτόκια, δηλαδή ότι παρεμβαίνουν στη διαπραγμάτευση υπέρ της Ελλάδας, παρόλο που η κυβέρνησή της δεν την υπερασπίζεται!!!
Η κυβέρνηση της Αθήνας, τύποις ελληνική, με “μυαλό” χειραγωγούμενο από την αυτοκρατορία του Χρήματος, και τους ανθρώπους της, πανταχού παρόντες στον κυβερνητικό, πολιτικό και κρατικό μηχανισμό της χώρας, η κυβέρνηση των Σαμαρά, Λαζαρίδη, Παπαδήμου, Βενιζέλου, Γιαννίτση και Γιωργάκη, με τη βοήθεια του Καρατζαφέρη, με τον Ρόντο και διάφορους άλλους πάνω και πίσω της, δίκην Καραμεσίνη ή Αβρακώτου, για λογαριασμό όχι της CIA αλλά του Χρήματος, σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις χειραγώγησης ολόκληρης χώρας στην παγκόσμιο ιστορία, όχι μόνο δεν αδράχνει την ευκαιρία, ούτε καν συνειδητοποιεί την ύπαρξή της, αλλά επιδίδεται με καταστροφική (και αυτοκαταστροφική) μανία στην ολοκλήρωση του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας.
Τίποτα λιγότερο δεν συνιστά η υπαγωγή των ομολόγων στο αγγλικό δίκαιο και μη ελληνικά δικαστήρια. Βαριές κουβέντες ίσως πείτε. Σας υποσχόμαστε να τις τεκμηριώσουμε στη συνέχεια, με τρόπο που κανένας νομομαθής να μην μπορέσει να φέρει ούτε ίχνος αξιόπιστης αντίρρησης και προκαλούμε όποιον έχει τέτοια να τη διατυπώσει. (To άρθρο γράφεται ενώ αναμένεται η επανάληψη των διαπραγματεύσεων Ελλάδας και τραπεζών).
Διαβάζουμε στη Ναυτεμπορική (16.1): “Σύμφωνα με γαλλικές εφημερίδες, η ελληνική πλευρά προτείνει επιτόκιο 3%, το ΔΝΤ πιέζει για 2%...Στα υψηλά επιτόκια αντιδρούν και χώρες της ευρωζώνης, όπως η Γερμανία … οι πιέσεις της οποίας φέρεται να προκάλεσαν την “παύση” των συνομιλιών”. H Καθημερινή (14.1), εφημερίδα στενότατα συνδεόμενη με την κυβέρνηση και στηρίζουσα μετά μανίας τα μνημόνια, δημοσιεύει ένα επίσης εντυπωσιακό ρεπορτάζ στην πρώτη σελίδα. “Οι πιστωτές”, γράφει,  “φέρεται να ζήτησαν επιτόκιο άνω του 5%, η δε ελληνική κυβέρνηση αντιπρότεινε επιτόκιο κάτω του 4%. Μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν ότι η Γερμανία ζήτησε επιτόκιο 2%”. Η Καθημερινή και η Ναυτεμπορική θεωρούναι από τις σοβαρότερες εφημερίδες της χώρας. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε σωρεία άλλων διεθνών δημοσιευμάτων, με συγκλίνουσες πληροφορίες.
Μόνο ως παγκόσμιο ρεκόρ μπορούν να θεωρηθούν τέτοια πράγματα. Με εξαίρεση την ηγεσία του ΕΑΜ, στις αρχές του 1945, που υπέγραψε μια συμφωνία αφοπλισμού της προτού πάει στον πόλεμο, ή του Γκορμπατσώφ, λίγα παραδείγματα παρόμοιας διαπραγματευτικής τακτικής υπάρχουν στα παγκόσμια χρονικά. Στα μέλλοντα να εκδοθούν εγχειρίδια διαπραγμάτευσης παγκοσμίως, οι Παπανδρέου και Παπαδήμος θα αναφέρονται ως κεντρικό παράδειγμα στο κεφάλαιο “Τι πρέπει να μην κάνει ο διαπραγματευτής”.
Τι λένε τα ρεπορτάζ; Πρώτον, η ελληνική κυβέρνηση, εγκατέλειψε το σοβαρότερο όπλο της χώρας και το σοβαρότερο ζήτημα που θάπρεπε να την απασχολεί, το αγγλικό δίκαιο και τα δικαστήρια, ή, εναλλακτικά, το ύψος του κουρέματος, από την αρχή της διαπραγμάτευσης. Σαμαράς, Παπαδήμος, Λαζαρίδης και Σια, άρχισαν τις διαπραγματεύσεις “κατεβάζοντας τα σώβρακα”, παρόλο που ο Παπαδήμος διαβεβαίωνε τη Βουλή ότι δεν δέχεται υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο. Δεύτερο, σε αντάλλαγμα της παράδοσης του μεγαλύτερου όπλου τι πήραν; Μια συμφωνία τόσο άσχημη, που διέκοψε τις διαπραγματεύσεις όχι η Ελλάδα, οι “εκπρόσωποι” του λαού που θα πληρώσει τα επιτόκια, αυτοί ήταν διατεθειμένοι να συνεχίσουν με αυτό που συνήθως ακολουθεί όταν κανείς κατεβάζει τα σώβρακα, αλλά οι Γερμανοί και το ΔΝΤ! Που δεν έχουν φυσικά φήμη ούτε φίλου των λαών, ούτε εχθρού των τοκογλύφων, ακόμα κι αυτοί όμως ανησύχησαν και αγανάκτησαν με τις απαιτήσεις των τοκογλύφων!
Να συνοψίσουμε. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ενδιάμεση θέση, μεταξύ τραπεζιτών και Γερμανίας-ΔΝΤ, λες και η διένεξη δεν αφορά την επιβίωση του ελληνικού λαού! Ζητάει επιτόκιο 4%, όταν το ΔΝΤ και η Γερμανία ζητάνε 2%! Θα μου πείτε, ο Παπαδήμος και ο Χριστοδούλου θα το πληρώσουν; Είναι κι αυτό μια άποψη.
Αυτή υποτίθεται ότι είναι ελληνική κυβέρνηση! Εσείς τι  θα κάνατε σε ένα μεσίτη που κυττάει να πουλήσει το σπίτι σας σε μικρότερη τιμή από αυτή που κατά γενική ομολογία πιάνει; Τι θα λέγατε αν ο δικηγόρος σας χειριζόταν έτσι μια διαφορά σας με τράπεζα; Δεν θα τον στέλνατε στον Εισαγγελέα και τον Δικηγορικό Σύλλογο, αν δεν τον πλακώνατε στον ξύλο, πεπεισμένος ότι “τα πιάνει” από την τράπεζα; Αν τα έκανε ο διευθυντής μιας επιχείρησης, οι μέτοχοι δεν θα τον αντικαθιστούσαν; Δεν θα τον έστελναν στον Εισαγγελέα για απιστία;

Πλύση εγκεφάλου
Πιο εξωφρενικός από όσα γίνονται, είναι ο τρόπος που τα παρουσιάζουν οι εφημερίδες, όσες έχουν μείνει τουλάχιστο. Ουδέτερα, περιγραφικά, λες και είναι φυσιολογικά πράγματα, λες και είναι απολύτως φυσικό να ζητάνε Γερμανοί και ΔΝΤ πιο ευνοϊκό επιτόκιο για την Ελλάδα από την ίδια! Αφού αφήνει μια μέρα τους αναγνώστες της να χωνέψουν την είδηση ως φυσιολογική, η Καθημερινή επανέρχεται, στην πρώτη σελίδα του φύλλου της Κυριακής 15.1, για να υποβάλλει στους αναγνώστες ξανά την κεντρική ιδέα με την οποία κανοναρχούν συστηματικά τον ελληνικό λαό από την άνοιξη του 2010 (εκμεταλλευόμενοι, είναι αλήθεια, και την ανεπάρκεια των “αντιμνημονιακών” να προτάξουν απαντήσεις στο ύψος της πρόκλησης που αντιμετωπίζει η χώρα), ότι δηλαδή δεν έχει άλλη επιλογή από το αυτοκτονήσει συνθηκολογώντας εκ των προτέρων, με οποιουσδήποτε όρους του επιβάλλουν.
“Σκληρό παζάρι σε τρία μέτωπα”, είναι ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας, που είναι, όπως μόλις σας δείξαμε, με στοιχεία από την ίδια, μεγάλο ψέμμα. Κι αν υπάρχει σκληρό παζάρι, δεν το κάνει ο Παπαδήμος! Αφού κεντρίσει με τον τίτλο το ενδιαφέρον του αναγνώστη για το “σκληρό παζάρι”, που περιμένει να δει τώρα τι ακριβώς παίζεται και τι θα κάνει η κυβέρνησή του, τι μας πληροφορεί η εφημερίδα στο κείμενό της, από τις πρώτες κιόλας φράσεις; “Σε εξαιρετικά δυσχερή θέση”, λέει, “βρίσκεται από προχθές Παρασκευή η Ελλάδα, αναφορικά με την υπογραφή του PSI+” και “με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται η Αθήνα ενόψει της επίσκεψης της τρόικας”.
Ξεκινώντας από τέτοιες παραδοχές, το υποτιθέμενο παζάρι χάνει κάθε νόημα. Ας υπογράψουμε τι λένε οι τράπεζες για το PSI και η τρόικα για την οικονομία κι ας πάμε για ούζα, όσο έχουμε ακόμα να τα πληρώσουμε, είναι το απολύτως λογικό συμπέρασμα. Που στηρίζεται σε ένα χυδαίο, χονδροειδές και εγκληματικό ψέμμα. Γιατί πιστεύει η εφημερίδα ότι είναι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση η Αθήνα και δεν είναι αίφνης ο Νταλάρα, που αντιμετωπίζει όχι μόνο τον Παπαδήμο, αλλά επίσης Βερολίνο και ΔΝΤ; Και που ασφαλώς, πολιτικά, ο Νταλάρα και οι διεθνείς υπερτράπεζες πίσω του, θα αυτοκτονούσαν, αν εμφανιζόντουσαν διεθνώς ως τορπιλίζουσες  διαπραγματεύσεις και ΕΕ. Είτε ο Νταλάρα μπλοφάρει εκ του ασφαλούς, αφού έχει τον Παπαδήμο απέναντι, είτε σκοπεύει να συγκρουστεί άγρια με Γερμανία και το ΔΝΤ. Γιατί όμως η Αθήνα τον διευκολύνει; Ποιό λόγο έχει η Καθημερινή, να διασπείρει πανικό, απελπισία και ηττοπάθεια στον ελληνικό λαό, σε μια τόσο κρίσιμη μάχη για το μέλλον του; Γιατί μια ελληνική, φανταζόμαστε, εφημερίδα, προτρέπει ουσιαστικά, έστω κι αν δεν το λέει ακριβώς, σε συνθηκολόγηση τον Παπαδήμο, αντί να τον στηρίζει, να τον καλεί σε μαχητικότερη στάση, κλίμα που θα μπορούσε επωφελώς για τις ελληνικές θέσεις να επικαλεσθεί στη διαπραγμάτευση; Γιατί, απαντάει η ίδια στο κύριο άρθρο, “θα χρειασθούν σύνεση, ψυχραιμία και κυρίως σοβαρός αντίλογος απέναντι στις σειρήνες του λαϊκισμού και τους μισθοφόρους που επιδιώκουν την κατάρρευση”. Δεν καταλαβαίνω πια τίποτα. Διαπραγμάτευση μεταξύ τραπεζών και Ελλάδας γίνεται ή πολιτική μάχη λαϊκιστών και μισθοφόρων (άκουσον άκουσον). ‘Eχουμε μια καλή συμφωνία και την υπονομεύουν οι μισθοφόροι; Μήπως εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια και βλέπει παντού μισθοφόρους η καλή εφημερίς; Σε ένα πράγμα μπορεί κανείς να συμφωνήσει με το άρθρο, την ανάγκη σοβαρού αντίλογου. Ε, η Καθημερινή ας μας εξηγήσει γιατί θέλει αγγλικό δίκαιο, με πόσο επιτόκιο και τι κούρεμα θεωρεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος!
Την καλύτερη απάντηση την έδωσε ο … Σόιμπλε. ‘Iσως μη διαβάζοντας την προειδοποίηση της εφημερίδας για λαϊκιστές και μισθοφόρους, καταχειρίασε τις απαιτήσεις επιτοκίων των τραπεζών, μιλώντας στη γερμανική ραδιοφωνία, την επόμενη μέρα! Ο ίδιος ο Νταλάρα, στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, επαίνεσε την ελληνική πλευρά ψέγοντας ΔΝΤ και Γερμανία για τα χαμηλά επιτόκια που ζητάνε. Τώρα, αν εγώ συμπεράνω ότι ο Παπαδήμος και τα κόμματα και εφημερίδες που τον στηρίζουν, εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τραπεζών κατά της Ελλάδας, θα έχω άδικο;

Αγγλικό Δίκαιο: η “μικρή διαφορά” ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο 
Η ζημιά που ήδη έκανε η κυβέρνηση είναι πολύ μεγαλύτερη από τη διαφορά στα επιτόκια, δεν είναι εκεί το κυρίως ζήτημα. Δεν οδηγεί μόνο σε μικρότερα επιτόκια με τη “διαπραγμάτευση” που υποτίθεται ότι κάνει, καίει εμμέσως και το σημαντικότερο χαρτί της Ελλάδας. Γιατί προκαλείται μια ρήξη, κινητοποιείται η Γερμανία και το ΔΝΤ υπέρ μας, αλλά υπέρ μιας διαπραγματευτικής θέσης που δεν μας λύνει το πρόβλημα και όχι υπέρ ενός μεγαλύτερου κουρέματος ή της μη υπαγωγής στο αγγλικό δίκαιο που θα ήταν αρχή λύσης του προβλήματος. Η διαφορά αυτή μπορεί να είναι όση και η διαφορά ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο της Ελλάδας. Παραιτούμεθα από ένα σοβαρό πολιτικό όπλο, που θα μπορούσαμε να το επικαλεστούμε γιατί οι πάντες έχουν θέσει στην ατζέντα το βιώσιμο χρέος, άρα μπορεί εύκολα να το χρησιμοποιήσει η Αθήνα, αντί να το θυσιάζει, όπως έκανε ο Παπαδήμος κι όσοι τον στηρίζουν.
Ο κ. Σαμαράς μετά τη συνάντηση με τον Βεστερβέλε δήλωσε ότι ύψιστο εθνικό καθήκον είναι να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο, με τις συμφωνίες PSI και τη δανειακή. Κάθε λογικός άνθρωπος, κάθε πατριώτης, με στοιχειώδη επίγνωση του προβλήματος το ίδιο θάλεγε. Αλλά είναι βιώσιμα αυτά που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση Παπαδήμου, που υπάρχει χάρη στον Σαμαρά; Οποιαδήποτε συμφωνία PSI και οποιαδήποτε δανειακή λύνουν το πρόβλημά μας;
Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ είναι ένας από τους τέσσερις-πέντε θεωρούμενους κορυφαίους κατεστημένους οικονομολόγους του κόσμου. Kατέχει τη νευραλγική για την παγκόσμια οικονομία θέση του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ. Βγήκε στα κεραμίδια, εναντίον και του ΔΝΤ, λέγοντας ότι χρειάζεται κούρεμα 80%, 50% δεν είναι βιώσιμο. Ο καθηγητής Μαξ ‘Oτε, από τα γνωστότερα ονόματα της ευρωπαϊκής οικονομολογίας, απαντάει στον Νίκο Χειλά του Βήματος (15.1.2011) ότι ο ίδιος δεν θα δεχόταν σε καμία περίπτωση το αγγλικό δίκαιο. Ο εκδότης της Handelsblatt, φωνής της γερμανικής βιομηχανίας, Στάινγκαρτ, μας ικετεύει περίπου να ζητήσουμε αναθεώρηση των Μνημονίων. Διερωτώμαι εγώ τώρα, ποιόν ρώτησαν οι Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης και τους είπε ότι έχουνε άδικο οι Μπλανσάρ, ‘Oτε, Στάινγκαρτ, μεταξύ πολλών άλλων, ότι δηλαδή φτάνει 50% και αγγλικό δίκαιο; Μήπως τον Αλογοσκούφη, τον Παπακωνσταντίνου, τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που περιέγραψαν τους εαυτούς τους ως “πουτάνες” στο Βήμα τον Οκτώβριο, την καφετζού της γειτονιάς ή κανέναν από τους διεφθαρμένους υπαλλήλους που χρησιμοποιούν ως συμβούλους; Μην τους κρύβετε παιδιά, τέτοιες κορυφές της οικονομικής επιστήμης, Νόμπελ να πάρουν. Δεν θέλω να πιστέψω βέβαια ότι ο Πρωθυπουργοί και οι αρχηγοί των κομμάτων που τον στηρίζουν παίρνουν εντολές από κάποιον. Υποθέτω ότι ρωτάνε κάποιους οικονομολόγους. Ποιοι είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη συμφωνία PSI που διαπραγματεύονται είναι βιώσιμη;
Τι σημαίνει μη βιώσιμη συμφωνία; Σημαίνει βεβαιότητα χρεωκοπίας, υπό τους ευνοϊκότερους για τους δανειστές όρους. Σημαίνει πλήρη νομική κατοχύρωση της μετάβασης πάσης ελληνικής περιουσίας στην ιδιοκτησία τους. Σημαίνει δυνατότητα αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ χωρίς συνέπειες για τις αξιώσεις των πιστωτών από τη χώρα. Χρειάζεται να πούμε περισσότερα για να πείσουμε για τη σημασία των όσων πάει να συμφωνήσει αυτή η κυβέρνηση;

Subject: Fw: Φωτογραφίες που σημάδεψαν για πάντα την ανθρωπότητα.

 

Date: Fri, 16 Sep 2011 08:26:32 +0100From: panagiot_d@yahoo.grSubject: Φωτογραφίες που σημάδεψαν για πάντα την ανθρωπότητα.To:

Φωτογραφίες που σημάδεψαν για πάντα την ανθρωπότητα.   Αθήνα 1842 Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Γάλλο αριστοκράτη Ζοζέφ Ζιλπέρ Zιρό ντε Πρανί και πιθανολογείται ότι πρόκειται για την πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε στην Ελλάδα. Απεικονίζει τον ναό του Ολυμπίου 5ιός στην Αθήνα. Αποτελεί δε μια απ' τις ακριβότερες φωτογραφίες του κόσμου, καθώς πουλήθηκε σε δημοπρασία του Οίκου Kρίστις στον Σεΐχη του Kατάρ, έναντι 789.000 ευρώ! 23 Ιανουαρίου 1896 Η πρώτη ακτινογραφία είναι γεγονός. Την πήρε ο Γερμανός φυσικός Βίλχελμ Ρέντγκεν και απεικονίζει το χέρι της συζύγου του. 17 Δεκεμβρίου 1903 Οι αδερφοί Orville και Wilbur Wright κάνουν την πρώτη πτήση με μηχανοκίνητο αεροπλάνο.. Πιλότος ήταν ο Orville, αν και απλά έστριψαν νόμισμα για να το αποφασίσουν. Μετά την επιτυχία τους, και μέχρι να κατοχυρωθεί η πατέντα τους, έκρυψαν το αεροπλάνο στο μαγαζί τους που πουλούσε ποδήλατα για να μην τους κλέψει κανείς την ιδέα. Αθήνα 1929 Η φωτογράφος Nelly's (Έλλη Σουγιουλτζόγλου Σεραϊδάρη) προκαλεί σκάνδαλο στην συντηρητική κοινωνία της εποχής αλλά και στους συντηρητικούς αρχαιολόγους και δημοσιογράφους, όταν φωτογραφίζει να χορεύουν γυμνές στην Ακρόπολη την Mona Paeva (πάνω) και την Ουγγαρέζα χορεύτρια Nikolska (κάτω). Σκοτία 1934 Οι θρύλοι που υπήρχαν απ' τον 6ο αιώνα μ.Χ. για ένα τέρας που ζει στην λίμνη Loch Ness, ενισχύονται όταν δημοσιεύεται η φωτογραφία που εμφανίζει το τέρας να προβάλλει μέσα απ' το νερό. Η «Nessie» έγινε θέμα συζητήσεων, αλλά και ο θεμέλιος λίθος για την τουριστική προβολή και εκμετάλλευση της περιοχής. 5εκαετίες αργότερα, το 1994, ο μύθος καταρρέει όταν ο Christian Spurling παραδέχεται ότι το «τέρας» ήταν ένα δημιούργημα του πατριού του φτιαγμένο από ξύλα. Αν και την φωτογραφία την τράβηξε ο ετεροθαλής αδερφός του, Ian Wetherell, θέλοντας να δώσουν μια πιο έγκυρη διάσταση και μεγαλύτερη βαρύτητα στην απάτη τους, έπεισαν τον γιατρό Robert Kenneth Wilson να παραδεχτεί ότι ήταν αυτός που φωτογράφησε το «τέρας». Γερμανία 1934 Το εντυπωσιακό συνέδριο των Ναζί στην Νυρεμβέργη. Διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά, οι Heinrich Himmler, Adolf Hitler & Viktor Lutze. Αρχαία Ολυμπία 1936 Η πρώτη αφή της φλόγας των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Την Ολυμπιακή δάδα ανάβει η πρωθιέρια Κούλα Πράτσικα. Βερολίνο 1936 Ο Χίτλερ βραβεύει τον Σπύρο Λούη, ο οποίος παρέλασε με φουστανέλα, ως επίτιμο μέλος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου στη Γερμανία. Περού 1939 Η Lina Medina γίνεται η νεαρότερη μητέρα στον κόσμο που έχει καταγραφεί στα ιατρικά χρονικά, σε ηλικία 5 ετών, 7 μηνών και 21 ημερών. Η ίδια δεν αποκάλυψε ποτέ τον πατέρα του παιδιού. Ο πατέρας της συνελήφθη με την κατηγορία του βιασμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λόγω έλλειψης στοιχείων. 4 Φεβρουαρίου 1945 Η διάσκεψη της Γιάλτας. Οι 3 Μεγάλοι, Winston Churchill, Franklin D. Roosevelt και Joseph Stalin, καθορίζουν τις ζώνες επιρροής τους, ως νικητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. 28 Απριλίου 1945 Λίγο πριν την είσοδο των συμμαχικών στρατευμάτων στο Μιλάνο στις 27 Απριλίου, και ενώ ο Μουσολίνι κατευθυνόταν στην πόλη Chiavenna μαζί με την ερωμένη του Κλαρέττα Πετάτσι (Claretta Petacci) με σκοπό τη διαφυγή τους στην Ελβετία, συνελήφθησαν από Ιταλούς παρτιζάνους. Την επόμενη μέρα δικάστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και εκτελέστηκαν μαζί με 16 ακόμη άτομα, τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης του Σαλό, ενώ τα πτώματά τους κρεμάστηκαν ανάποδα στην κεντρική πλατεία Λορέτο (Piazzale Loreto) του Μιλάνου. 30 Απριλίου 1945 Δύο θέματα κυριαρχούν στο καταφύγιο του Χίτλερ τις τελευταίες μέρες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: πόσο κοντά είναι ο Κόκκινος Στρατός και ποιος είναι ο πιο σίγουρος τρόπος αυτοκτονίας. Επανειλημμένα ο Χίτλερ (56 ετών) μοιράζει δηλητήριο σε αυτούς που παρέμειναν μαζί του στο καταφύγιο και δεν τον εγκατέλειψαν. Στην ακόλουθη φωτογραφία υποτίθεται ότι απεικονίζεται Ο Χίτλερ όμως στην πραγματικότητα είναι ο σωσίας του, ο Gustav Weler. Η φωτογραφία συζητήθηκε έντονα καθώς έγινε γνωστό ότι ο Χίτλερ, πριν το θάνατό του, είχε διατάξει να καεί η σωρός του όταν πεθάνει. 15 Ιουνίου 1945 Ο Άρης Βελουχιώτης παγιδευμένος από την Εθνοφυλακή αυτοκτονεί. Αποκεφαλίζεται και 3 ημέρες αργότερα το κεφάλι του, μαζί μ' αυτό του συντρόφου του Τζαβέλα, βρίσκονται στα Τρίκαλα όπου και κρέμονται σε έναν φανοστάτη της κεντρικής πλατείας σε δημόσια θέα για 2 ημέρες. Ινδία 1946 Ο Μαχάτμα Γκάντι διαβάζει δίπλα στην ανέμη του. Ο Γκάντι επέτρεψε στην δημοσιογράφο Margaret Bourke-White να τον φωτογραφίσει, με την προϋπόθεση να μάθει να χειρίζεται την ανέμη. Νότια Καρολίνα 1950 Οι φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ βρίσκουν εφαρμογή ακόμα και στο νερό. 29 Μαΐου 1953 Ο 33χρονος Edmund Hillary και ο 37χρονος Sherpa (=οδηγός) Tenzing Norgay από το Νεπάλ, εφοδιασμένοι με μπουκάλες οξυγόνου, ανέβηκαν μόνοι οι δυο τους τα τελευταία μέτρα στην κορυφή του ύψους 8.848 μέτρων Τσομολούνγκμα (στην ντόπια διάλεκτο) του όρους Έβερεστ των Ιμαλαΐων, το οποίο μέχρι τότε είχε λυγίσει 15 τουλάχιστον αποστολές και είχε πάρει τις ζωές περισσοτέρων από 150 ορειβατών. Στη φωτογραφία απεικονίζεται ο Tenzing Norgay και τον αποθανάτισε ο Hillary, την στιγμή που πατούσε στη «Στέγη του κόσμου». 4 Σεπτεμβρίου 1957 Η Dorothy Counts γίνεται μια απ' τις πρώτες μαύρες μαθήτριες που μπαίνουν σε Λύκειο της Charlotte στην Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ. Κατά την είσοδό της η Counts αποδοκιμάστηκε και χλευάστηκε έντονα, ενώ οι γονείς της την απέσυραν από το σχολείο μόλις 4 μέρες αργότερα. 12 Οκτωβρίου 1960 Ο 17χρονος ακροδεξιός μαθητής, Otoya Yamaguchi , σκοτώνει με ένα ξίφος τον σοσιαλιστή πολιτικό, Inejiro Asanuma, κατά την διάρκεια ομιλίας του στο Τόκιο. Ο φωτογράφος Yasushi Nagao που αποτύπωσε τη σκηνή, δηλώνει αργότερα ότι απλά βρέθηκε στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή 11 Ιουνίου 1963 Ο βουδιστής μοναχός, Thich Quang Duc, αυτοπυρπολείται ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταπίεση των βουδιστών απ' την κυβέρνηση του Βιετνάμ. Καθόλη την διάρκεια της αυτοπυρπόλησης δεν κουνήθηκε καθόλου απ' την θέση του. 4 Ιουνίου 1964 Στην ναυτική βάση του Puerto Cabello στην Βενεζουέλα, ένας στρατιώτης που τραυματίζεται θανάσιμα από ελεύθερο σκοπευτή, προσπαθεί να γαντζωθεί πάνω στον ναυτικό ιερέα Luis Padillo. Νότιο Βιετνάμ 1965 Μια μητέρα με τα 3 παιδιά της, διασχίζει κολυμπώντας ένα ποτάμι για να ξεφύγει από τις αμερικανικές βόμβες. Η φωτογραφία ελήφθη απ' τον Ιάπωνα Kyoichi Sawada. Νότιο Βιετνάμ 1966 Ένα τεθωρακισμένο των ΗΠΑ σέρνει έναν νεκρό Βιετκόνγκ. Μεξικό 1968 Οι Αφροαμερικανοί Ολυμπιονίκες Tommie Smith (κέντρο) και John Carlos (δεξιά), κατά την βράβευσή τους και ενώ ακούγεται ο εθνικός ύμνος των Η..Π.Α., υψώνουν τη γροθιά τους φορώντας μαύρα γάντια, θέλοντας έτσι να διαμαρτυρηθούν για τις φυλετικές διακρίσεις που υφίστανται στη χώρα τους. Ο έτερος Αυστραλός συναθλητής τους, Peter Norman, συμπαρίσταται, φορώντας ένα διακριτικό του Ολυμπιακού Σχεδίου για τα Ανθρώπινα δικαιώματα και είναι αυτός που πρότεινε στους συναθλητές του να φορέσουν από ένα γάντι. Μετά την κίνηση αυτή, οι 2 αθλητές αποβλήθηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την Ολυμπιακή ομάδα των Η.Π.Α., ενώ λέγεται ότι τους αφαιρέθηκαν και τα μετάλλια (διαψεύστηκε από τον Carlos). 20 Ιουλίου 1969 Η αποστολή του Apollo 11 με πλήρωμα τους Neil Armstrong, Edwin (Buzz) Aldrin και Michael Collins προσεληνώνεται επιτυχώς και ο Neil Armstrong αφήνει το πρώτο ανθρώπινο αποτύπωμα στην επιφάνεια της Σελήνης το οποίο θα παραμείνει εκεί για εκατομμύρια χρόνια. Η αποστολή προσθαλασσώθηκε στον Ειρηνικό ωκεανό με ασφάλεια στις 24 Ιουλίου 1969 Ιαπωνία 1971 Μια μητέρα, η Ryoko Uemura, συμφωνεί με τον Αμερικανό φωτογράφο Eugene Smith, να φωτογραφηθεί με την κόρη της Tomoko Uemura, μέσα σε ένα παραδοσιακό ιαπωνικό λουτρό. Ο σκοπός της φωτογράφησης ήταν να δοθεί ένα ηχηρό μήνυμα για της συνέπειες της νόσου Minamata (ένας τύπος δηλητηρίασης με υδράργυρο), η οποία προκαλούνταν από τα τοξικά και χημικά απόβλητα της εταιρίας Chisso και η οποία είχε «χτυπήσει» και την Tomoko, που τελικά πέθανε το 1997 σε ηλικία 21 ετών. 5 Σεπτεμβρίου, 1972 Το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου 1972, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, ένας κομάντο της παλαιστινιακής στρατιωτικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», εισβάλλει στο Ολυμπιακό χωριό και κρατά 11 Ισραηλινούς αθλητές σε ομηρία, με αντάλλαγμα την απελευθέρωση 200 φυλακισμένων Παλαιστινίων. Δύο Ισραηλινοί αθλητές θα εκτελεστούν. Το βράδυ, ένα δράμα εξελίσσεται στο αεροδρόμιο του Μονάχου όπου οι τρομοκράτες προσπαθούν να διαφύγουν με τους ομήρους για το Κάιρο. Με την επέμβαση της γερμανικής αστυνομίας σκοτώνονται οι 9 Ισραηλινοί όμηροι, καθώς και τα 5 από τα 8 μέλη της οργάνωσης. Το σύνολο των θυμάτων ανεβαίνει στους 18. Στην φωτογραφία από το μπαλκόνι των διαμερισμάτων της ισραηλινής ομάδας, πιθανολογείται ότι είναι το νεαρότερο μέλος της οργάνωσης, ο Afif Ahmed Hamid, ο οποίος βρέθηκε αργότερα ανάμεσα στους νεκρούς Παλαιστίνιους. 11 Σεπτεμβρίου 1973 Ο δημοκρατικά εκλεγμένος στην Χιλή πρόεδρος, Salvador Allende, λίγες στιγμές πριν την δολοφονία του κατά την διάρκεια στρατιωτικού πραξικοπήματος στο Σαντιάγκο. Ως φωτογράφος αναγνωρίστηκε ο Luis Orlando Lagos Vazquez. Αύγουστος 1977 Ο Elvis Presley στο φέρετρό του. Η φωτογράφηση έγινε κρυφά από ξάδερφό του και πουλήθηκε έναντι ευτελούς τιμής σε περιοδικό. Απρίλιος 1980 Ένας ιεραπόστολος κρατά το σκελετωμένο χέρι ενός παιδιού που λιμοκτονεί στην Ουγκάντα. 23 Φεβρουαρίου 1981 Ο συνταγματάρχης Antonio Tejero Molina και μέλη της Πολιτοφυλακής και της Στρατονομίας, κρατά ομήρους τα μέλη της ισπανικής βουλής στην Μαδρίτη. Με την απειλή όπλων, εκφωνεί λόγο στο ακροατήριο. 30 Μαρτίου 1981 Η απόπειρα δολοφονίας του Αμερικανού προέδρου Ronald Reagan από τον John Hinckley. 30 Οκτωβρίου 1983 Η Kezban Ozer κλαίει μπροστά στα 5 νεκρά παιδιά της, θύματα του καταστροφικού σεισμού στην ανατολική Τουρκία. 22 Ιουνίου 1986 Το πιο πολυσυζητημένο ίσως «ψεύτικο» γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου.. Στον κρίσιμο αγώνα Αργεντινής-Αγγλίας, στα πλαίσια του Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου που διεξάγεται στο Μεξικό, ο Ντιέγκο Μαραντόνα επιτυγχάνει γκολ χρησιμοποιώντας έξυπνα το χέρι του. Μετά τον αγώνα ο Μαραντόνα δηλώνει ότι ήταν «το χέρι του Θεού» που έβαλε το γκολ. Σεπτέμβριος, 1986. Ο Ken Meeks γίνεται ο πρώτος ασθενής με AIDS, του οποίου δημοσιοποιούνται φωτογραφίες με εμφανή τα σημάδια της αρρώστιας πάνω του (σάρκωμα Καπόζι).. Η φωτογραφία ελήφθη 3 ημέρες πριν τον θάνατό του, από τον Alon Reininger, ο οποίος πληροφορήθηκε το θέμα από τον σύντροφο του Meeks (διακρίνεται στο βάθος). Νότιος Κορέα 1987 Μια μητέρα ικετεύει τις δυνάμεις ασφαλείας να συγχωρήσουν και να αφήσουν ελεύθερο τον γιο της, ο οποίος συνελήφθη μετά από συμμετοχή σε πορεία διαμαρτυρίας για νοθεία στις γενικές εκλογές 9 Νοεμβρίου 1989 Η πτώση του τείχους του Βερολίνου είναι πια γεγονός. Το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου γκρεμίζεται μετά από ζωή 28 ετών. Μάιος 1990 Στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Οχάιο των ΗΠΑ, η Therese Frare αποτυπώνει στον φακό της τις τελευταίες στιγμές του ετοιμοθάνατου και προσβληθέντα από τον ιό του AIDS, ακτιβιστή David Kirby. 5ίπλα του είναι ο πατέρας του, η αδερφή του και η ανιψιά του. Η φωτογραφία πρωτοδημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1990 στο περιοδικό Life, αλλά έγινε παγκοσμίως γνωστή όταν χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση της Benetton το 1991 προκαλώντας σάλο. Η φωτογραφία τιμήθηκε στο World Press Photo Award το 1991. Νοέμβριος 1992 Μια Σομαλή μητέρα σηκώνει στα χέρια της το άψυχο σώμα του παιδιού της, το οποίο πέθανε από ασιτία. 15 Αυγούστου 1993 H φωτογράφος Matuschka έχει υποβληθεί σε μαστεκτομή και φωτογραφίζεται ημίγυμνη για το ένθετο περιοδικό «Glamour Magazine» των New York Times. Ρουάντα Ιούνιος 1994 Ένας άντρας που ανήκει στην φυλή Χούτου βασανίζεται και ακρωτηριάζεται από ομοφύλους του στρατιωτικούς, κατηγορούμενος ότι είναι φιλικά διακείμενος στην αντίπαλη φυλή των επαναστατών Τούτσι. Πανεπιστήμιο Μασαχουσέτης 1997 Μια φωτογραφία που εμφανίζει έναν ποντικό εργαστηρίου με ένα ανθρώπινο αυτί στην πλάτη, προκαλεί σάλο κυρίως στις φιλοζωικές οργανώσεις, αλλά και στην επιστημονική κοινότητα. Στην πραγματικότητα το αυτί, το μόνο ανθρώπινο που έχει πάνω του, είναι μόνο το σχήμα, το οποίο δημιούργησε ο Δρ. Charles Vacanti από κύτταρα χόνδρου αγελάδας. Σκοπός του πειράματος ήταν η δημιουργία οργάνων προς μεταμόσχευση. 2001 Η φωτογραφία από τα ράφια ενός σούπερ μάρκετ, γίνεται η πιο ακριβοπληρωμένη τον Φεβρουάριο 2007 σε δημοπρασία του Οίκου Sotheby's στο Λονδίνο. Η φωτογραφία με τίτλο «99 Cent II Diptych», που τραβήχτηκε από τον Γερμανό φωτογράφο Andreas Gursky, πουλήθηκε έναντι της τιμής των $3,340,456. Ιούνιος 2001 Ο Δανός φωτογράφος, Erik Refner, παίρνει την άδεια από τον πατέρα ενός νεκρού παιδιού από το Αφγανιστάν να παραβρεθεί στην προετοιμασία ταφής του και να πάρει μερικές φωτογραφίες, στον προσφυγικό καταυλισμό του Jalozai του Πακιστάν. 11 Σεπτεμβρίου 2001 23 Ιουνίου 2002 Μετά τον καταστροφικό σεισμό στο Ιράν, ένα παιδί περιστοιχισμένο από χωρικούς και στρατιώτες, κάθεται μπροστά από τον τάφο του πατέρα του και κλαίει, κρατώντας στα χέρια του ένα κομμάτι απ' το παντελόνι του. Η φωτογραφία τραβήχτηκε απ' τον τον Eric Gregorian.. Μονρόβια 2003 Ένα παιδί περπατά πάνω σε έναν δρόμο γεμάτο από κάλυκες σφαιρών, που αφήνει πίσω του ο εμφύλιος στην Λιβερία. Η φωτογραφία ελήφθη από την Carolyn Cole και τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 2004.. ΗΠΑ 2004 Ο μικρός Ιρακινός Saleh, ο οποίος έχει ακρωτηριαστεί από αμερικανική βόμβα στο Ιράκ, νοσηλεύεται σε νοσοκομείο του Όκλαντ, στην Καλιφόρνια, για να πραγματοποιηθούν διορθωτικές επεμβάσεις. Τα άλλα παιδιά, αρχίζουν να τον κοροϊδεύουν για την εμφάνισή του και ο μικρός αναστατώνεται. Οι νοσοκόμες για να τον ηρεμήσουν δένουν πάνω στο ακρωτηριασμένο του χέρι, ένα μολύβι. Ο μικρός Saleh τότε ζωγραφίζει ένα αεροπλάνο που ρίχνει βόμβες. Η φωτογραφία ελήφθη από την Deanne Fitzmaurice και τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 2005. Σιέρα Λεόνε 2005 Ένα μικρό αγόρι βοηθά τον ακρωτηριασμένο πατέρα του να ντυθεί. Η φωτογραφία ελήφθη από τον Γιάννη Κόντο και κέρδισε το Πρώτο βραβείο του World Press Photo 2005 στην κατηγορία «Σύγχρονα Ζητήματα» (Contemporary Issues). Δαμασκός 2006 Μια 7χρονη Σύρια πουλάει γλυκίσματα στον δρόμο, αλλά ταυτόχρονα διαβάζει και τα μαθήματά της. Ο Wasim Kheir Beik που πήρε τη φωτογραφία, συνάντησε δυσκολίες με την μικρή καθώς δεν ήθελε έπ' ουδενί να φωτογραφηθεί. Ο Wasim Kheir Beik, αναγκάστηκε να απομακρυνθεί σε απόσταση 30 μέτρων απ' την μικρή για να μπορέσει να της «κλέψει» αυτή τη φωτογραφία. Η φωτογραφία τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο από την Ένωση Αραβικών Πρακτορείων Ειδήσεων, το 2007. Ιούλιος 2008 Μια φωτογραφία ντροπή. Σε μια παραλία της Νάπολι στην Ιταλία, δυο νεαρές Αθίγγανες, η 14χρονη Βιολέτα και η 16χρονη Χριστίνα, βούτηξαν στη θάλασσα για να δροσιστούν. Πνίγονται όμως καθώς δεν γνωρίζουν κολύμπι. Τα πτώματά τους μεταφέρονται και παραμένουν για 3 ώρες στην παραλία. Οι λουόμενοι που βρίσκονται εκεί κοντά, ατάραχοι και απαθείς, συνεχίζουν το μπάνιο τους και την ηλιοθεραπεία τους, σαν να μην πρόκειται για πτώματα ανθρώπων, αλλά για φύκια που ξέβρασε η θάλασσα.